Verzonken land

over de laagte van het veld
glijden mijn vingers naar
een schaduw wanneer
mijn handen traag bewegen

ik schrijf wolken leeg
in het ondergelopen veen
waar afgestorven bomen
het landschap verlaten

langs oude baggerputten
en het smal begroeide spoor
verstomt de avondwind
op het dorre blad papier

steeds dieper schreeuwt
een vogel in de nacht
wanneer hij zich laat
vangen in mijn woorden

ik leg mij onder zijn vleugels
en uit de koelte van het zand
stijgt een ster in een laatste dans

de vogel sterft
en nog voor mijn adem vergrijst
weet ik dat liefde dodelijk is

Schrijver: kerima ellouise, 5 maart 2006

miemakehotmail.com

verzonken land

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 1.096