1568 resultaten.
Geen bloemen meer
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 730 dat ik achterblijf
en mijn vingers zich snijden
aan het oude bidden
maakt mij tot herinnering;
ineengedoken, met het hoofd
onder lakens
geboren was ik toch en bestond
ik niet als kind, dat voor handen lag
het blije gezicht afgekeerd van doodgaan
en overbodige benen
dan waren er nog steeds die borsten
ontluikend weliswaar, maar…
vlinderbank
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 689 de tuin
zwijgt de eerste leugen
toen ik nog uit bloemen dronk
rode tulpen op
mijn suikerwitte huid
een wereld die eeuwig zou
blijven
onder de kleine
appelboom en
zwaluwen, zomerrijp
ademde de overvloed breed
het onuitwisbare beeld
dat ik zo zacht strelend
vertrouwde
tijd is tastbaar
ook de tuin
om wat geleden werd…
de grens van heimwee
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 349 al mijn dagen
vlogen in het vuur
van de stad
de stad
die enkel uit woorden
bestond
ik kuste
de straat
waar je zwijgende mond
open lag
en voor het eerst
raakte ik jou aan
ook je latere pijn
ik heb in je gewoeld
de schaduw gezien
immer voortvluchtig
als een zwerver
zonder hond
ik likte
aan je woorden
slechts assen…
niet tot de wereld
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 506 sterren
nog niet geboren
boven zeeën, geblinddoekt
wanneer de bomen van morgen waaien
alsof
de wereld, verlaten van onschuld
zich neerlegt in monden van zondaars
en als uit het water
mijn adem weer zichtbaar wordt
rood in een lichaam dat nooit werd geheeld
neemt de wind de rivieren mee, mijn aders
verschrompeld tot steen…
Ver weg
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 457 op zondag
bij het eerste kraaien
van de haan
kleef jij woorden op
mijn mond
met versleten zinnen, voortrazend
op witte benen
ik kruip tot aan mijn
waarheid
waar je me vastbindt
samen met de doden
die de stamboom verpletteren
tegen mijn borsten
en mij de ongenade laten dragen
als een heldin met een opgelegde
plicht…
ochtenddiep
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 303 met neergeslagen wimpers
bewaar je het afscheid
onder je lijfgewaad
en ik
een beetje lucht
blauw, breek in de wind
je voedt me
met gebarsten kruiken
waaruit vogels nog
gulzig de ochtend
dronken
badend in voorbij
stromende ogentroost
en op mijn jurk
kruipt je tong weg naar
woorden
de smeltkroes in mijn schoot
je…
kon ik maar schreeuwen
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 442 morgen
zal ik je haren vlechten
mijn kind
morgen
wanneer ik de aarde
ben rondgegaan en
de zon heb aanschouwd
ik zal ze
door je haren strelen
we zullen stoeien en spelen
en hoog in de lucht
met blauwe bloemen om ons heen
zullen we de verte liefhebben
en zachte woorden spreken
morgen, ja morgen
mijn kind
zal ik je omhelzen…
ik schrei zachtjes
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 578 onaanvaard blijf ik vreemd,
blind hunkerend naar geloven
om een enkel mens
soms wacht ik, zoals dag op nacht
en sla wekkers stuk tegen het hoorspel
van mijn dromen
ik veeg ogen op het vroege raam,
de wereld zo vreemd in het vergeten licht
jij kijkt naar mij
in andere handen
en ik schrei bij iedere stap
glazen bloemen op je naam…
en nu stil
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 433 vanzelfsprekend
de kleine, korte woorden
ik zong maar, waartoe dient geluk
het zwijgen stemt de morgen
nooit de droge wind
vandaag
bomen worden toch weer groen
zelfs met heimwee
op de hielen
ik riep je nog
maar dagen vallen, jaren ook
in blind geloof
het is zwart, vuistgroot
waarom zou ik nog meer vertellen…
explosieve stilte
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 409 snel en onbeheerst
snijdt waanzin door
het onzichtbare touw
de lucht, donkerdood
wacht op het gegrom
van roem, voorbijgaand in
een kort en heftig geluid
wanneer de ruimte
de strakgespannen liefde onderlijnt,
omlaag rond hals en nek,
zet elk woord zich vast in
een verbeten afstand, de voetstappen
vervallen tot een duister vlies…
eendjes in de kast
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 503 het was altijd
stil in mijn kast én
veilig
het werd ook nooit dag
of vlammend rood; het geschreeuw
verdween samen met
de stemmen
van voortbewegende ramen die wolken
droegen, ver weg van mijn witte lelie dromen
en het maagdenvlies
dat zich verborgen hield
onder de gescheurde kousjes en jurkjes
van mijn pop
klaverblaadjes…
in het huis der wezen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 338 achtergelaten
en nauwelijks
te genezen
prevelt de schaduw
uur na uur
de bastaards uit
het stof
ik tel mijn twijfels
van onvermogen
wanneer de dag
nog drupt in het
vermolmd gegroet
van vergiffenis
het was op
een nacht als deze
ik zag een wandelaar
in de regen en een wereld
van waanzin
het was stil
zo rond middernacht…
tekens op mijn huid
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 686 ik droeg liefde en kind verder
verder dan het sterven en
de bomen in mijn bed
de rillingen aan het raam
gleden om flarden landschap
en altijd door de wind
ik herinner me mijn huid
witter met de deuren dicht
het licht was toen
en ik ben nu
de dood loopt om en om
* afbeelding : Art Dekat ©…
twee rozen
netgedicht
3.0 met 39 stemmen 1.322 gisteren
geschreven
waren mijn handen
zacht en smal
nog meer in ‘t
zonlicht
liet ik een spoor achter
voor de nacht een twijfel
werd
en nog voor de sterren leden
aan slapeloosheid en
jij de dichter in
de duinen
was
je lijf en
ik daaronder
lazen bloemen
aanvaardden
eenzaamheid als
testament
misschien heeft
deze…
Je bracht bomen
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 475 ieder uur
sleept de hemel
naakt
het dodendoek mee
over doorkruiste nachten
schaduwengelen krassen
planken
tot stilte zich herhaalt
op grijze, afgeleefde
grond
zonder
me aan te raken
en zonder een woord
zocht jij wat
werd omgebracht in mij
voordat mijn strakgetrokken
handen zwegen
en ik het hoofd afwendde…
de diepte binnenin
netgedicht
3.0 met 41 stemmen 1.132 de zee de zee
in stemmen geopend
door spel van lucht en licht
ademt de woorden
van wit naar blauw
doorheen een zachte zucht
geen haast in de stilte van rozenmeren
voorbij het zeildoek van ‘t eindeloze weten
zo roept de zee de zee
de zon omhoog
heel diep zo diep
in het omgekeerde…
spiegels van stilte
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 419 ben ik
het fluisteren
of ben ik de wind
met een lichaam
van gebarsten huid
moet ik nog ver
de vilten vogels dragen
onder een maan van natte sneeuw
vleugelvreemd en even laag
zo zwaar als draden van
marmeren mist
ben ik
slechts stilte
of enkel het zwijgen
het laatste vaarwel
met bloemen op mijn vlucht…
Het spoor omlaag
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 327 het steeds weer laatste woord
klopt kussens
uit elkaar
stort puin, onverstoord, op wartaal
van het te kleine bed
dat
tot twee gescheiden
het licht wijzigt over
stenen bogen
de tijd wordt kort
om nog van binnen uit
te verstaan
ik huis onder
strakke lakens en dien
de dodenhoek van het heengaan…
Even, voor een eeuw
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 398 rusteloos
beweegt mijn adem
ergens laag boven
de grond
of is het mijn stem
die niet meer
bestaat
omdat ik zwijg
onder natte rouwkransen
van gras en water
te vroeg komt
elk geluid, als hagel
op getelde uren
alsof duizend nachten
drukken op het landschap
van één dag
ingezwachteld
onafgebroken stil
draag ik
de transparante…
los van vingers
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 285 oude sporen en stenen
en ik tel mijn stappen
aan de waterkant
behoedzaam
tussen het vertrek
van geloof en schemering
ik ga liggen
vergeet alle woorden
wanneer niets van waarheid
begint, ook al wijst iedere richting
naar de wind, haast leunend en
onafgebroken
uit de bomen valt het licht,
nergens eindigend of beginnend
en het uur breekt…
het gras omhoog
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 289 ik sprong door herfst;
de wind blies zeepbellen
naar eender waar
in mijn onschuld
hield ik
van het tuimelen
boven onsterflijkheid
hoe kon ik weten
dat daaronder
dicht aan de grond
jouw zomer lag;
begraven
in een laatste zwaluwzwaai
van zwarte randen…
leeg gewaaid landschap
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 335 in meer dan mijn armen kunnen dragen
zet jij jouw wereld naast de mijne
met zelfgeschreven recensies
die woorden uit de winter schudden
kaalgeplukt, de bomen, mijn ogen
het stoten in mijn buik, de bloesems
en het kijken waar ik lig, waar
niemand mij mag horen
met ontelbare wonden bijt en
beeft de stilte, in mijn hart het wenen,
de…
Mijn eerste date via internet
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.204 wat me verbaasde
was het onbekende dat zo vlug
veilig voelde waarna alles meer werd
dan een oogopslag
zoals jij en ik
gisteren
toen ik nog naar je foto keek
en naar morgen, de dag vol zag
met heerlijke momenten
beelden die we speels volbrachten;
verlangend naar het beter verstaan
in ons verschillend leven
alles ging snel : je glanzend…
In alles van adem
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 438 ik vond jouw schaduw
en vulde hem met duinen
ik zei niets
zag enkel rimpels buigen
over maanlicht en noordenwind
echo’s van zout waren in je hoofd gevangen;
zo oud de angst in alles en adem
mijn vingers volgden de stemmen van zand,
ook je huid uit glas geblazen
je keek in woorden
en donkere dagen
zag het meisje van eb en vloed…
spiegeling voorbij het vaarwel
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 291 ik vrees de tijd niet
maar heb ze ook niet lief
jij lacht erom, ook om de verzen
die nooit van mijn zijde wijken en
die mij spiegelen, aanwezig en ongrijpbaar
in de trillingen van mijn schouder
de maan kent de woorden, de stilte
waarin ik slaap en later, wanneer
het winterlicht naar mijn stem wijst,
blaas jij leegte en regenval in ieder…
bruine suiker
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 551 ik zag als kind
de schaduw van mijn grootmoeder
krom van het land en de vele dochters
vaak bleef de avond op haar wachten
in de schemer van de lege schuren waar ik
de geur van hooi ving op magere beentjes
in de kamer hingen geen portretten
alleen het grote, zware kruis dat nog wat zwarter werd
wanneer late mist zich verschoof naar het…
onder dagen en voetstappen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 381 lijnen weerkaatsen oude gebeden
wanneer geluid, wit als wierook,
zich neerlegt op gevouwen handen
mijn hoofd vult zich met landschappen
en wat verder met overwoekerde dagen
wanneer ramen sluiten, licht hellend
als vergeten beloften
zwarte gronden in gedragen huivering
drijven me naar het boetekleed;
de grens van weifelende leegte…
onder dagen en voetstappen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 228 lijnen weerkaatsen oude gebeden
wanneer geluid, wit als wierook,
zich neerlegt op gevouwen handen
mijn hoofd vult zich met landschappen
en wat verder met overwoekerde dagen
wanneer ramen sluiten, licht hellend
als vergeten beloften
zwarte gronden in gedragen huivering
drijven me naar het boetekleed;
de grens van weifelende leegte…
rouwmantel
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 269 weet je nog
de appelboom
het eerste groen
en de plaats waar ik zat
toen het daglicht van dode dagen
uitgediept, steeds verzwegen,
wachtte op de dans der rozen
ik naderde voorzichtig,
met vleugelslag, in grijze winterrouw
mijn mantel verdroeg geen tijd
enkel schaduwen in een te stil verdriet
weet je nog
onder de appelboom
jij…
Zondagsnieuws
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 673 Dit gaat over mijn buren. Of jouw buren.
De buren van de buren. Of zo. Het doet er
niet toe. Het is realiteit. Ook de buren.
Ik had een buurman en hij een vrouw.
En er was een kind. Een gezin. Toch
volgens het ochtendbericht dat in mijn
brievenbus gleed. Sensatie viel zomaar
op de deurmat. In de gang. Met een doffe
plof. Om de zwaarte te…