160 resultaten.
's Nachts wanneer weemoed aan komt kloppen.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 180 Wanneer ik ’s nachts door Rijmenam rijd
en als door boter langs de velden glijd,
denk ik wel eens aan een oud verschaald verdriet
de autoradio mag hard staan, vergeten doe ik niet.
De koeien staan weer in hun stallen,
de maan ontwaart zijn bittere schijn,
verheven op haar voetstuk kon ze slechts nog vallen,
Het lijkt heel lang geleden maar…
Ach Catalonië
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 368 Het is waar op dat haar van Puigdemont
valt heel wat aan te merken
maar stop die man niet in een cel
en laat hem verder werken.
Want Spanje dreigt met kerkers
en knuppelt vol venijn.
O Carles, net als Mozes
leidt uw volk door de woestijn
En trek Rajoy maar stevig
bij zijn grijze, vlassige baard
want net als Franco indertijd
is hij…
Afscheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 295 In de oude kerk namen we afscheid,
we voelden de kilte langzaam
in onze broze botten trekken.
Eén keer keek ik achterom
en zag jouw noordse blik.
Ook vandaag zal ik verpulveren…
want jij kan niet vergeven.
Je zwijgt me dood,
je kan me echt niet harder slaan.
En ik kan niet vergeten.
De wijzers van de klok zijn blijven staan
Zo gaan we…
Afscheid van het oude huis.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 407 Nog één keer langs het huis,
nog één keer snuisteren
in kamers, in diepe laden
ligt onze jeugd geborgen.
Nog één keer de tuin in
waar de bomen gerooid zijn
en de poezen begraven.
Molly de grijs gevlekte moederpoes
die stierf tussen de spinazie.
Rijden langs het oude huis,
ik kan het niet en wil het niet
kijken hoe de haag niet langer…
Al wat me dierbaar was.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 175 Ze was meedogenloos rood en trots als een tsaar,
dus niets was me dierbaarder dan wachten op haar.
Wachten op pleinen in regen en wind,
Op het pad van de wilgen verscheen ze gezwind.
En nu ligt ze naast me, mijn prooidier van de nacht,
met lendenen soepel en ogen zo zacht
Mocht dit lieflijk wezen ooit nog verdwijnen,
wat zullen mijn dagen…
Alcohol
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 84 Ik drink niet meer, het is niet goed
voor hersenen en lever.
Ik wentelde me in overvloed,
ik werd een vette bever.
De slijter was niet echt verheugd
over mijn besliste keuze.
Mijn drankgebruik heeft nooit gedeugd,
voor z'n kassa was het reuze.
Geen avond zonder wijn of gin
wat was ik toch een slemper.
ik zoek nu naar een diepere…
Als Leonard Nolens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 359 Haar ogen waren als ondiepe poelen,
gevuld met zilverwerk en geurig water.
Zij, die nooit een vriend van de poëzie was
maar thans hermetisch is als het werk van Leonard Nolens
trekt ook vandaag haar zondige laarzen aan.
Gezegend zijn de wolven die vanavond eens te meer
in het kreupele bos hun oude ziel gaan zoeken.…
Als een buizerd.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 139 Als een buizerd wil ik wezen, solitair en autonoom,
met enkele vleugelslagen naar mijn plekje in de boom.
Tot plots weer alles helder wordt dan vlieg ik daar weer uit,
al kan het even duren voor ik daartoe besluit.
Mijn snavel mag dan scherp zijn maar vliegen kan ik niet
dus moet ik elders ijlen met mijn wonden, mijn verdriet
Met mijn voeten…
Als ze leest
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 Als ze leest neem ik afstand
en kijk ik door kieren van deuren
naar haar neusvleugels en wimpers
die zich nauwelijks verroeren
het omslaan van de bladen, er is geen ritme
we streven naar gave roerloosheid.
Genoeg nu, het boek klapt dicht,
zal de ziel ooit rusten denk ik
wanneer ik teder haar schouders streel
en me aan haar trage tranen…
Anekdote
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 199 Toen ik nog ongelukkig was en brieven schreef..
aan dat meisje in Hekelgem bijvoorbeeld
dat mollig was en oude wijsheden in zich droeg.
Ik verpakte mijn angsten in fraaie zinnen
en kreeg er een albatros voor terug
die nog jaren woonde op mijn oude kamer.
Charles Baudelaire had gezwellen toen hij stierf,
groot als appelsienen en ik weet te koesteren…
Begeerte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 149 Dat ik het schrijnen voel..
het gemis dat snijdt, de twijfel
die vandaag vertraagt..
Nu ze elders zorgzaam is...
ben ik stuurloos en
recalcitrant
ken ik maat noch gebod
en neig ik,
niet voor het eerst,
naar gore misantropie.
Wat is ze gul, ze schenkt me
tijd en ruimte.
Tijd is een oceaan,
ruimte een vehikel
voor de man die begeren…
Beëlzebub
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 150 Kom nu slapen,
maak een eind aan dat gedaas
De dag is rond,
wat valt er nog te rapen ?
Vlij je naast me,
staak je innerlijk geraas.
De maan beschijnt de kamer
dus mag het licht nu uit ?
Ik zal je slapen strelen,
ik wieg je gammele schuit.
En nu we onder zeil zijn,
-geen mens die ons nog schendt -
komt Beëlzebub ons halen,
hij die…
Bij de dood van een merel.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 135 Heeft u het graf van mereld gezien ?
Die is gisteren plots overleden.
Hij speelde een spel met de kat van de buur
ach wat heeft dat beestje geleden.
Een kat is een jager dat weet elk kind
er valt hem niet veel te verwijten
al heb ik toch liever dat hij zachtjes spint
dan een merelborst open te rijten.
De nachten in mei zijn mild voor de…
Bomen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 122 Bomen zijn genezers
ze ruisen door je ziel..
Een boom is vast een engel
die ooit naar beneden viel.
Bomen zijn behoeders,
ze verlossen je van smart,
ze jagen op demonen
en balsemen je hart.
Bomen bergen nesten,
ze zijn heerlijk serviel,
uit het oosten en het westen
vinden vogels er asiel.
Bomen dragen vruchten
ze zuiveren de lucht…
Cammi
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 159 We zagen je liggen op de warme plavuizen
niet langer als een bolletje
maar languit als een gevelde krijger.
Later op de dag stond de zon aan de zenit,
majestueus en verzengend
en koos jij voor de luwte van de koele varens
want lijden deed je solitair
geen klacht of gejank
al konden we je ogen lezen
Spring nog een keertje Cammi,
toe, over…
Cordoba
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 157 Ook wij beitelden wetten in Cordoba’s muren,
in sermoenen en betogen werden waarheden gesmoord.
We dronken de Montilla wijn tot in de late uren,
in Moorse arabesken werden vriendschappen vermoord.
Op het torentje van de Mezquita kon je haast alles zien;
morsige toeristen, het mooie dal en bovendien
het hunkeren naar gisteren, het vervagen…
Córdoba
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 154 Onverdroten droeg je somberte
als uitgangspunt, een gerieflijke jas
voor een eeuwige herfst, een tuin vol bladeren,
de kat wezenloos turend op het muurtje.
Maar kom, laten we reizen
naar Córdoba en vlinders vangen
in de vallei van de Guadalquivir
en drinken van de vino fino
tot uiteindelijk alles gaat wankelen
en de alcohol ons met haar…
Dagen van goud.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 289 Goedemorgen mijn kind,
wat gaat het gezwind
nu de maanden weer mild en rondborstig zijn
zo zoet en zonder zorgen,
zo zinnelijk als zomerwijn.
En als we dan een keertje praten…
-op weg naar Leuven is Spinvis er steeds bij-
dan tracht ik me steeds te verlaten
op wat je zegt, wanneer je zwijgt.
Probeer de mensen toch niet…
Dagromen.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 149 Dromen van haar in het holst van de dag,
Ik zou een rots zijn waarop zij met haar hoofd lag,
de geur van haar hals zou iets hebben van mandarijnen,
of van geurige rozen net voor ze 's nachts verdwijnen.
Stak mijn toorn weer eens op dan werd hij verzacht,
door de balsem in haar stem, haar kreunen in de nacht.
En zou ze heel bevallig haar kuiten…
De schapen ( voor E.M. uit S.)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 204 Nadat ze mij had gedefenestreerd
schonk ze me zeven zieke schapen.
Hoe wreed voelde ik me gedeclasseerd
tot eter van uien en rapen.
Ik werd aldus door het raam gegooid,
wat een wonderlijk privilege.
Mijn lusten heb ik weer opgeplooid
toch bleef je me meer dan genegen.
Na zeven jaar leven in een dorre woestijn
kwam ik je tegen vol van…
De bonte koe
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 309 Na het weiden van de lammeren
en het werken op het land,
na het tellen van de centen
en het spellen van de krant…..
ligt hij beurs en uitgeteld
de benen morsig op de bank,
vergeet hij even vee en veld,
het mesten en de boerenstank.
Den Haag Vandaag haalt hij niet meer
zijn lijf is gauw aan sterven toe
en na het rochelen ziet hij weer…
De duivel heeft naar jou gevraagd.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 Ontsporing, er was vannacht geen trein
om me ergens heen te brengen,
op de vlucht als ik was,
voor de scherven in het gras,
voor koning alcohol en zijn demonenschaar.
ze huisden in mijn haren, resideerden in mijn hoofd,
je bent een vogel voor de kat als je in Beëlzebub gelooft.
Ik gooide weer met pannen en schopte mijn wreven blauw,
toen gaf…
De hopman.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 190 De hopman ging ons voren,
hij toog langs berm en riet
maar de wind verwoei zijn sporen,
daarom volgen w’ons verdriet.
De hopman raakte bevroren
wanneer hij zwierf door zijn labyrint.
Wie hem volgde was voor altijd verloren,
de hopman is een narrig kind.
De hopman wist ons te verleiden
maar heeft zijn schepen nu verbrand.
We zullen hem…
De misantrope beer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 137 Ik ben weerbarstig, als een Franse Alpencol,
een beer op zachte voeten,
ik frequenteer mijn berenhol.
Nochtans heb ik geen mens gebeten..
ik mis daarvoor de energie
of 'k ben het simpelweg vergeten,
ik ben een beer in lethargie.
Als ik dan toch mijn hol verlaat
omdat ik wilde honing ruik
dan is't geheid voor mij te.laat
dan sterf ik…
De nachten.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 159 Ik zag ze wel komen,
je ratten van honger en razernij.
Nu je schip ten langen leste langszij ligt
en je koorden en lijnen zijn aangebeten
is de lucht nauwelijks te harden..
Met mijn arendsoog monster ik je lichaam
dat uitgezakt is en gebruikt,
nu nog koud en verlaten op het koedek
maar later brandend zal behagen
wanneer de poolnacht…
De oever
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 237 Op deze oever wil ik sterven.
mijn rug zal gammel zijn en sleets.
mijn lasten zal ik afleggen
aan de andere kant van de rivier,
weg van de stad zal ik kijken,
mijn blik gericht op de bomen,
bomen met kruinen die van winters weten
Geef deze pelgrim een beker wijn
en streel hem minzaam door zijn dunne haren,
luister welwillend naar zijn bede…
De vlucht uit Egypte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 213 Nog één keer keek ze over haar ranke schouders
en wierp een milde blik over het schrale land
waar neurosen en gebreken floreerden.
Ze zag ze nog klitten, ze hoorde ze nog vitten,
de kinderen van het magere brood.
Met lichte tred ging ze,
frivool maar…
De zegeningen van de misantropie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 269 Zuster moet je kijken, mijn dijken breken door,
de varens en de distels overwoekeren het spoor.
Waarheen nu nog te lopen,ik dreig gauw te vergaan,
er is geen ander baken dan het schijnen van de maan.
Broeder kom me hoeden, de sneeuw bedekt mijn daken.
Het tocht in mijn vertrekken en de zoldering gaat kraken.
Is er dan geen afgrond hier, waar…
Demonen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 173 Wat vocht hij fel en snedig
met zijn demonenschaar,
vannacht, want deze ochtend
sprak er onrust uit zijn haar.
zijn beddengoed, een bende
lag uit zijn ledikant,
door wanhoop en ellende
voelde hij zich overmand
Ze weten hem wel wonen
maar zijn verzet is schriel.
Zijn nachtelijke demonen
bijten stukjes van zijn ziel.
Wat baat een…
Dit zou een afrekening kunnen zijn..
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 495 Dus...
ik ben voor 's zondags, hij voor de week ?
dan is hij oud brood en ik weer de cake.
hij houdt van Aspe, ik houd het bij Claus,
ik lees de Russen, hij geilt op Mickey Mouse
hij houdt van Straus, ik verkies Mahler
ik houd mijn haardos, hij wordt steeds kaler
Woont hij in Kessel dan ik in Parijs
maak ik het bont dan zweert hij bij grijs…