Netgedichten

netgedicht (nr. 76.688):

onbegrip

nooit gedacht dat ruisen
aldoor het uitzicht verblindt
en zo ver en diep verscholen
aan het oppervlak kan huizen

en doorheen het lijf
warm bloed en koude verbindt
het is aldoor nog dolen
in een gesloten verblijf

ik zie het gras zeker wel opkomen
waar kleuren mijn ogen zoeken
doch niet alle tinten beleven mijn blik
zij lijken bedekt met gevlekte doeken

is het een mens die ik zoek?
is het een rusteloos verlangen
dat naar mijn aard musiceert
in melancholische gezangen?

ik probeer het in alles te ontdekken
in gedachten, in verwachten, soms
in strijdig verachten, in jou en jou

ja, soms in het manisch opwekken
van een uitdagende beeltenis
alles gericht op dat wat ontbreekt
hardvochtig te verzachten