1568 resultaten.
het late uur
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 496 het is verdwenen, de vage stilte
en ook het maanlicht
rechts of links
ik luister naar wind
en vele dingen
steeds verder weg
van de buitenkant
zo leef ik mijn ziel:
aan ieder uur genoeg
het jij en mij, binnen
het wachten en het weten
de nachtverloren wolken
- er varen boten
voorbij -
ik ben de dood
op vele dagen trouw…
Sarah
netgedicht
3.0 met 52 stemmen 7.205 in jou
ligt poëzie
zoals het geluid
van de zomer
een dans door wind
met zicht op zee
ik luister
steeds dichter
naar jouw meisjesdromen
de vrouw in later
en verlangend vertrouwen
ik zeg: ik zie je graag
heel de tijd en nu
kwetsbaar
jouw schoonheid
die mijn hart weet te
raken…
tot aan de horizon
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 1.238 misschien
zal ik morgen sterven
of overmorgen
jouw zucht
jouw zucht alleen
zal mijn gedachten omsluiten
als een zorgeloos gebed
wanneer
vogels uit mijn ogen
zullen voorbijtrekken naar het water
uit de zee
de zee die steeds kleiner wordt
om mijn handen te
wiegen
zal zacht
in een ademtocht
langs mijn borsten glijden
en…
‘t huilt
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 317 het licht beroert
en hoe onvolgroeid was ik
het dromende kind
er werd gespeeld, gekneed, gevormd
onder de schaduw
van witte
onderkleren
het schreeuwt
het beeld in mij
verdwenen toen ik wilde huilen
om de pijn die ongetwijfeld komen zou
er was niets meer dan lichaam
en een volle, vuurvluchtende maan…
onder rozen van licht
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 1.006 kom
laat me nog eenmaal bewegen
onder boomtakken van licht
en woorden van water
uit golven ontstaan
zoals het kind, in bloemen gehuld
en blauwe zee in zijn ziel omsloten
kom
laat me nog eenmaal opgaan
als bladeren in de wind, je vochtige mond
en wat de maan heeft geschreven
ik denk aan vroeger, de vogels
onsterflijk voor later…
naar de wildernis
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 530 ik wacht
en sleep mijn buik
tot in de dageraad
en met je woning nog net niet
voorbij de dood, verhuist ook de morgen
voorgoed
de wildernis en de verscheurde vogels
van onverschilligheid
dagen gaan heen
en tijd is kort
weet je nog, liefde
en een kinderhand
ik slaap niet meer
weet je nog, liefde
in een wieg…
naamloos
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 499 mijn mantel sleept de stilte mee
in slordig zwart, meebuigend
op de rand van je nagel
ik heb de dag niet gehoord
en de nacht wijzigt niets
ook niet de dubbele huid
mijn woorden te kort
het vlees te rauw
om te dragen op je borst
jij vreet je vol met splinters
en wormen uit mijn mond
die me hongerloos tot
zwijgen brengen
ik…
ademnood
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 285 luchtledig
ventileer ik de kamers
van mijn zwijgen
het zal stil zijn
het is vandaag
dat woorden sterven
zo lijkt de nacht
ik schrijf: licht
zwart-wit
het geweten brandt
en de wereld dicht
tot hij niet meer
dichten kan…
nevels in de kamer
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 273 alsof ze ooit schitterden
de dromen van een dronken dichter
de eerste roos of een vroeg getij
naar wat hij zag of hoorde
in resten vrouw en kind
weggevaagd langs vlakke zeeën
maakt het nog wat uit
dat niets meer naar hem toekomt
zo dwaas zijn levend, zwervend lijf
de winter wit met kamerwandgezichten
wanneer hij in zijn dichte aders…
totempaalpoëzie
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 609 je glimlacht naar me
en het landschap
opent zich
ergens
tussen traagheid en bronnen
van geluk
het begint met een gedicht
met venstervogels
ik laat ze binnen
ook de bomen
die ik nergens vond
voordien
ik word zomer
lichter en geloof
eeuwig als de zon
je glimlacht naar me
en ik woon nu
voortaan
in jouw stilte…
verschraalde vlinders
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 385 nog voor ik iets kan zeggen
spuwt wind schaduwen
op mijn woorden
zwarte vlinders,
alom aanwezig, weigeren
te wenen, slepen zich voort
ongewenst
door de doorzichtigheid
van maandrift
ik sluit de nacht
en de wervels van
mijn slaap
de ochtend
brandt
jouw mond
vol waaien…
de grijze lijn
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 375 soms staan woorden zomaar op
worden tonen omlaag gedreven
weerloos ondergaand door ruwe klanken
de onmacht is oud en niemand
kan horen hoe het zwijgen verstijft
zich ophangt in waterdunne schaduwen
uitgestoten en niet langer aanwezig
stroom ik over slaande rotsen wanneer
mijn hart de schaamte grijs houdt…
de verleider
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 1.208 hij legt schoenen neer
als een minnaar
uit verboden
nachten
dweept met naaldhakjes
en de perfecte snit
van lingerie
hij likt en ik ril
om verwondering, om onschuld
die verdwaalt in ogen
het genieten
van alles dat lijfelijk
past
alsof het zwarte leder
hem uitdagend roept, bijtgraag
en nooit genoeg
wanneer hij feest viert…
nooit blauwer
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 350 gemis, breed uit ogen,
glijdt traag rond de rand
van de dag
ik dwaal in het voetspoor
van de dampende morgen,
het bruidskleed in najaarsblauw
de vogels in mijn hoofd
dalen week en schuw
en de lucht kent niet eens
het huiswaarts keren
de wind voelt het huilen niet
of de verte in jouw hand
wanneer ik nergens adem en
ongeschonden…
liefde door je heen
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 939 de hemel, laag en diep
in handen, als snaren der engelen
dicht tegen mij aan
iedere huidtrilling, hart tegen hart
wanneer ogen mij mooi maken
helemaal, als was ik nog
een jonge, ontwakende maagd
ik stijg door ’t fluisteren
zweef op sterrenvingers
wolkloos, wanneer het lied der minnen
in mij komt, als vlinders vol vuur
de eindeloosheid…
kastelen in de lucht
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 581 ik vertel je
over dromen
en wolkenstof
hoe de wind
geen woord verspilt
enkel stilte draagt
in groot vertrouwen
hoe dit laatste
mijn handen vouwt
wijzend naar het lichte tij
jij vraagt me dan
waar de zee begint
en voor ons uit
ligt slechts de waarheid
golven groot
de horentjes in het zand…
zeevlinder
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 325 zou het kunnen
dat ik een treurwilg ben
aan de rand van een rivier
waarin ik mijn armen
kan laten
rusten
alsof
regen aan het eind
van het water
begrijpt dat de vlinder
die erop drijft
een natuurgedicht is
met open grenzen…
het verkeerde seizoen
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 488 ze glijden weg
van daken, de woorden
als zemen
vol milde regen
de dichter kon
niet vertalen
de zon
in verzen vol
hoe ze aaide
traag gloeide op zijn huid
als een maagd in een koekoeksbuik
hij verloor zijn onschuld
en werd tuinier
plant nu zijn rijmzaad
in vochtige winter
bedjes…
een gedicht voor mezelf
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 422 in de oude tuin
werd ik begraven naast
bitterkruid en
refreinen
keurig op een rij
als hoopjes op het gras
het gazon weer netjes
bijgewerkt
zonder
zwarte gaten
ik wilde niet zingen
of mezelf tot vreemde nemen
toen een rots viel op mij
met wie had ik anders nog
kunnen spreken…
op de droomlijn
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 347 vroeg je mij
om te spreken en
ik lees wat je nu
niet zeggen kan
het is stil genoeg;
het weten dat ik
weer moet gaan en
dat de dag verdwijnt
in verwarde zinnen
niet breken ook al is
de nacht ondrinkbaar
de schemer, gegoten
in een enkel woord
sta stil
wanneer ik voor jou
uit de wereld loop…
een fragment van aanwezigheid
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 342 mijn lelijkheid
breekt de grond
open
door een bevrijdend
oordeel van de dood
vlinders
in donkere tijd
leggen wanhopig
hun gewicht
op mijn trommelvlies
wanneer een maskerade
verzandt in late zonde
van leegte
ik leg me
naakt in de aarde
en vraag gratie
in dat ene moment van
waarheid
mijn ogen ver weg
als vogels…
ergens, nergens
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 426 zoals jij mijn woorden
krom speelt
mij spelt
op het altaar van vertrouwen
touwen rondom vlagen
in lagen van huilen
nooit hullen
dat dit niet zo zal blijven
in lijven van schaduw
schuw gericht
gezwicht
mij vol treft op klippen
wat rest op
lippen
in de weer
schijn op je
gezicht
luchtdicht…
slechts een schim
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 348 afgebrokkeld
vreet elke minuut
zich vast in de aarde
grijze sporen
stijgen weerloos tot
stuurloze, ontwortelde kreten
in een effen blik vol regenslag
uitgeteerde wangen
kronkelen in vergane dromen
schuren langs meedogenloze bomen
wanneer tussen morgen en avond
de dood waait in verzegelde ogen
en zich opsluit in een droge mond…
donkergrijze regen
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 334 zo schets ik mij
in lege straten
weggezonken achter
klokgelui van eindige dingen
zonder slaap
word ik herkend
zoals de steen
die stilte uitspuwt
blind en grijs
de ademhaling
het harde vocht
aan het vlinderraam
vertelt de nacht onafgebroken
hoe waarheid schreeuwt
in het vaarwel
door het veroordelen van verwachting
vergat ik…
keldergevoel
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 363 ik kende iemand
met een spiegel
in de gang
verzen vol handschrift
bewoonden
zijn huis
hij groette mij
heel even
als nieuwkomer
in de wijk
maar ik
bestond teveel
uit kelders
en ondergronds
was mijn labyrint
niets waard
na dit alles
zoek ik
een schuilplaats
met de oren dicht
en graaf mijn eigen houten diepte…
Van stil naar luid
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 611 en meer
zal ik ooit geloven
dat ik me dronken drink
aan die kus op je lippen
hoe ze laveloos bezwijken
in de branding van volheid
zonder me te moeten schamen
om hoe het schreeuwt in mij
gewoon groeien met
het oor aan jouw borst
als een openende schelp
in een lichte nacht
omdat ik weet
dat het vochtige zand zich
verankert in…
soms droom ik een gedicht
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 1.080 één woord
in liefde zou de dag
moeten dragen
van dag naar avond, avond
naar nacht
nacht naar een woord
tot op de dag dat ik sterf
wij sterven
in de ochtend, als het goed
gaat met het dagelijks spreken
in een doosje
zo'n klein doosje
dat nauwelijks groter is dan een woord
dan mijn pink, pinkroze zoals
glasparels die breekbaarheid…
we spraken niet
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 743 nabijheid
en ik glimlach
het beeld zo broos
in je gelaat
of in dagenverte
wanneer, zo licht, ik naar
buiten kijken mag
heel even
zonder geluid
vond de tijd de zee in jou
en herkende ik het huilen
om al het beminnen
wanneer is liefde eindeloos,
vroeg je, aan het eind van de dag
ik wist het antwoord
en stierf
opnieuw…
stenen in de wind
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 442 je sprak glorie
en maakte de wereld onsterfelijk
maar veel is vreemd
in voorbijgaan
op het laatst
viel regen als rood fluweel
op tongen gedragen zonder stem
ik zal je huilen
om elk onwennig woord
telkens de dood jouw gezicht bedekt
en rouw de stoelen vereenzaamt
robijnen zijn slechts stenen
op lippen stil
en lege kamers…
Innerlijke ramen
netgedicht
4.0 met 52 stemmen 6.090 zijn dichtersziel draagt verte - ogen
om traag langs de vloedlijn te lopen
diepte van’ t leven
is hem gegeven
al heeft hij het liefst gladiolen…