Alle inzendingen van Zywa

Mama is stout ze kijkt niet naar mijn schilderij ze verbergt haar oog achter de camera en maakt in gedachten haar eigen schilderij van mij een andere Helena van mij met bloed aan haar handen een boze Lolita met een koele buik voor hete mannen een Vertrouwen-Blauwe buik ondanks de voyeurs op mama's tentoonstelling die denken mij…

Over de tong gaan en begluurd worden door de mooiste meisjes is het voordeel van jongens die zich lachend opwerken ten koste van de bekommernis van hun voormalige vrienden die het verraad niet begrijpen en zich terugtrekken in gekwetst verlangen naar de vroegere intimiteit (Sommige binken overdrijven hun stoerheid, ze schieten hun…

Geen fiets meer: met de tram Geen tram meer: op rolschaatsen tot ze kapot gaan Op klompen tot razzia's alles sluiten Geen stroom meer Geen kaarsen meer Geen gestolen olie meer Geen houtskool meer Geen bomen meer Geen boeken meer alleen het vege lijf Geen brood meer: tarwe malen in de koffiemolen Geen tarwe meer: roggekorrels koken…

Liefde is nooit een muur van binnen bekleed met kussens en een uitzicht op prikkeldraad Liefde is nooit een muur om verzwegen wensen een zwakke plek, een geheime schaamte of een heilig moeten Liefde is zonder oplossingen over muren heen klimmen nooit losgeslagen dronken van geloof, hoop of dromen Liefde is niet argwanend wanhopig…

Ik beloof je geen gouden bergen te bouwen op slappe grond, ik beloof je geen liefde voor het leven uit blinde lust ik beloof je geen grote daden maar oprechte te doen wat ik kan te zijn wie ik ben dat is: jouw wijsheid wanneer je boos bent weerwal om je angst hand onder je hoofd nest voor je verdriet ik ben jouw begrijpende antwoord…

Als ik alleen maar liefde heb wanneer ik jou ontmoet heb ik alles om te bestaan om te zeggen en geborgen te zijn Als ik liefde ben verdraag ik de dood en de pijn, mijn tranen om de wereld stromen en samen kunnen we gelukkig zijn…

Opa kijkt me aan en hij houdt van mij, maar wie -- is hij eigenlijk?…

Mijn hart weet van geen ophouden het slaat zich overal doorheen in de drie-eenheid van de tijd vanaf het groene begin van mijn lot, mezelf op de been te brengen met hartstocht en weer in de stroom van ervaringen te springen, af en toe een slag te zwemmen, wat mee te drijven en veel te laten passeren schoonheid en wreedheid golven gevoelens…

Weer een dag manoeuvreren in de heilige driehoek van loomheid, hartstocht en harmonie In mijn bloed drijft lamlendigheid lui langs oevers en steigers Ze blijft languit liggen in de seinposten van mijn spieren en humeur als prooi van de strijders die de nacht negeren om nu of nooit een feest te maken van mijn leven, mee te doen uit…

Vrijwillig kleed ik me uit De assistenten leiden me naar het midden de halfduistere kring in van nieuwsgierige studenten die het verband zoeken tussen mijn blote benen en de lichte deining van mijn witte hemd Ik sla mijn ogen neer en volg de aanwijzingen van de professor alsof ik mezelf zie in een film en ronddraai in de cirkel…

Veertig, ik heb nog hoop De klieren in mijn borsten stuwen het verlangen, ik stuiter met grote ogen tussen fatsoen en handtastelijkheid, struikel over scheve stoeptegels spiedend naar een kans Waar is mijn man nu ik hem nodig heb om me te lijf te gaan? Ruikt hij mijn nood niet? Ik trek een been op mijn wikkelrok valt open Half verscholen…

Mensen willen rotsen daar hun leven op bouwen Huizen die blijven Mensen willen hun bestaan slaan in herinneringen die blijven Mensen willen niet naamloos zijn, maar de naam Liefde is al voldoende Mensen willen geloven in de mensen die ze nodig hebben Mensen willen geloven in de macht van hun dromen…

Voorzichtig aanraken warmte op warmte kussende haartjes nagels heel zacht in cirkels en banen over jouw rug Alles veilig, ademen Droomloos inslapen en het toch weten Hoe de dag ook was wat het programma morgen ook is: strelende hand gelukkige rug billen kussen de warme buik…

Het schemert, we wandelen weg van de stelletjes die net als wij de zon niet hebben zien ondergaan De picknickmanden zijn leeg Jij pakt de schillen in, ik kijk zogenaamd langs jou heen zogenaamd zonder jouw aandacht te trekken, wetend dat onze huid gloeit naar meer Jij bent glad gebeeldhouwd als een Griekse god Ik strijk door jouw haren…

Bij het wakker worden uit mijn slapeloosheid ben ik moe van de taak een nieuw verleden zien te maken hoe dan ook geënt op wie ik ben geweest, met een gezin en een moeder die me kende een tweede leven zien te leiden onder een zon die fel genoeg is om mij te verwarmen en de schaduwen te verbleken…

Hij snuift, grazend komt hij dichterbij Alleen de vogels kijken toe Warme adem verkent de huid van mijn verlangen Ik ruik wat het met hem doet Voorzichtig likt hij mij ik laat de wereld los Mijn lichaam trilt in mijn bewustzijn, naamloos in zijn ogen, dit is echt Geen romantiek…

Alles is anders, ik leef nu echt, lacht mijn vriendin Echt, ik droom dat de aarde stilstaat en de rozen blijven bloeien Mijn avonden zijn vol verwachting en ik word gered wanneer het stormt Weg met de boekhouding van het voordeel van de twijfel over de toekomst van de wereld en mijzelf…

Alsof ik hem of De Liefde bespot heb, zo gewond droomt hij mij op snelle benen een hindevrouw zonder pijl en boog bevallig, en schuw rank, en bescheiden wijs, maar een vrouw onderworpen aan zijn verlangen om mijn verlangens te bezitten, mij haarscherp in beeld terwijl ik ren, smachtend kijkend naar hem, hijgend verstrikt in…

In welk jaar leven we? Is dat lied verboden? Gemeden? Vergeten? Is het al zover? Weten de mannen beter? Zijn ze minder wispelturig? Zullen vrouwen het dus niet meer hoeven te zijn? Spelen ze niet meer als jongetjes voor koning en hertog? Scheppen ze niet meer op over veroveringen lachend om de nar die zegt dat het niet grappig is…

De sterren leven vanuit mijn bed gezien heel diep binnen het kozijnkader Lekker koel lig jij naast me voldaan te slapen mijn huid brandt waar ik jou mis in dit langhuis, waar wij alleen ingehouden durfden te vrijen, niet gewend het van anderen te horen De regen ruist dat warme plezier van de kinderen en voor ons als…

Onder de groene pracht van kroos draait de zon weg, vissen verdwijnen natuurlijk wonderlijk evenwicht van de nacht het bedwarme waterfilter van zilveren en zijde- zwarte gevoelens de woekerbloemen op golven van eb en vloed onder de grote najaarsmaan en mijn liefde deint heen en weer tussen vrienden en verloren…

Het licht van de dancing danst naar buiten en kleurt de wind in mijn vitrage Ruisend spat de regen in de vette glans van het natte vlies over de kleiweg door het dorp Een vrouw en een man komen in hun ondergoed spelen Ze duwen en schuiven Modder op hun huid, ik kijk en kleed me uit in het donker Waar is mijn lief?…

Door het schimmige grijs van wie wat wanneer heen zijn de ochtenden wazig groen van bezoek dat zal dansen en lachen, met veel gebaren verhalen zal vertellen en altijd een aanleiding vindt om mij aan te raken en innig te omarmen Het is alles, maar niet genoeg Ik wil nog niet wegkruipen in mijn holletje Kon ik me maar verschuilen…

Het klikken van de sleutel de schoenen in het vak het lichte ruisen in de wc en intiem het schijnsel onder de badkamerdeur, zijn geur die bij mijn voeten binnenkomt Ik weet al hoe hij naar me toeschuift voorzichtig zijn handen warmt onder zijn oksels om mij te strelen van slaap naar fijn en uit te laten rekken in een zee van tijd…

Om aangeraakt te worden moet ik me laten zien en horen met een lach lieve woorden spreken Steeds lievere Maar jij geeft me parfum, een nethemd en zwartrode lingerie Je wilt mij als nieuw verkennen met kneepjes en kussen het harde in het zachte benieuwd naar mijn aanhaligheid en de geluidjes die ik zal slaken Je hebt zo weinig…

We maken radslagen de omstanders roepen om meer, maar mijn maag draait om en het plafond draait mee Haar gezicht trekt wit weg ik omhels haar van achteren we duiken de diepte in het duizelt me, met een bons voel ik dat er een bodem is en dan zwemt zij weg Waarom ga je nu? Nergens om, lacht ze me toe met een bedroefde blik Het is toch…

In bed denk ik jou tegen mij aan, ik ben - mijn vormen in jouw handen en kan even vergeten Mijn buik van binnen vol blauwe plekken, juist daar verlang ik jou, wil ik jou voelen en geen uur weten Schoon en geurig uit bad lang en gelukkig sabbelen en strelen onsterfelijk keten Doen wat ik kan, dromen Mijn zinnen, mijn horizon verzetten…

Van alles kan ik niet meer spontaan doen, omzichtig raak ik mezelf aan en jou laat ik liever kijken dan doen, maar soms wekt de tinteling van jouw streling steeds dieper in mij onvervulbare behoeften Ze liggen in mijn cellen te slapen, nog steeds verlangend jou te bespringen maar jouw handen weren mij uit voorzorg af, zo teer zijn…

De rust in jouw ogen op mij opent mij Je ligt in mij als een lange l van liefde Het licht heeft je schoongelikt het bezingt je met het hooglied van onze jaren die alles overbruggen dat ons scheidt en in verschillen kleedt Voor ons is liefde nog een dik woord van verlangen, de l die zich opricht wanneer ik me uitkleed…

Omdat jij graag toekijkt bind ik jou vast aan je verlangen We zijn niet thuis anderen gluren mee langs de pilaren Ik weet het ongezien blind door de handdoek waarmee ik mijn haren droog op het terras voor mooie mensen midden in de stad, waar schoonheid samenkomt in de theaters voor alles waartoe mensen in staat zijn op de grens…