maan dagen
Nachtenlang heb ik gehuild en toen stilte
omdat ik wist dat jij toch niet terug zou komen
en mijn magische gedachten verdwenen in
een achteraf kamertje met een beer en bloempot.
Tragisch zond ik het licht weg overdag en
wachtte op de magisch witte maan, zo koud.
Benauwd heb ik bevend staan huilen in stilte
en verwachtte een wolf die mij zou bevrijden.
Er gebeurde niks en het leek of de muze
dood was die ik als magere troost nog in
mijn hart en hoofd ergens verstopt wist.
Het bleef stil en ik veranderde mijn ritme
niet qua dag en nacht maar door te drinken,
en leefde met hoofdpijn en afwezigheid-
Geplaatst in de categorie: emoties