twee rozen
gisteren
geschreven
waren mijn handen
zacht en smal
nog meer in ‘t
zonlicht
liet ik een spoor achter
voor de nacht een twijfel
werd
en nog voor de sterren leden
aan slapeloosheid en
jij de dichter in
de duinen
was
je lijf en
ik daaronder
lazen bloemen
aanvaardden
eenzaamheid als
testament
misschien heeft
deze metafoordag
nooit echt
bestaan
en ging de zee
slechts in
één gedicht
open
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 18 juni 2007
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
twee rozen 3.0 met 39 stemmen 
1.322
1.322
Geef je reactie op deze inzending:
Mag voor mij de eerste plek worden, je hebt het dubbel en dwars verdiend.