Stil geweend
ik heb de stilte ontmoet
niet achter in mijn tuin
waar de buurvrouw onbarmhartig
haar woorden laat veren
slordig uit de bodem geschraapt
zo denk ik, rechtop staand
zonder bewegen
onder de late lucht
het is nu zomer en met
vlinderfladderende armen
snijd ik vogels en
paarse wolkjes uit
het licht omlaag
vol gedragen bruidsvluchten
die in stille verwachting
het behoedzaam tasten
in zachte kleuren drenken
ik ga zitten
en kijk hoe schaduwen
langzaam uit de aarde komen
hoe stil de stilte wordt
en denk
was jij maar hier
ik zou je de dromende heide schenken
Geplaatst in de categorie: verdriet