117 resultaten.
Licthbaken
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.011 De zon blijft verbazen met haar schaterlach
Straalkracht 10.
Zoals ze de eeuwig bezongen Venus
Haar roem gunt
Alsof die een bron van raadsels zou zijn.
Terwijl de aardse zwevers wachten op een komeet
de vervulling, de blijde boodschap.
Waait de zeewind dromen overhoop
en de razernij slaat de romp, Klotsklots,
Spoelt over het dek.
Een dikke…
Ylkoorts (1)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.000 Zij zonk in de doem van december
Pril ijs lag over de grachten
Als een vlies van scherven.
De stad werd een schuilhol
Een speeltuin voor spokenjagers
De triomfboog, verweerd en in de steigers
Was door vlokken beschilderd
In het stilste wit.
De nacht kwijnde van de kou
In haar wijde muil
Steeg de koorts van bevroren zwervers
De dikke…
zwerfkat
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 984 Gif verlamde haar vlotte spieren
Schuimbekkend versteef ze
De duivenmelker verleidde haar met malse brokken.
Ik klemde het karkas vast, streelde de vacht.
De kop kriebelde mijn hals
Met de tong tussen de tanden.
Een bloedvlek op mijn schouder.
Ik danste een brede wals om de rouw te vergeten.
Haar staart wiegde over mijn buik.
Vroeger rende…
Kale muren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 965 Een lege kamer
We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren
naar de liederen van de ekster.
De vrieslucht in onze ogen
Die niets meer vinden in de ander.
Ons pril verleden is een doolhof
Van wisselende beloftes
Van pijnscheuten en samen reiken naar
de vollere nacht.
Elk vooruitzicht begraven we in de tuin
Met het geduld van een opperhoofd…
Lawaai
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 964 Zomers lang
Kamerbreed
Verdroeg ik het dol lawaai van de dwaas
Las de les van wachten op de schicht
Het bedwelmend inzicht
Dat ik niet langer verwacht
Tot ik val
In de modderkuil
In de oven die mijn knoken likt en slikt.
Het gemijmer zuigt kleur uit mij
De rijpe inval
De appel die bloost en lonkt naar mijn tanden.
Nu weet ik dat het…
Overspel
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 945 Na het boerenbedrog
Een toverspel zonder grenzen
Een zuinige zege op zak
Doven de sintels in zijn lies
Dompelt hij het jeukende vel in de zon
De gulle hand zaait haar stofgoud in zijn nek
Maar na het vermaak
Laat het gewelf haar volle damp los.
Bevalt van steile striemen
Oorstrelend bezweert een stem
de grillen van de herfstwind
Molenwiekend…
Onderdaan
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 944 Wat ooit papavers en madelieven waren
aangetast door een stortbui
Schuimkoppen in een rauwe, blauwe vlakte.
Versnippering van weefsel.
Morgen en dan pas overmorgen:
Bedolven onder ontredderde gebaren.
Nodeloos zwelgen in het zweet
Dat mijn rug laat rillen.
Het antwoord weigeren
Tot het bijt in mijn geheugen.…
De kleinste dood
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 936 Smeulende tongen smelten
Innig rillend
Draden in een bloedlauwe bries
Welig speeksel van de dageraad
Een bron van bruisbelletjes
Een lelie zou in haar voetsporen groeien
Murmelt de profeet in zijn baard
(Versneden kul voor de sul die knielt voor het gouden kalf)
De dorst van haar vezels
Bloeit roezig onder mijn vingers
Het sap gloeit vol…
Zeemeermin
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 928 Ze verrees uit de blauwe baai
zoutschilfers aan de staartvin
belaagd door de tijgerhaai
die haar wonden ruikt.
Het zilver van schubben
een kiezelstrand
Haar handen krullen krols.
Zie ze lonken naar de stad die gevels koestert
waar de koningszoon schuilt in een nis
klaar voor een beet in een haak.
We gluren gretig naar de wenken
Vergeten…
Storm
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 919 De late avond draagt een stalen mantel
Met grote koperen knopen
Een bescherming tegen het zwart
dat knelt en knarst.
Verzadigd van indrukken:
Flarden van klank
Flitsen van beeld
in een sissend hoofd
Ze vloeien onstuitbaar binnen
Schelle tonen, scherpe kleuren
De vezels tasten hijgend naar diepte, de gloed, de schemer.
Overal gebeurt…
Meisje
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 896 Na school luidt ze de klokken van de avond.
Vederlicht vlees, soepele benen.
Leest het geluk van de schorpioen in 'Elle'.
Alles wat volgt O
Marineblauwe parel
Ontwakende schoot
Giftig teken
In een knip schoof ze uit de vruchtenzee,
rijk aan diepte en gesis.
Blije kreetjes galmen in het hoofd.
Het brandt onder mijn navel.
Avond na…
Vergane weelde
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 893 Mijn huid is strak gebleven,
een rekbaar vlies
maar het geheugen drijft haar zin door.
Krampachtig speel ik nog onder haar rok
In het begin was zij een sidderend standbeeld,
de laatste storm die mij omhelsde
met tentakels van tropenwind.
Een matroos in het kraaienest
kon niet zwijgen over haar wijkende lippen
met zijn zwijmelziek gezang…
Niets
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 891 De twijgen in het slijk verteren.
Een hemel van kristal en het rimpelloze water.
Zacht rust de aarde
waar nooit het graan vergaan zal.
Dan nader ik de kaars
als een verdwaalde vlieg.
Soms duik ik in de verlaten kelders.
Als voor de ratten strooien ze er hun aas
Maar ik ontwijk de val.
Buiten verstrooiing zoeken.
Soms struikelt hier een…
goden of demonen?
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 838 Terwijl wij naar Hen oprukken
Zij die ons in het nauw drijven en verlamming eisen.
Ze overtuigen, zuigen aan de overmoed.
We vrezen voor het zuur vergaard bezit.
Ze schrappen ons geprevel,
happen in onze tamme gebeden.
In een zaal of onder het gewelf...
Wij blijven grijze krijgers.
Ze wagen het ons te dwingen
te luisteren naar de mokerslagen…
maart
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 835 Maart nadert
Geluiden wekken de driftige geest
jagen zuurstof door mijn aders
Ritselend lover
Reikhalzende hemel
Kriebelend zonlicht
Voel maart naderen.
Ik juich van een bevende begeerte
die nog zwellen moet
Een lichtbundel spoelt mijn huid
een prille belofte kondigt zich aan.
Maart nodigt ons uit.
Wij worden popelende gasten.
De vroegste…
luister
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 822 Tussen distels en varens draven de volbloeden.
Hun dooraderde halzen
Hun glimmende flanken
Kunnen wij in hen een voorteken vermoeden
dat de liezen jeuken van verveling?
De hoeren zwaaien hun vlezige heupen
Trippelpasjes
De zedige juf dwingt mij in de hoek
en de tralies trillen
De biecht en het brood willen mij zuiveren
maar het lichaam zingt…
Later
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 822 Later zal ik het herinneren
hoe wij lauw en lenig over het vloerkleed rollen
Jij met klevende wimpers, reikhalzend naar het zuiden,
Een zwaan die landt en de vleugels vouwt,
Jij die struikelt en mijn fouten schrapt.
Dan sluip ik naar jouw koperen benen
vlecht de kroezelige lokken,
en juich voor jou, de Mona Lisa in mijn kamer,
een ruimte die…
Brief aan de Adder
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 818 Krimp maar verder in de doemhoek
Word een nar in een plechtstatig pak
Lachwekkend is het belletje op jouw puntmuts
Het gerinkel verraadt de schrik
Een bezoedelde gave die ik overdraag.
Je mag het houden
Tot in de haarwortels van jouw stamboom.
Graag neem ik een voorschot op de langste nacht.
Ga elders proesten in de vuist.
Besproei een…
Ademnood
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 807 Jouw okselgeur is een vlucht uit de duisternis
wegdrijven naar een wonderwolk
Modder en zand van de zolen schudden.
De donder slaat weerhaken in ons,
wij horen elfjes giechelen.
De nacht ritselt
maanstralen raken de riethalmen.
Krekels sussen ons en we strelen,
bevelen elke kus met een vingerknip.
Duiken in de vinnig vervoering...een…
Schandpaal in Brussel
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 796 Zon schaterde tegen witte gevels
Wind woelde in het lover
Het Jubelpark stroomt vol...
Een rouwstoet van rebellen
In de staart dragen ze een gipsen vuist
verbijten de razende traan
Een verzet tegen smog en hoogverraad
Want bos wijkt voor beton
Een roettong likt aan de groene long.
De tuba pronkt met een wijde stem
Trompetten scheuren de…
De Groene Reus
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 779 De reus bloedt, een wonde in de hals,
een lek in de slagader.
Wie zal hem verzorgen?
Dokter!
Hij wou de held uithangen, de reuzenpanda redden.
Toen een onbekend gevaar naar Europa waaide
krijste men zich hees.
Rare stralen. Kleur noch geur.
Op ons bord: de stank van zieke lever.
Op een ver slagveld bewaken de soldaten de vrede.
We hoesten…
De Ander
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 771 Vuurtongen snijden de nacht
Sierlijk en vreemd als maankraters
Huizen woekeren over de velden
Twijfelend aan mijn wandel
Sidderend voor de zeis die ons neermaait
Bespied ik de heilige honger
Van de ander die weet
Hoe gretig de uren happen
Hoe de avond razernij met stilte verzoent
Als een kat voor de sprong.
De anderen blijken gelijker…
De Milde Keizer
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 767 In het keizerrijk woonde de blauwgevlekte slaaf
in de schaduw van een zomereik.
2 dochters had hij.
Ze graaien naar de kopermunten
verkopen hun zalig lichaam aan de keizer,
die grijnst in de tuin,
boven het puin van gesneuvelden.
Ze stelen zijn zegelringen, halssnoeren.
smelten ze bij de bonkige smid.
De keizer wil de bronzen klok horen,…
Koorts
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 744 Een laffe indringer
Kruipt en kronkelt onderhuids
Hij waarschuwt voor een ijl spook
Dat mij gebruikt en ruikt
Hoe ik verstar, stik, kook
Hij geniet van mijn stille stuip
Kil knijpt hij de strot dicht
Knaagt aan de spieren
Klauwt naar het gezicht
Hij raast
De nacht rekt zich loom uit
De slaap weigert het woelend vlees
Hij nipt gulzig…
Stormschade
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 738 Schuimvlokken waaien tegen jouw gezicht
Een schicht breekt het zwart
In flakkerende scherven
Ergens boven de sneeuwtoppen van het oosten.
Storm strijkt de flanken glad
Wist de hoefsporen van de steenbok
Die vlucht in de sparren
Voor de hefschroef
Een piloot in ademnood
De lens van 'National Geographic'
We verdwalen in geruchten.
De…
Anker
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 728 Als de zon dan toch moet zinken
Slinger dan het anker, de weerhaken van jouw hart
Naar mijn vel en vezels
Vlucht in een grijze sluimer
Want moe van de veldslag
In een woestijn van dag en dauw
Of gauw nog wat blazen op de loftrompet
Alles gaat goed!
Moe van beuken tegen de poorten van het fatsoen
Wil je vergeten
In een wollen deken
Waarom…
Voorbij de nachtmerrie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 725 Een dor karkas ligt in het zand.
De zon haalt fel uit.
Gieren drijven snavels in bloed.
Besmeurde halzen slikken het.
Zij woelt onder dons,
veert recht met koele slapen,
even het roerloze gelaat van een pop.
Zij vergrendelt het vertrek,
spant ketens met dikke, stalen schakels.
“Ik zit op rozen,
milde handen zullen mij liefkozen,
demonen…
Kanaal
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 708 Gerimpeld water in de kanaalgeul.
Een vlies van pollen, rotte bladeren
De wijnfles dobbert langs de kademuur.
Dol ben ik op het stille water,
de diepte die je vermoedt
de plons als je een kassei over de reling gooit.
Ik wil duiken in haar duisternis, de bodem strelen
een minuut de adem ophouden
en dan drogen in de hoogtezon.
Een bries sluipt…
De stroop van de troost
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 707 Soms vlot een troebele galm door de ader
Dan dringt het zout zich op
En wringt de druppel uit de klier.
Elke porie lost zijn gifgas
Elke rafel zwelgt in dorst.
Dan wil ik pulken aan jouw knoop
En vang de vleermuis die het stof
Uit jouw bloed opfladdert
in een heldere werveling.
Me lavend aan de taal
Mijd ik de zwarte tongen in de wandelgang…
Popelen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 669 Lok de malse kat uit de hoek
Want mijn bloed stolt in de stoflucht.
Stoot je dartele vuist in mijn navel
Gun me een duik in de ronde meren van de iris
Met schichten doorsneden.
Koperglans of de doffe gloed van brons?
Het verschil ontglipt me even
Nu die fatale handen me verwennen
Dan beloof je dat ik ooit een man word
Alhoewel mijn benen…