Mijn vader
mijn vader ziet naar mij
voor het raam
in de ogen een mengeling
van verte en nabijheid
zie hem daar nog staan
voelbaar, nu diep in mij gewijd
de zwaarte was zijn lijf gewoon
de ziel bezwaard door de jaren
hoe verder af van het heden
is zijn gang te verklaren?
de tijd geeft haar verhaal
geef ik nu zijn stem als loon
zal hij nog zo denken
is dat wat het moet zijn
de verleden en geleden wenken
het leven in de schaduwschijn
om tenslotte het hart te drenken
in wat, ja wat is nu de echte wijn
zijn stilte is zacht
de woorden nog stiller
de uitstraling zijn kracht
het maakt mij allengs milder
steeds verder in de verdichte verte
wordt hij door mij geacht
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 21 oktober 2013
gmail.comGeplaatst in de categorie: familie
vader 4.9 met 7 stemmen 
602
602
Geef je reactie op deze inzending:
Prachtig verwoord!