Netgedichten

netgedicht (nr. 38.735):

Zwarte schapen

Zwarte schapen drijven door de lucht die ik niet
kan zien omdat het donker is. De bomen waaien
en worden misselijk gemaakt door de harde wind.
Ik blijf een kind van het dromen en van speelgoed.

Donkere gedachten. Mensen vullen deze avondstad
die naar binnen zijn gevlucht, waar zouden de zwer-
vers nu zijn en waar is mijn lief die niet gelukkig is?
Bittere ernst is het allemaal maar ik tel de schapen.

Denkbeeldig en zwart. Een schaap plast een harde
gele elektrische straal naar de aarde. Ik schrik nogal.
Ik ben wat getikt en hou me aan m'n teddybeer vast.
En aan een paar gedichten die ik herlees als ritueel-