Alle inzendingen van c

De wereld als tangen en ijzeren haken waaraan dieren worden opgehangen, en ik schreeuw en zing over schoonheid en mogelijkheden omdat ik vrolijk ben. Omdat de zon nu toevallig schijnt en het weer wat beter gaat, en ik luister, haast in trance naar goddelijke muziek terwijl de buurman zijn vrouw misbruikt en slaat. Om maar niet te kijken…

De vogel klapt zijn vleugels open en dicht en vliegt zo licht als ik zou willen zijn in mijn geest, dromend over het water, of magisch in de maanvolle nacht tussen hemel en aarde. Zonder energie te verliezen, te verzwakken, slechts zwevend en door thermische wind weer omhoog worden gestuwd zo hoog dat ik het overzicht van een arend heb en…

Dragelijk is het moment in mijn hoofd wel, als een weke foetus hangt het daar maar stil aan een draad te wachten om te verdwijnen. Ik geloof dat ik Freud zou moeten raadplegen. Wat betekent wat en hoever kan ik daar in mee- gaan? Als om tijd in te halen stapelen daarna gedachten zich op, verdringen zich haast. Het raam is weer dicht en het…

Zwarte schapen drijven door de lucht die ik niet kan zien omdat het donker is. De bomen waaien en worden misselijk gemaakt door de harde wind. Ik blijf een kind van het dromen en van speelgoed. Donkere gedachten. Mensen vullen deze avondstad die naar binnen zijn gevlucht, waar zouden de zwer- vers nu zijn en waar is mijn lief die niet gelukkig…

De kerk staat er groot en bangmakend bij zo op deze vroege mistige zondagmorgen, de klok luidt, uit alle hoeken en gaten moeten mensen nu kruipen en braaf de kerk betreden. Gisternacht bralde hier nog een groep studenten, werd er nog tegen de muren aangeplast en werden dingen geroepen die God wel moet meenemen in zijn eindoordeel, dat kan…

vergeef de zondaar die je aanstaart vanuit een ver verleden een ontmoeting als messteken in hart en buik draait het leven zijn rondjes vallen diep..... verstild de scherven in de tijd…

Geen grap, vandaag. Eén april en ik ben nog steeds zwaar depressief, slap als een rauwe varkenslap en zoutloos en zonder ingang naar het echte leven, ik zweef als een vlag op de maan. Een sirene rijdt langs in deze straat, gevoel van angst en dood rijdt langs me en de bloemen in de bloemenzaak tegenover lijken verpieterd. Een kliederaar…

Stortte ik neer als een helicopter in brand dan zou ik nog een laatste salto willen maken maar dat kan niet want ik heb rugproblemen, dus die vlieger gaat helaas niet op. Een tropische storm zou ik willen zijn die de rommel in zijn leven opruimt, maar dat kan niet, want die vernielt enkel alles op zijn weg, dus chaos. Helaas, die mogelijkheid…

zoemt de hommel tastend de struikjes af naar voorjaar vliegt de spreeuw gedreven heen en weer met takjes in de snavel kwetteren de meesjes schel en fiet de nestdrang rond wil ik je naam schrijven in de blauwe lucht mijn lief…

De wetten zijn duidelijk, je wordt geboren en je gaat dood, en daar tussen in moet je je behelpen en kijken wat er past, moet je je zien te redden, moet je het als nooit tevoren doen. Een pijnlijke zaak het groeien, en aanwijzingen en nadoen en boekjes lezen maken je ook niet gelukkig. O, mijmer ik soms, was ik maar een koe die stom in de…

De nacht heeft rust gebracht, eindelijk de mogelijkheid om weer te kunnen ademen en dan ook nog lentezonnestralen in het raam, een licht verlangen komt op in mij. Om door het park te gaan lopen, de bomen met hun groene kleed te zien en ruiken en om het water te zien ná rillen van de winter, en de vogels te horen roepen en zien zo nu en dan…

De wankele poorten vallen met geraas naar de grond, als een dier dat door zijn poten zakt en zich gewonnen geeft, en in het stof bijt. Stof cirkelt de kale lucht in, het is gedaan. Het hart is uiteengevallen en nu kan er aan- gevallen worden, in het centrum schade worden aangebracht, of een nieuwe warme gloed worden gegenereerd door liefde…

Je bent de weg kwijt, de liefste vrouw heb je verraden in gedachten en je hart staat in brand, een onaangenaam, obsederend maar ook zoet gevoel vanwege iemand die je amper kent. De bomen die kaal zijn ademen romantiek, de mensen waaraan je je stoorde storen je niet meer, je kijkt ook wat verloren om je heen en denkt aan haar en aan morgen.…

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd als een gier, als een adelaar in de lucht om toe te kunnen slaan en jou op te pikken en met jou weg te gaan in de namiddag en je weet dat het geen zin heeft je te verzetten, dus verzet je je niet monomaan maar berust en wacht af, want je kunt haast niks…

De koning zwaaide verward en begreep het volk niet, die boe-den naar hem en hij dacht dat dat vreugde was dat het lieve volk tentoonspreidde. Het was koud en ademwolkjes verlieten de koning die heftig riep en zwaaide zoals gezegd. Dat hij snel zou worden afgezet en onthoofd daar dacht hij geen seconde over na – op de grond zou wat later…

Weggelopen voor de zonden der wanhoop, zoek ik mijn grillen elders. Nimmer zal ik jou omhelzen en ik maal er niet om. Waren er van jou maar twee.…

De ramp kondigde zich al ver van tevoren aan, ik had het aan moeten zien komen, toen jij je haar anders ging dragen en een wezenloze blik in je ogen kreeg, en mij slechts nog negeerde. Toen je steeds vaker wegbleef zogenaamd om je in te zetten voor je medemens die hulp nodig had, maar die medemens bleek een rat van twee meter lang die jou…

De tijger loert vanuit de bosjes, aast op een hert dat daar nietsvermoedend staat. De rust en de kalmte die het ranke dier uitstraalt en dan het besef dat die zeer binnenkort ruw verstoord zal worden, is nog wel het ergst. En zo gaat het ook in de mensenwereld min of meer, alleen dan over een langere tijd, zegt mijn sombere wereldbeeld, dat…

Een krant waait door de straat, wordt een stukje opgetild en verder gestuurd, je houdt je hoed en je hart vast, zo sterk als het hier waait maak je zelden mee. Zelfs de lantaarnpalen lijken mee te geven, buigen hun hoofden van ijzer en het licht verdeelt zich in de waterdruppels eromheen. Je draait je om, doet de deur dicht en gaat op weg…

De wijn smaakt te sterk en is niet soepel, het leven is een fles met duistere inhoud en je drinkt hem leeg tot op de bodem. Het graf wacht daar, ja, tijd genoeg om uit te rusten, bij te komen van de ratrace, de klappen en de kleerscheuren die je op- liep kunnen nu ook gaan helen en daarom is de dood je soms verontrustend aangenaam. En niemand…

De liefde die is weer terug gehuppeld als een eekhoorn die over takken springt, zachtjes zijn pootjes in het verlichte bos. En wij krijgen weer terug wat was maar sterker nog dan ervoor trekken wij sporen in elkaars leven, gaan we door de werke- lijkheid die soms te langzaam maar vaak ook te snel gaat, en we lachen en praten. Hoe zal onze…

De dagen hebben zoveel duisters in zich. Nee, dat hebben ze niet, maar jij ziet het zo. Je merkt het licht niet meer op en zo wel dan is het te fel en doen je oren veel pijn door de buitengeluiden, soms zelfs door vogelgeroep. En je hart is een soort van pudding en je bent verward, haalt allerlei gevoelens door elkaar, wat mooi is, is nu…

De relatie heeft zich verdiept en toen is zij stukgelopen op moedwil en misverstand. Nooit gaat het als het is bedoeld, want wat bedoeld is is een fabeltje die je bij je wil houden als een warme deken in de winter. En buiten is het koud en er is geen weg meer terug naar binnen, en je hebt geen zinnen meer voor nu, misschien komt dat later…

Er is niks dan het donkere zwart in de hemel en het helle wit, verlicht door lantaarnpaallicht. En verder dus de zwerver die trilt een eindje verderop, verder ligt het hele dorp op zijn gat. Het feest is gevierd, er is gedronken, gevreten tot ziekmakends toe, en de aanrechten staan vol met overblijfselen zoals roodgerande glazen en botjes…

We zullen samenzijn of samen tenonder gaan. Ik heb er tabak van, dan maar resoluut en zon- der nuance, je wordt beter of samen in 't ravijn. Lief, die vast zit in de kelder met de lange bang- e gangen, die leiden naar ellende, doodverlangen, enge cirkelbewegingen en schijnbare rust die als je beter kijkt verschrikkelijk is, kom! ik neem…

Dronken vizier op, evenals een hoop drank. De machinist waggelt door de halflege trein, en zoekt zijn locomotief op, het is doodstil, de trein staat nog niet aan, en niemand die wat zegt. Gevloek achter de dichtgeslagen deur. Is er iets met de dienstregeling mis? Of heeft de beste man problemen met zijn vrouw? Alleen het licht is aan, en…

Levend ben ik dood en dood kan ik niet leven, of zoiets, ik ben dichterlijk wel vaker de weg kwijt. Welke zinnen kun je nog meer ratelend haspelen en jezelf inkleden met dichterlijk imponeren? Terwijl je alleen maar aan het klooien bent, toch is de verleiding groot om soms serieus genomen te willen worden, om voor vol te worden aangezien. En…

Nachtenlang heb ik gehuild en toen stilte omdat ik wist dat jij toch niet terug zou komen en mijn magische gedachten verdwenen in een achteraf kamertje met een beer en bloempot. Tragisch zond ik het licht weg overdag en wachtte op de magisch witte maan, zo koud. Benauwd heb ik bevend staan huilen in stilte en verwachtte een wolf die mij zou…

De moeilijkheid om haar ziel te lezen, maar het moet een plezierige, zwierige zijn die al zo vaak haar nut heeft bewezen, ze is een mooie romantische muze voor mij, die altijd openstaat als een deur nee als een geopend raam, als een vlinder kan ze door de lucht zweven en haar naam is mooier dan naamgenoten. Op haar brood strooit ze vrolijke…

'Ik kan niks zeggen, ik ben mijn tong kwijt. De politie kwam je de wacht aanzeggen en ik sta met m'n mond vol tanden, geblokkeerd. -vroeger was ik een held, nu alleen op sokken- Op vier hoog werd je aangehouden en je ver- zette je met alle macht en werd een soort hulk. Ik moet er iets heroïsch van maken want dat verdien je na zoveel jaren…