Alle inzendingen van Willem

Slapend schik ik mij naar het lichaam van mijn inmiddels geliefde. Haar kin tussen mijn schouderbladen. Overdag blijf ik tegendraads. Kerf ik mijn voorhoofd tot wijdvertakte webben als zij iets vraagt. Wellen mijn woorden op in haar ooghoeken. Schuif ik de nacht van mij af als een slecht boek. Ik scheid wat van de wijn is en wat van mij schenk…

Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen, Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt. De nevelwolken die u dragen, En, speelbal van d' onzichtbre tijd, Door de eindeloze ruimte jagen, Doorscheemren wel van bliksemslagen Wier flikkring door de scheuren splijt; Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen, Die afstand is uw oog te wijd. Wij hobblen door…

Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen, Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt. De nevelwolken die u dragen, En, speelbal van d' onzichtbre tijd, Door de eindeloze ruimte jagen, Doorscheemren wel van bliksemslagen Wier flikkring door de scheuren splijt; Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen, Die afstand is uw oog te wijd. Wij hobblen door…

Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum, Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen, Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen Konden de echt-grote mensen. Zeg eens, lust je 'em, Dees donderende vuist? Ik zie, je kust hem, Schijn-heilige gezichtjes en verslinderen Van al wat echt in mensborst is. Kom, sust je 'em, Uw…

Moeder, ik zou mijn hoofd van zorgen zwaar nog eenmaal in uw handen willen leggen, terwijl uw stem m'een oud verhaal ging zeggen, waarvan ik de heugenis nog bewaar. Ik weet een avond, 't is al menig jaar geleden, zoete rook van meidoornheggen, die bloeiend bogen langs de smalle weggen, maakte mijn moede leden loom en zwaar. Gij zat voor…

Waar ben ik? In wat Hel van rampen? Op ieder voetstap dat ik tree Omwalmt mij 't walglijk onkruiddampen En doet mijn borst en longen wee. Hoe keert mij 't hart en d'ingewanden Wanneer dit stinkende verbranden Zijn gif door heel de lucht verspreidt, In 't lichaam om met pijnlijk wringen! En geldt dit voor versnaperingen, Voor feestonthaal…

Ik heb ze zien bloeien Bij ’t ochtendontgloeien; Nu hangen de bladen en storten in ’t stof Tot speeltuig der stormen, Tot aas van de wormen, Tot schaamte van d’op haar zo pralende Hof. Toen zogen haar knopjens De lavende dropjens, Tot parels geronnen uit hemelse dauw; Nu missen zij kleuren, En spreiden geen geuren, Eer de avond de velden…

Als je ogen wolken waren en je tranen regen, dan zou ik buiten met je dansen op glimmende asfalt wegen. Als je handen maanlicht waren en je tanden sterren, dan pakte ik telescoop en herkende je van verre. Als je armen vleugels waren en je benen zuilen, dan wilde ik dicht bij je zijn en in je schaduw schuilen.…

Geef mij alsjeblieft vleugels om onder te schuilen. Een lichaam dat me beschermt. Een stem die me troost. Neem van me weg de angst die me leiding geeft. De pijn die me vergezelt. De woede die me vasthoudt. Breng mij dan de veiligheid van een thuis. Het vertrouwen van een ouder en de liefde die ik begeer.…

Dood is een bloem die verwelkt. Een schip dat vergaat. Een kaars die langzaam dooft. Dood is iets angstigs. Iets waarvoor je wilt wijken Je leeft er met een boog omheen. Je durft er niet naar te kijken. Dood is iets dat niemand kan begrijpen. Het is een raadsel, vaak met strijd. Niemand heeft er woorden voor en niemand weet zijn dood.…

Boven op de kerktoren kijk ik op de huizen neer. En draai op mijn hoge plekje in de rondte telkens weer. Veel mensen zie ik lopen in de straten her en der. En ik zie ook andere torens aan de horizon heel ver. Ik waai met alle winden Maar ach, tot mijn groot verdriet, ook al ben ik dan een vogel, vliegen kan ik helaas niet. Met mijn…

Ergens aan een oever een kikker plonst. Een roeibootje. Het schateren van een kind. Hoop voor de toekomst. Heldere lucht boven het groen van de natuur. Vredesgevoel. Oneindige eenheid. Louter stilte.…

De dag verga, waarin ik werd geboren, Der donderbuien dikke duisternis Trekke zich samen waar zijn luister is, Hij zij verschriklijker als geen te voren. Was ‘t mij bij de eerste oogopslag beschoren Te sterven..., waar zelfs geen gefluister is Van leed, men vrij van elke kluster is, Zou mij de rust van koningen behoren. Ik rustte…

Met de schemer in het gezicht. De avondzon in beide handen. Het oranje oog kijkt over landen naar het dampend tanend licht. Ik zie de laatste schijn steeds lager tot het zich een uitweg baant. Tot westenwind de ogen traant. De kleuren worden langzaam trager Dan is er niets meer dan gedacht. Een dromend staren over zee. de schemer neemt…

Terug in de tijd. Dingen ongedaan maken. Weg met alle spijt. En de dingen die mij raken. Terug in de tijd. Weg met alle pijn. Uit het heden bevrijd. Dat lijkt me fijn. Terug in de tijd. Zodat alles beter wordt. Mijn oude leven kwijt. Zodat ik me in het nieuwe stort.…

Tussen schapen en wolken ontwaar ik het web van oplichtend Parijs. Na hoog gebergte de verschillende leegten van stadse vergezichten. Met een rood en blauwe horizon want de zee is nou eenmaal blauw en rood is niet altijd zo rood als het lijkt.…

Ben je anders dan een ander, ja natuurlijk, jij bent jij. Want je bent apart geschapen uit een ander hoopje klei. Kijk gerust eens in de spiegel naar het kunstwerk dat je bent. Jou gezicht, jouw lijf en leden, jouw karakter, jouw talent. Zie je wel, je bent een wonder niets aan jou is saai en grijs. Wees maar jij en blijf bijzonder zing…

Golvende staarten en vliegende manen. Brede neusgaten en ontspannen draven, elke dag. In hun mond geen bit of teugel en onder hun voeten geen ijzerbeslag. Flanken zonder littekens van sporen of roede. Duizenden paarden - wild en vrij. Als golven die rollen over de oceaan. En in overvloed tekeer kunnen gaan.…

Dolfijn wat zwem je hard. Door de zee met zoveel kracht. Sierlijk springend boven de golven. Dan weer spelend zonder zorgen. Zo intelligent als jij bent, is de wens van elk mens. Je kunt communiceren o zo fijn. Je vindt het dol en zo ontzettend fijn. om een dolfijn te zijn.…

Droog de tranen van de aarde. Vecht voor eerlijkheid en trouw. Sommige dingen moet je aanvaarden Zo is het in de wereld, soms doen mensen flauw. Maak de mensen blij. En zorg dat zij je aanvaarden. Vecht zij aan zij. Voor de gezondheid van de aarde. Denk na voor je iets doet. En doe niet gauw zo maar iets. Anders doe je het niet goed.…

In deze harde wereld vol ellende en verdriet ben ik vaak onzeker. En vertrouw ik niemand niet. Wat is er dan nog over in dit harde bestaan. Om met mijn hond als vriend door het leven te gaan. Mijn hond kan ik echt vertrouwen. Zij geeft mij vreugde en plezier. En haar liefde zou mij nooit berouwen. Daarom hou ik zoveel van mijn dieren.…

Vriendschap is lachen. Vriendschap is huilen. Een schouder om bij te schuilen. Vriendschap is soms zwijgen. Vriendschap is vertrouwen. Vriendschap is respect. Op zo'n vriendschap kun je bouwen. Misbruik je vriendschap dan gaat het vertrouwen weg. Dan kom je heel alleen te staan. Terwijl het toch wel veel fijner is je levensweg met vrienden…

Heb respect voor jezelf. Heb respect voor de ander. Heb respect voor mij en heb respect voor elkander. Verschillen zijn er in de wereld. Verschillen tussen haar en hem. Verschillen tussen hoofd en hart. Verschillen tussen hart en stem. Accepteer van alles wat. Accepteer van ieder twee. Accepteer gevoelens recht. Accepteer, want ieder…

Een vleierij over verandering doen mijn gedachten dwalen. Ik zoek naar een herinnering en herkenning in jouw verhalen. Jij zoekt mijn ogen en vertelt ons verhaal van lang geleden. Ik doe mijn best en vind en vertaal mijn gevoel van vroeger naar het heden Mijn vroeger bevat momenten van geluk als voldongen feit. Van fragmenten waarop jij…

Ik probeer mijn eigen weg te vinden in het aardse bestaan. Steeds me weer aan iets binden, maar dan lijkt het weer z'n eigen weg te gaan. Zo veel wegen bewandeld en steeds weer een verandering Altijd naar het goede gehandeld. maar het eindigt soms figuurlijk in tranen van bloed. Waarom zoveel verschillende wegen. Waarom steeds weer een…

De wereld en ik begrijpen elkaar helaas niet altijd. Maar dat is geen bezwaar. De wereld en ik maken elkaar geen verwijt. Piekeren hoort erbij van tijd tot tijd. De wereld en ik kennen enkele momenten van vreugde en spijt. Maar nu gaan we dansen want het is zomertijd.…

Ik lig in het gras en kijk naar de sterren en geniet van het heerlijke weer. De vogels die ik hoor die komen van verre, maar ze zorgen voor een heerlijke sfeer. Het kampvuur licht op van een zuchtje wind. De warme gloed drijft over mijn benen. Door de maan krijgt de hemel een prachtige tint. En zijn mijn zorgen voor even verdwenen. Eindelijk…

Langzaam komt ze tevoorschijn met kleine weerkaatsende lichtjes. Het is een slapende ster, ontwaakt uit haar diepe slaap in het midden van het water. De laatste restanten van de voorbije nacht liggen nog verspreid in de golven tot wanneer het kleine goud haar zal raken. Een nieuw leven bloeit en groeit op helder. Het belooft weer een mooie…

Dit is een ode aan de zon. Jij, waarmee het leven begon. Je warmt me op tot diep van binnen. Wat moet ik toch zonder jou beginnen. Jouw mooie licht zal blijven stralen. jij alleen kunt blijdschap bij me bovenhalen. Gelukzalig gevoel, vrolijkheid alom. Als een cadeau met een grote strik erom. Blijf bij me heel de zomer lang. Kietel me zacht…

Hier en daar verschijnen ze met mondjesmaat. in een bonte kleurendiversiteit. Kleintjes nog en delicaat. Aankondigers van de zomertijd. Beeldig als een rondedans. De levende bloemenkrans. De blaadjes als hand in hand. Versieren het eentonig land. Als de zon weer zijn stralen zendt openen zich de juweeltjes en tonen zich van hun mooiste…