540 resultaten.
smile
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 60 zij kust de zon
met geloken ogen
voelt stralen
van nabij geluk
het is alsof liefde
voor even, teder,
over haar frêle
ontvankelijkheid
is gebogen
*
(L'Encyclopédie vivant (5))…
En route
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 59 als je even meeloopt
vertel ik over de weg
de meeste stenen
zijn omgedoopt,
dat is wat ik zeg
nadat ik ze heb aangeraakt
zijn ze niet meer als voorheen
wat meer versleten,
dieper naakt,
het karakter hebben ze nog wel gemeen
zo zal de kim, in de verte nabij,
geen echt wonder meer kennen
daarheen liggen ook aangetasten,
voorbij het moment…
Landscape
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 106 de grijze uil draaide zijn kop
meer dan eens, zoals hij dat kan
zijn ogen vroegen, heb je het begrepen
ik echter was nog te verdoofd
door de koude vlam, uit een kille steen
geslepen, het was het zicht als voorheen
heb je het begrepen, vroeg hij andermaal
zijn blik was nu in mij gericht
hij begreep mijn wezen in zijn taal
ja, zei ik, het…
Slopen en hopen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 98 achter mijn lippen, in de mond
wordt het kerkhof geruimd,
binnenkort hoor ik hem zeggen
vanachter het mondkapje:
het gaat hier over de onderbouw
de keuze kan ook vallen
op stapje voor stapje, zegt de man
maar we hebben voldoende geduimd
en van nog langer tobben
krijg je echt berouw,
en Hij heeft er weet van
enfin…
treden
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 112 naarmate de tijd vordert
kleurt het afscheid
zich steeds verder in
mijn gevoel dooft
voor al wat ik bemin,
het lijkt alsof de huid zich sluit
wijl een zucht zich weliswaar
vast in een herinnering neder vlijt
wordt wat mij nog rest
vaker door gongslagen ingeluid
en volg ik het opstapelen
van komende momenten
onvoorspelbaar,
onvermijdelijk…
Onzekerheid
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 86 afdrijven met een stroming
die sterker is dan jij
meegenomen worden op een reis
waar vrijheid wordt ingeperkt
door een alom dreigend virus,
.
maakt angstig, men raakt van de wijs
en vraagt vaak ontkenning haar deel
zelfs geweld komt opstandig van stal
door boosheid uit een dieper dal
.
de horizon lijkt steeds verder
gedachten raken in de…
miniatuur 12
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 als ik vertel
van mijn droom
en het zoeken
naar gevoel
dan kan ik
nog zoveel
duiden
jij zult nooit weten
wat ik bedoel…
miniatuur 13
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 67 achter de heg, en 'n struik
zit de man achter 't raam;
'n dubbel geluidswerend luik
hij speelt in zijn theater
"de eeuwigheid in spe",
hoort al de stem, van later
en spreekt van die ruisende zee…
Lengte, diepte en afstand
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 93 Nu nog, zou je zeggen
je komt toch adem te kort
gezien je jaren boven de zeventig,
zou ik me enkel op behoudende gedichten
moeten blijven richten?
of op het podium een voordracht neerzetten
iets dat vertoeft in van haver tot gort
waar tijdens de handgreep
rond de microfoon op de bühne, ik
korte intrigerende poëzie of als proza
in lengte…
miniatuur 10
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 61 schaduwrijk is de sobere kapel
waar stilte vermenigvuldigt
in die ruimte van
ondoordringbare leegte
waar volheid als maar groeit
berust ik in mijn lot
mens als mens, nietig,
vergroot tot een denkende zot…
miniatuur 15
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 het is niet zo
dat ik alles beter weet
wel lijkt het, nu en dan,
een rijkdom
als ik blijmoedig
mijn schaduw kant vergeet…
miniatuur 7
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 laat ons staren
doorheen haar en huid;
we zullen elkaar ervaren
zie mijn open ogen;
heb mij lief
met mededogen…
die ik ben
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 85 wonen in een schaduw
hoort bij mij, ik ben dan
zeker niet schuw of dood
mijn ziel luistert naar een stem
of naar een verlangen
al zwevend tussen vandaag
en ongekende morgen
wonen in de schaduw
is ook wachten op licht,
het mag gerust een illusie zijn
daarbij toont de werkelijkheid,
zoals u weet, creatief gezien,
dagelijks een ander…
................
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 107 stilte is niet aldoor
gevuld met leegte
er heerst dan een rust
zeldzaam van geboorte
het is er zomaar
en onbewust
die je overvalt
zonder geweld
het is dan alleen zijn
in een tevredenheid
die mijn ziel kust…
zinvol
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 148 het is lang geleden.
dat ik je schreef
je zou haast zeggen, doorheen
een gedachteloos verleden
het zijn wat
dwarrelende gedachten,
ik stuur ze naar je op
misschien heb je
onnodig moeten wachten…
ikzelf
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 119 ik ben een stille rank,
aldoor schouwend,
teder zoekend naar licht
ja zo ben ik:
op unieke wijze
naar binnen en buiten gericht…
Scherpzinnig
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 91 naast mij
bezijden de aangelijnde muis
ligt wat scherp puntig hout
inmiddels kort van stuk
het draagt koolstof in zichzelf
doorheen een ielige gang
waaraan scheppen is toevertrouwd
en verscheidenheid wacht op aandrang
opdat ik allengs licht uit duisternis delf
zijnde een punt of iets van zielenheil (met enig geluk)
en ik met duim en twee…
Verwantschap
netgedicht
4.9 met 8 stemmen 61 een stevige wind waait
en stuurt jouw blik naar de einder
tussen fier fladderende haren, recht vooruit,
naar het onomkeerbare, welke nimmer draait
.
doch je ziel volgt niets anders meer
als men waarlijk op de liefde stuit
die onweerstaanbaar is en al wat aards is dooft.
waar vuur en vlam weer worden verenigd
zo die al voor ieder in de eeuwigheid…
Mijn vader
netgedicht
4.9 met 7 stemmen 603 mijn vader ziet naar mij
voor het raam
in de ogen een mengeling
van verte en nabijheid
zie hem daar nog staan
voelbaar, nu diep in mij gewijd
de zwaarte was zijn lijf gewoon
de ziel bezwaard door de jaren
hoe verder af van het heden
is zijn gang te verklaren?
de tijd geeft haar verhaal
geef ik nu zijn stem als loon
zal hij nog zo denken…
Wilg
netgedicht
4.8 met 41 stemmen 96 soms denk ik aan die boom
de wilg in de kromming van de laan
uitgeschoten, een wilde bras
zie hem nog staan, zonder schroom
te getuigen van zijn eigenheid
een valse noot op de oprit met
aan beide kanten de fiere heersers
stamhouders in eiken, getuigend
van de rechte weg, nimmer uit het lood
het herinnert aan de tijd van licht
waarin de grens…
Tijdsbesef
netgedicht
4.8 met 6 stemmen 59 De ochtend draagt het gewicht
zoals het immers dagelijks doet
het is tegengesteld gespiegeld
aan ‘t voorgaand avondrood
Het voelt dan doorgaans in evenwicht,
ik durf zelfs te zeggen in geurig zoet
waar een kaars mijn horizon verlicht
en de gedachte niets meer moet
Zo tel ik mijn dagen door
zoek soms naar de bedoeling
waar staat het…
Golvende grenzen
netgedicht
4.8 met 18 stemmen 284 dualiteit tussen echt en onecht
tussen verstoten en zelfrecht
binnen of buiten, helpt trachten
een wereld te ontsluiten
is het leven in de overlevering
die vandaag naar morgen heet
of wonen in kastelen van karton
of tussen tochtige muren,
het kan zeker ook onder het blauw
met een glimlach in de zon
ademt men dan tussen keuzes
en…
onbegrip
netgedicht
4.8 met 6 stemmen 97 nooit gedacht dat ruisen
aldoor het uitzicht verblindt
en zo ver en diep verscholen
aan het oppervlak kan huizen
en doorheen het lijf
warm bloed en koude verbindt
het is aldoor nog dolen
in een gesloten verblijf
ik zie het gras zeker wel opkomen
waar kleuren mijn ogen zoeken
doch niet alle tinten beleven mijn blik
zij lijken bedekt met…
Bewegende grenzen
netgedicht
4.8 met 5 stemmen 313 dualiteit tussen echt en onecht
tussen verstoten en zelfrecht
binnen, buiten
trachten een wereld te omsluiten
leven in de overlevering
die vandaag naar morgen heet
wonen in kastelen van karton
of tussen tochtige muren
zeker ook onder het blauw
een glimlach in de zon
waar men ademt tussen
keuze en leuzen
van verzamelde levensbrokken…
jij, mijn kind
netgedicht
4.8 met 5 stemmen 203 zie je ook, mijn kind
de verte van dichtbij
kijk jij naar buiten, vooruit
terwijl ik met het verleden vrij
je ogen volgen de dromen
die ook ik ooit heb bemind
jouw met hoop gevulde hart
ontmoet ik in een late echo
die zich thans in mij bevindt
geef me
als je wilt
je kleine hand,
als het mag
voel ik mij,
voor even,
een eeuwigheid…
zij en ik
netgedicht
4.8 met 5 stemmen 85 zij was oud en ver-
de tafel tussen ons in-
haar hart was zacht
zeker niet te min
ze gaf in stilte
alles wat zij bracht
doorheen het tikken van de pendule
keek ik naar buiten
aaide onderwijl het zachte tafeltapijt
ik was aan mijzelf gewijd
en keek daardoor te vroeg
in weerspiegelende ruiten…
Het Atrium
netgedicht
4.8 met 8 stemmen 194 achter deuren
van huizen
opgestapeld in lagen
van het theater voor
de grijsgerijpte mens
vullen vaak herinneringen
de dagen
of draagt het ademen nog een
een lange levenswens
waar de dag van heden nog wordt geëerd
als een kinderstem galmend klinkt,
koffie het oer Brabantse buurten smeert
of getallen op ballen worden afgevinkt…
Op zoek
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 139 raad niet mijn gedachten
als ik naar buiten tuur
vaak is het ook voor mij wachten
zwijgen lijkt dan mijn beste buur
overbruggen van diepte
naar een heldere klank
is meestentijds afhankelijk
van een onzichtbare kracht
meestal wordt het beheerst
door eenvoud op zoek naar macht
of chaos die door aderen jaagt
en hard wil vertalen naar…
Rijpen
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 204 we hebben het warme zomerse rijpen
en plukken nagenoeg achter ons gelaten
we mochten de zon in druiven vastgrijpen
opdat zij in hout en met veel geduld
al gistend tot een nobele drank kan geraken
en op een zeker moment het glas
naar eigen geaardheid toont en vult
zo laten de bomen hun blaren gaan
nadat de stam iets is uitgedijd
een ring…
overvloed
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 46 eerst zondagavond dronk ik
het hemels water weer
liet druppels vallen op mijn tong
ving ze op en droomde over fonteinen
goh, wat was toch de laatste keer
dat ik mijn handen uitstak, om
op te vangen, dat hemels vocht
dat de Dommel uit deed deinen
waarop menig mond heeft gewacht
en ik weer zweet behouden mocht
ik dacht aan de komende nacht…