we spraken niet
nabijheid
en ik glimlach
het beeld zo broos
in je gelaat
of in dagenverte
wanneer, zo licht, ik naar
buiten kijken mag
heel even
zonder geluid
vond de tijd de zee in jou
en herkende ik het huilen
om al het beminnen
wanneer is liefde eindeloos,
vroeg je, aan het eind van de dag
ik wist het antwoord
en stierf
opnieuw
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 19 juli 2007
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
we spraken niet 4.0 met 21 stemmen 
743
743
Geef je reactie op deze inzending:
prachtig, dichtster.