Het blauwe van inkt
's avonds raast
de wind langs
krimpende daken
kaarsen weren
duisternis en
ver open ramen
ik dompel me onder
in onzegbare
woorden
verzamel letters en
assen en oude
paragrafen
ik veer op
uit de sluimer
het tikken sterft weg
herinneringen
en liefde ooit
samen oprecht
de kamer blijft
rustig, verwonderd
kijk ik rond
maar zelfs een echo
weegt zwaarder
dan de morgenzon
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Het blauwe van inkt 4.0 met 18 stemmen 
1.138
1.138
gmail.com
Geef je reactie op deze inzending: