inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.994):

Zoete broodjes

Alles wat ik zoal beschrijf, dat jok ik aan elkaar.
Sinds mijn geboorte heb ik hele lange lokken haar
met slagen zonder klitten in twee staartjes ja een paar,
hangend over mijn lippen, voor de lange liegneus klaar.

Ik ben het welkom op de deurmat van een kluizenaar,
het -Da ik wil- van een Bulgaar, een uitgehuwde tsaar.
Zijn bruid een Russisch olifant en dat is dan nog maar
tot daar want hij krijgt louter van haar komrads een pilaar.

Geen liefde kent hij, geen verdriet, geen tranen geen gestaar,
hij is niet eenzaam, heeft geen pijn en dat is heus niet raar.
Want al die bussen bosgeur raken geen tedere snaar,
maskeren slechts de putlucht van een royaal urinoir.

Daar riddert hij de rug van elke kozak beschikbaar.
Hoewel de stank verdicht zo, is het vers veel minder zwaar.

Schrijver: WOLF, 17 november 2007


Geplaatst in de categorie: lightverse

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 341

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)