1568 resultaten.
zomerstorm
gedicht
4.0 met 106 stemmen 48.621 de laatste woorden
onuitgesproken
wenken even bij het afscheid
wanneer mijn vingers
nog een streling vlechten
doorheen
de hartslag van een dag
de nacht weet niet
hoe
jij mijn ogen vangt
in zachte, stevige handen
wij
elkaar mateloos bestelen
in elke speelse, roze lach
ik wil wachten
dichten
onvertaalbaar
beroeren als een windekind…
Dromenpracht
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 758 waar sterren zingen
met hun vroege stem,
bewegen dromen
in mijn lach
waar rivieren stoeien
met het heldere water,
stroomt mijn adem
traag en zacht
waar bloemen knuffelen
met de warme kleuren,
zomeren mijn ogen
in een luisterend hart
waar het licht blaast
in mijn woorden,
winnen mijn ogen
aan zielenkracht
waar de stilte verdwijnt…
Falen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 813 Een zoektocht overleeft
Eenzame dieptes
Stormachtige laagtes
Grijze ochtenden
Inktzwarte nachten
Zwervend in een roes
Ik ben het niet waard
Ik ben de waanzin voorbij
Ik draag geen naam
Een drempel wordt overschreden
Ik ben zo moe gestreden
Ik dwaal verdwaasd in mijn lichaam
De wind drukt in mijn gezicht
Een oneindig wenen
Ik draag…
branding
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 505 mezelf
in het hier van gisteren,
uren en dagen
berichtten wie ik was
verdwenen in
het schuim van
een onbekend lichaam,
de onmeetbare afstand
schokkend geschuwd
uitgespuugd door
meedogenloze wijzers
weerkaatst de tijd
dichtgeknoopte gaten
en herhalend geroep
misschien
leidt morgen me
naar wie ik gisteren was…
Tranen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.437 Een oud huis vol
vergeeld papier
geschreven herinnering
grijze kamers
pijnlijk gefluister
lege kasten
stil geween
Een oud huis vol
harde woorden
een gestolen jeugd
boeken worden steeds herbeleefd
Is dit nou later ?…
Eén voor één
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 484 Steeds als de stilte
mij met woorden vult,
rijgen mijn handen de
tranen aaneen.
Zwarte kralen vallen
op de grond,
over mijn gezicht glijden
ze één voor één.
In de pijn verloren
raap ik de woorden terug op,
tussen tranen gevallen,
zijn ze verhard tot steen.
Met geschramde vingers
breekt het touw,
mijn koude hand legt
de stilte…
steniging
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 820 zwartgevlekte tralies
verbannen me naar
niemandsland,waar
bloed gutst over ruwe
treden van mijn wanhoop
met geplette handen
en brekend bot
daal ik af,
stap voor stap
kruip onder de steen
waar ontvelde vingers
stuiptrekkend
aan de waarheid sleuren
neergeworpen in
schreeuwende inktvlekken
worden stenen aangesleept
onder en boven…
Schets 364
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 675 Roerloos sta je daar
terwijl je leugens
schetst in liefde
ik kijk toe
als een breekbaar kind,
verwilderd en ver
van mezelf verwijderd
waar kunnen we nog
heen gaan,
morgen en later
mijn ziel ligt nog
bij die nooit vergeten dag,
de jouwe kijkt nooit
meer door mijn ogen
deze dag zal vergaan
en ergens tussen
gisteren en vandaag…
Je hoorde lief te hebben
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 519 woorden wachten
in een doolhof van
donker zinkende
gerechtigheid
het roesten
van je gelaat
tekent het zwerven
langs smalle kieren
en verbannen hoeken
je aders
beitelen al zo lang
de stilte in de morgen
en in je zwart-witte ogen
sterft de dichter
een verborgen dood
nu je leven
later wordt en
je alle woorden vergeet
stroomt…
Het blauwe van inkt
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.138 's avonds raast
de wind langs
krimpende daken
kaarsen weren
duisternis en
ver open ramen
ik dompel me onder
in onzegbare
woorden
verzamel letters en
assen en oude
paragrafen
ik veer op
uit de sluimer
het tikken sterft weg
herinneringen
en liefde ooit
samen oprecht
de kamer blijft
rustig, verwonderd
kijk ik rond
maar zelfs…
Vul mijn handen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 891 waar cirkels zich
vermeerderen in
een eeuwig zoeken
blijft het stil
in de palm
van mijn hand
ik begeef me
vaak naar binnen
droom daar
de laatste wolken
niet groter dan
de woorden
het houden van
ik sluit de vloedlijn
op mijn huid
loop over 't schuim
van leven en dood
in het daglicht
dat de nacht nog
meer verstoort
volg…
Karkas
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 386 in een woestijn gedreven
vernedert de hitte
mijn beroofde zinnen
onder de voeten
miljoenen tranen
uitgeperst, opgedroogd
oneindig in een witte vlakte
de wind giert cirkels
rond de stank
knaagt levenloos
de vingers van m'n geraamte
mijn dorst wankelt
ik begraaf het speeksel
van ijskoude woorden
het zand wordt zwaar
snikt in…
Vuile ruiten
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.265 de toekomst schampert
naar het verleden
lacht om dood
gijzelt m'n blik
het huis verhaalt oud
gekromde levens
kamers ontvluchten
een verbeten geur
herinneringen spreiden
schrijven volle muren
krijten angst door
onzichtbare kreten
de vloer is doordrenkt
muren zijn vochtig
woede buit driftig
de bloedende pijn
tranen vreten
demonen…
Noch bloemen noch kransen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.309 jij verbrijzelt
de sterren in mijn ogen
blikt handgeslagen wangenwoorden
waar vingers afdrukken laten
in het rode stromen
van mijn bloed
elke morgen
breekt het brood
op mijn ongebeiteld graf
wachtend tot de kille nacht
haar geheimen verbergt
onder welig tierend onkruid
letter na letter
kerf je leven en dood
tussen hel en aarde…
Ik draag je mee
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 752 ik zou graag willen huilen
zachtjes
zonder haasten
in de herinnering
waar ik jou heb aangeraakt
in de liefkozing van je hand
toen ik jou droomde
tussen vroeger maar nooit later
ik zou graag willen liefhebben
eeuwig
enkel jij
in de tranen
waar ik jou heb gefluisterd
in de regendruppels
toen jij mij vlocht
tussen uren maar nooit…
Cri d’un coeur
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 452 hoe lief
een nachtegaal
passie leegschudt in huiverend glas
woorden kweekt
als rijpende vruchten
tegen een bezinnende boezem
net voor de val
in licht en donker met
een buitelend hart
schaduwen temt
langs de kamerwand
de bodem vult
met geoogste sterren :
haar dromen in een
komende dans…
Verzonken land
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.097 over de laagte van het veld
glijden mijn vingers naar
een schaduw wanneer
mijn handen traag bewegen
ik schrijf wolken leeg
in het ondergelopen veen
waar afgestorven bomen
het landschap verlaten
langs oude baggerputten
en het smal begroeide spoor
verstomt de avondwind
op het dorre blad papier
steeds dieper schreeuwt
een vogel in…
Miniatuur
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 303 en altijd zal de nacht
alle zijden omringen
van het open raam
ik fluister enkel
een waaiende ruimte
dieper dan geluid
mijn handen zijn
immers te klein om
je toe te dekken
vergeef me
het onmogelijke
ik ben niet groot genoeg
ik had zo graag
naast je willen liggen
nachtenlang
dagenlang
en willen waken
vergeef me mijn…
Nachtrit
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 899 zeg het aan niemand
dat morgen dit blad
onbeschreven zal zijn
de dood komt immers
mijn handen binden
aan ‘t hoefgetrappel
in de nacht
waar zweepslagende
doden stormen over
natte straten en
lichamen verraden,
naamloos geketend
aan de zwarte adem
van de stad
zeg het aan niemand
dat ik morgen
onbewoond zal zijn
wanneer een…
Nog dieper dan voorheen
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 537 schaduwen
worden dieper langs
de oevers van het meer
ik vraag me af
hoe je in open wonden
eenzaamheid kan herkennen
ik kan niet inademen
en ademhalen
vlaag na vlaag
ik zal weer aan
mijn eigen stem moeten wennen
het water lijkt bijna zwart
zo naakt…
aan wal gedragen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 322 ik laat mijn vogels vrij
gisteren en vandaag
onbeweeglijk zwart
in diepte, zee en velden
schaduwen verliezen naakt
de oevers aan mijn zij
waar ik mijn stem laat spreken
ik kan nooit meer zijn
laat me daarom varen
naar uw spiegelken
van lichte dromen
waar gij me zuiver
laat rusten in
de cadans van
lieflijke woorden
---------…
Stil geweend
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 621 ik heb de stilte ontmoet
niet achter in mijn tuin
waar de buurvrouw onbarmhartig
haar woorden laat veren
slordig uit de bodem geschraapt
zo denk ik, rechtop staand
zonder bewegen
onder de late lucht
het is nu zomer en met
vlinderfladderende armen
snijd ik vogels en
paarse wolkjes uit
het licht omlaag
vol gedragen bruidsvluchten
die…
Blauwe lucht
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 3.482 ik praat met jou
geen woordentaal
spreek noch hoor ze
in het Drents
jij raapt de klanken
van ontmoeten
schommelt ze zacht
en als mens
het beeld blijft
aan mezelf gelijk
in het ademen
van het bloed
vol eenvoud
in je hele zijn
plooi je letters
zonder woordenboek…
Een stem en de stilte daarna
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 349 er staat een boom
vlakbij mijn raam
het is een treurwilg
zijn tranen kruipen
naar de winter
losgeraakt
doorheen de nacht
ik wil niet zien
waar de zomer ligt
of waar ik mijn adem
heb achtergelaten
ik vlucht wel verder
op stille voeten
ontkleed mijn dromen
van ster en maan
want de lippen
die mij hebben gekust
ze doofden…
Ik was geweest
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 380 waarom schreeuw ik
ik weet er is geen andere weg
want elk woord was op voorhand
al gedoemd tot sterven
waarom droom ik
wanneer ik beter over
dood kan spreken in
mijn leeg verloren lichaam
al wat bestond lees ik
met stompe letters
want ik sterf in jou
eer je bestond
ik schrijf mezelf weer
in de scherpe hoek
waarin ik beter
had…
Als ik was
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 403 jij legde de schaduw
naast het smalle pad
terwijl de wereld was verlaten
al ver voor het komen van de nacht
aan de bosrand
met een handvol bladeren
trad een voorzichtige eik
nog nabij om zo oud
de gebroken herinneringen
in het sterven te verjagen
wil je niet in de zon gaan staan
vroeg jij
want de zon draagt niet jou
maar jij draagt…
Rozenschrift
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 337 jij zag hoe mijn jurk versmalde
samen met het uitzicht van
een zwart omrande boord
ik keek naar rood gekraste ogen
kleedde me met schaduwen en
verborg zo mijn magere lijf
bloemen waren er in overvloed
die dag dat ik mijn mond bedekte
met een marmeren rozenblad
jij hebt me begraven gezien
toen alles zwijgend werd en
ik het liefhebben…
Het zwijgt er woorden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 388 hoe schijnbaar lucht danst
in de weerspiegeling
van getraliede ramen
blauwig paarse bloemen
geuren mij toe in het nest
van het met riet getooide huis
achter me een stenen muur
waar een eenzame tafel
enkel de wolken draagt
als in gebed verzonken
het is mijn tuin niet
ik snoei ook de rozen niet
maar plooi me nederig
tussen de avond…
Ja, ze was een meisje
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 435 het doet er niet toe, zei ik
hij is dood
ik legde het geweer op de vreemdeling
plukte plastic geraniums en gooide ze
voorbij mijn triomferende blik
die avond liep ik in de tuin
de wind ging me voorbij en
zakte in de wolken toen ik met
dit gedicht op mijn huid
de hemel betrad
door de spiegel heen
spuugde ik nog een laatste keer
op…
vreemd verbonden
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 409 langzaam zal mijn naam
een herinnering worden
wanneer de tijd zich vult
met grenzen uit verleden
wat ik ingehouden bezit
is slechts een rimpeling
- te min en vluchtig
om aan te raken –
gewenste dromen
het grote, onmogelijke woord
alles zal zich neerleggen
in wat ik was
een spoor achterlaten
in wat even heeft bestaan
vandaag…