inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 15.873):

bruine suiker

ik zag als kind
de schaduw van mijn grootmoeder
krom van het land en de vele dochters

vaak bleef de avond op haar wachten
in de schemer van de lege schuren waar ik
de geur van hooi ving op magere beentjes

in de kamer hingen geen portretten
alleen het grote, zware kruis dat nog wat zwarter werd
wanneer late mist zich verschoof naar het scheve raam

’s nachts, in de hoge bedstee werd mijn lijfje langzaam warm
en dan droomde ik van het vochtig keldertje, volgestouwd met schatten
van warme melk en houten eierdopjes, van boterhammen met dikke lagen bruine suiker

maar vooral droomde ik van het omhoogtillen, de sterke handen boven wind en alle wolken
en nu ik, na al die jaren, haar schaduw teken, besef ik dat ze de eenzaamheid beeldend heeft bewogen


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 26 mei 2007


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 551

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
josiene van eijsden
Datum:
28 mei 2007
Ik vind het mooi gezegd: '.. verplaatste me als vanzelfsprekend...'. Knap!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)