Alle inzendingen van Willem

Ziet men aan de dorenstruiken ’t Geurig roosje niet ontluiken, Lentes uitgezochte roem? Ook distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Floraas zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uwe ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên…

Omdat je zo mooi bent, schemer ik mijn dromen alsof ik afdwaal in de nevels van je blik alsof je ogen aan me tornen en je meest terloopse lach me veroordeelt tot boeteling. Zie je niet aan mijn gezicht hoe je me bedwelmt welk clandestiene leven ik ons 's nachts verbeeld hoe eenzaamheid me keldert als woestijnregens en begeerte me vuurspuwt…

Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn! Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen, En door mijn denken komt met vlagen dwalen Van liefdes volkslied het oeroud refrein. De meisjes zingen 't in de maneschijn Met brede slingers wandlend langs de wegen, Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen: Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn! Door de…

Wat zijn ze schoon, de schemerige dagen Die niet meer grijs en nog niet paarlemoer Zijn durven, alsof er een lichtschijn voer Door een groot ademen, dat met zijn vlagen Van ijle blankte langs ons henenstrijkt, En even staat en langzaam witter wordt, En dat een bal en een geschitter wordt En ’t effen grijs doet glinsteren, - en wijkt. De tuinen…

Slaap maar,... slaap maar,... slaap, Zag je 't witte schaap Niet van uit de hemelweiden Door het venster binnenglijden? Kijk, je kleine bedje is vol Zachte witte hemelwol. Droom maar,... droom maar,... droom, Dat je aan hemels zoom Zelf als schaapje danste, en speelde Met de Herder, die je streelde. 'k Zie 't en zeg, deemoedig trots:…

Lamme smeerlap, met je baard, dor van geest maar dicht behaard, die ons daar stond aan te staren of wij huursoldaten waren. 'k Weet nog alles, luizig dier, ook al zit je ver van hier, teruggetrokken en stokoud in een blokhuis vol met goud. Dat je er Stein hebt uitgetrapt nadat hij je had verklapt hoe je schatten kon verdienen met…

Ik weet dat je mooi dood zal gaan. Met een glimlach om je lippen b.v. of met een bloem in je hand. En in de volgende dagen zal het stof wat dikker liggen op de vensterbank. Het zal heel mooi weer zijn. Mooi en hard blauw. Ik zal rondlopen met vreemde gedachten en het hoofd nog dieper tussen de schouders. Dan komt er een troostend woord…

Wij weigeren geen bitterheid wij zijn niet bang voor schande en nijd. Als Gij ons hart maar aan wilt nemen, O God, die wijs en heilig zijt! -------------------------------- uit: Kwatrijnen (1923)…

't Vluchtig woord, dat van de lippen Af mocht glippen, Wortelt niet in 't open hart. Laat het vlieten, laat het schieten, Dat de borst zich uit moog gieten, En ontlasten van heur smart! In één woordje, door de winden Met hun adem weggespoeld, Is de hevigheid van vrinden In één oogwenk tijds verkoeld. Maar, wanneer, met loerende…

Herinnering aan vrijdagmorgen, 28 dec. 1923 Dit is het laatst geluk geweest, Dat u en mij op aard' verbindt: Een sledevaart door sneeuw en wind, En dit geluk gedenk ik 't meest. Er was geen leven en geen tijd. Onder een hemel van ivoor Gleden wij stil de stilte door Der smetteloze oneindigheid. Peilde onze diepe veiligheid, Aan…

Wees niet zo bang voor Kerst. Het zijn twee dagen, dat is niet meer dan achtenveertig uur, En uren, het ene vlug, het andere trager, uren vervliegen op den duur. Raak niet verloren in herinneringen, wees toch een beetje wijzer deze keer. Zing maar van "Stille Nacht" als je kunt zingen, want stil zal het zijn, die nachten. Zeer. Zing in…

O leven, zoet leven, 'k Heb u zo lief gehad, En met innig beven Uw schone lijf omvat. Nu gaat het àl verdwijnen... Maar heerlijk, ver omhoog En schoner zal verschijnen Wat mijne ziel bewoog. ---------------------------- uit: Verzen (1894)…

Breek, o mens, uw sluimer af, Dank aan ’t graf! Leer u-zelve recht beschouwen: ’t Leven weet geen stand te houen, Maar ’t ontsnelt ons in zijn draf. Haast genaakt u ’t ogenblik Dat u aller schepslen schrik, In een blinde hoek verscholen, Aangestapt op wollen zolen, Onzacht toeroept: Hier ben ik! Ach, wat is des werelds lust Ras geblust!…

Gezegend, die de rozen doet Onder Uw lach ontluiken Aan de verbolgen struiken In glans van sneeuw en bloed. Gezegend, die de vogels hoedt, En lokt een schuwe zinger Heel teder op Uw vinger, En wekt het nestend broed. Gezegend, die der kinderen schal Bij 't spel met bikkel en met bal Ons droeve hart laat raken. Gezegend, die zich vaak…

Hier ligt het overschot van 't hartbekoorlijkst wichtje, Voor 't uur des kwaads ontroofd aan de Ouderlijke min, De onsterflijkheid reeds rijp bij 's levens aanbegin; En ruilde 's Moeders schoot voor 't kille grafgestichtje. De droeve Vader, die van 't minnelijk aangezichtje Nooit kinderlachje won noch lonkend ogenlichtje, Schreef zelf…

Of Gij niet hoort, toch schreeuwt mijn hart Nachts angstaanjagend donker in, Of mij niet eindlijk een begin Van troost gewerd. Ik heb Uw pand, ik heb Uw woord! Wat baten beiden Als Gij niet hoort, Of luistert zonder medelijden? Zijt Gij nu ver, of dicht nabij? Mijn handen tasten Het duister tussen U en mij, Of ze U verrasten! Dan zinkt…

Ik kan niet lachen, ik kan niet wenen, Ik ben zo vreemd te moe, De zomer-pracht gaat henen, - Ik doe mijn ogen toe. Daar-binnen is het donker, Daarbuiten is het kil… Wat of dat flauw geflonker Van vèr beduiden wil? Zou dát het doods-uur wezen, Waar alles op zijn best, Verheerlijkt opgerezen Verschemert voor het lest? --------------…

Ik denk: zo zal het later misschien zijn: Jij hebt een huisgezin, een vrouw en zonen, En ik zal nog als nu heel eenzaam wonen, En deze eenzaamheid is als een wijn Die men aan zieken schenkt om te versterken. En nu en dan zul jij mij troosten komen En mild je kracht in mij doen overstromen En dagenlang zal ik de krachtstroom merken. En als…

Later zul je bij me wonen. Later zijn we met z'n beiden. Dat bedenk ik soms, wanneer je giechelt met de an'dre meiden. 't Is voorlopig nog maar beter om de zaak geheim te houden, 'k zal je nog maar niet gaan zeggen dat ik van je ben gaan houden. Later ga ik reizen maken heel alleen, naar verre landen, en daar ga ik mensen redden,…

Weinig schone dagen Zijn ons nog gegeven. Laten wij de hemel vragen Om gelukkig leven: Nachten wit van dauw, Die laat optrekt, En als water zonnelauw Langs ’t gewas lekt; Om bezonken klaarte In vogellied en bruine sloot; Vruchten vol zoete zwaarte: Ons blozend brood; Om groene levensbomen, En loof in vlam, Als de engel die ons dromen…

De bomen dorren in het laat seizoen, En wachten roerloos de nabije winter... Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên. Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen, Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er Ter wereld iets door klagen of door…

De huur betaald. De stoep geschuurd. Een goeie visboer in de buurt. Een meid die als ze naast je gaat, loopt te zingen over straat. --------------------------------------------------- Uit: Dagboek, 1986. Naschrift van de schrijver: 'Uit grote hoeveelheden ongepubliceerde gedichten en liedjes maakte ik met Fetze Pijlman, Joost Prinsen en…

Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht, De witte bloesems in de schemering - ziet, Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, Een enkele, al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht Als parelmoer, waar iedere tint vervliet In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht! Want alles is bij dag zo innig niet.…

Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven, haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt. Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren, hij zag de grootse zonde in duivelsplicht…

Geen bel ontsnapt zijn keurslijf; het wak geslagen door een steen groeit dicht: hij ligt te hopen op een bui die hem zijn huid afstroopt. ---------------------------------- uit: 'Het keurslijf', 1974.…

Nachtegaal en Koekoek streden Om de zangprijs van het dal. Hoe gelukkig zal hij wezen, Die die zangprijs winnen zal! Koekoek sprak: ik weet een rechter, Die ons vonnis wijzen kan. Oren heeft hij om te horen Groter dan de grote Pan. De Ezel kwam, men gaat aan ‘t zingen. Langoor bromt eens in de keel, Rekt zich uit, en geeuwt en luistert…

In de schemer het angstige luistren Naar de wind, die waait om de huizen. Van de wilgen stuiven de pluizen, Wit in de regen van 't duister. Ver weg het bedwelmend bruisen Van de zee: haar vage geluiden Eentonig, versmelt met het ruisen Van het bloed, zo warm en duister. In het duistren en het ruisen Een buigend mens, arm en donker...…

Ik vrees zijn spelen in de drukke straat, En zijn aanbidlijke onvoorzichtigheden. Ik ren hem na, en ben niet eer tevreden, Voor, wild en willig, hij zich vangen laat. Hij groeit, en alles wat zijn stem verzwijgt, Zie ik in schaduw om zijn ogen trekken, Wanneer zijn leden krachtiger zich rekken, En haar en huid zijn gaafste glansen krijgt.…

Hij is van boerelijke bloede. Zijn vorm, zijn inhoud en gewicht Verscheen reeds menigmaal in ’t licht, Want reeds voor eeuwen ging zijn vroede Geslacht dezelfde landstreek rond En schatte peerden en percelen, Het zwoegend grauw, ’t graan op de delen, Luidruchtig van gemoed en mond. Hij stompt de vrouwen in de maag En strijkt de meisjes langs…

Hoe is het om als rimpeling terug te kijken in de tijd? Om gedachten en gevoel in stukjes te knippen en te plaatsen op een denkbeeldige lijn. Voor, achter, eerder, eens. Wat was en wat (n)ooit zou kunnen zijn. Verwijten die als kinderwijsjes blijven zeuren. Rondjes draaiend totdat ze moe worden en gaan slapen. Tenminste, voor heel even…