Netgedichten

netgedicht (nr. 37.409):

overwonnen hart

De wankele poorten vallen met geraas naar
de grond, als een dier dat door zijn poten zakt
en zich gewonnen geeft, en in het stof bijt.
Stof cirkelt de kale lucht in, het is gedaan.

Het hart is uiteengevallen en nu kan er aan-
gevallen worden, in het centrum schade worden
aangebracht, of een nieuwe warme gloed worden
gegenereerd door liefde die er wordt ingebracht.

Ja, het leven kan mooi zijn wanneer het je voor
de wind gaat, verschrikkelijk wanneer je wordt
toegetakeld en bevrijdend werken wanneer het
hart, gelucht, opnieuw naar de dingen kan kijken-