Alle inzendingen van m

Het jaar heeft haast gekregen, december is eindelijk in zicht. Tijd om aandachtig stil te staan bij egostrijd en plicht. Een nieuw jaar staat gereed. Geen toekomst, geen verleden. Geen tijd meer voor strijd, strijd die gisteren werd gestreden.…

Het venster wordt geopend. Een venster in de nacht. Ik ontwaak. Ik luister en voel, hoe mijn wereld zich ontvouwt. Iedereen is gekomen. Alles is aanwezig. Hier is overal. Nu is altijd. Deze openbaring maakt gelukkig. De slaap overmant me weer. Het venster wordt gesloten.…

Landen waar ik nooit ben geweest. Mensen die ik nooit heb ontmoet. Situaties na mijn overlijden. Tijden voor mijn geboorte. Gebouwen die ik niet ken. Droom ik? Maar ik wil helemaal niet dromen! Wordt er soms in mij gedroomd? Door wat of door wie dan wel? Waarom? Hoe?…

Dichten is... essentie aanvoelen. Dichten is... over onze zoektocht vertellen, in woorden, uit een woordeloze taal. Dichten is... hopen dat iemand begrijpt, wat jij begrijpen wil. Gedichten zijn vuurvliegjes. Dichten is vuurvliegjes vangen, en die verwonderd weer loslaten, en nastaren.…

Dag eerbiedwaardige Simon. Je bent een honderdjarige nu. Dat feit hebben we stevig gevierd, afgelopen vrijdag in Den Haag, in het Letterkundig Museum. De zaal was vol met je vrienden. Godfried Bomans was er ook! Hij is en blijft een Deus ex Machina. Eindelijk is hij zelf ook honderd geworden. Je biograaf Henk van Gelder sprak mooi. Andermans…

Aandachtige rokers zijn getuigen. Zij zien vuur gloeien. Zij zien rook opstijgen. Zij zien askegels groeien. Zij zijn getuigen van de tijd. Vuur inspireert. Rook kalmeert. As relativeert. Edele sigaren maken vrienden.…

De atomaire deeltjes waaruit wij bestaan hebben altijd al, eonen lang, geleefd. Ze namen deel aan de big bang. Ze nemen deel aan vandaag. Ze zullen deelnemen aan de toekomst. Als deel van nog ongeboren kinderen. Eeuwige zwervers zijn onze genen. Wij mensen zijn niets, alles en altijd. Waarom dan zo angstig zijn mijn ego? Waarom dan bang zijn…

Wie luistert naar Grieg, denkt aan Noorse sagen. Hij ziet fjorden en bergen. Hij hoort water stromen. Hij ruikt sparren en dennen. Hij proeft de zilte zee. Noorwegen is avontuur. Noorwegen is natuur. Noorwegen is muziek. Muziek van Grieg.…

Wanneer een mens jong is, kan hij nog kiezen. Kiezen uit aantrekkelijke mensen. Wanneer hij ouder wordt, blijft één uniek mens over. De vader of moeder van je kinderen. De oma of opa van je kleinkinderen. Alleen trouw is dan nog een keuze. Voor de liefde van je leven. Wanneer je dat nog wilt en kunt. Wanneer je geluk hebt.…

In de blauwe lucht zie ik een rafelige baan. Is het een oude Douglas? Is de Raaf weer op weg naar Batavia gegaan? Zingt Adriaan Viruly nog steeds zijn lied? Nee, dat is onmogelijk. Begraven vliegers vliegen niet. Maar voor mij is Adriaan nooit begraven. Wanneer ik naar Bristol vlieg vliegt hij. Dromen doe ik al vanaf mijn kinderjaren. En…

Seconden tellen. De secondewijzer is gehaast. Minuten registeren. De grote wijzer wordt angstig. Uren zien verstrijken. De kleine wijzer blijft aandachtig. Stress is voor grote wijzers. Kleine wijzers zijn wijzer.…

Ik rook mijn sigaar en zie een mooie askegel groeien. Ik rook aandachtig en besef, dat ik leef van as tot as. Zoals ook tabak weer as wordt. As leert ons genieten. Genieten van het moment. As relativeert.…

Ik rook mijn sigaar en zie wolken van rook opstijgen. Ik rook aandachtig en besef, dat rook oplossen kan. Nutteloze problemen. Fossiele hersenspinsels. Zoals rook oplost in niets. Rook kalmeert.…

Het is 1997. Hartje Amsterdam, Studio Amstel. De honderdste uitzending van VPRO's Nachtzusters. Live om middernacht. Jij bent de hoofdgast Ramses. Je loopt nog moeilijk na een operatie en dus blijf je na de uitzending gewoon aan tafel zitten. Je bent onrustig en geïrriteerd totdat je een fles wijn en sigaretten krijgt aangereikt. Het is twee…

Ik rook mijn sigaar en zie een rode gloed van vuur. Ik rook aandachtig en besef dat vuur gedachten verteren kan. Sombere gedachten. Pijnlijke herinneringen. Dat vuur verwarmen kan. Vuur inspireert.…

Sterrestofje. Nietig klein, maar levensgroot, want zonder zon, gaat alles dood.…

Zinloos. Zeer zinloos. Zo ontstond ooit leven. Via toeval en selectie. Via dood en verderf. Zonder kennelijk doel. Vormloosheid vormen we. Met hoofd, hart en handen. Met stenen bouwen we. Met woorden dichten we. Met noten componeren we. Wij mensen. Liefdevol en zinvol. Hoopvol. Zeer hoopvol is dat.…

Hier, in onze tuin. Gewoon, zoals zo vaak. Ik zit alleen en doe...niets. Het begint te waaien. Bijna onmerkbaar. Zacht als strelingen. Ineens verschijnt rust. In mijn centrum van onrust. Onaangekondigd. Alledaagse geluiden verstillen. Stemmen van de straat. Gekras van torenkraaien. Gezoem van bijen. Fluisteren van bladeren. Mijn hart luistert…

Tussen twee polen reist mijn ziel. Als een vis die de oceaan ontdekt. Als een zalm die terug moet keren. Terug naar zijn bron. Reizen is heimwee. Thuis is verlangen.…

Stilte betekende wachten op storm. Op de bries van zijn mening. Op de storm van zijn gelijk. Op een orkaan van ruzie. Ruzie met hem, mijn vader. Denk maar niet dat je meer bent. Meer dan je vader. Wanneer hij niet winnen kon zweeg hij. Langdurig zwijgen als straf. Zwijgen is roest. Spreken is goud.…

Vrienden van dieren. Knechten paarden. Kooien vogels. Negeren de natuur. Groene jagers. Verstaan hun vak. Produceren biologisch. Helpen de natuur.…

Dieren ongedierte noemen is doodzonde. Zonde jegens de Schepper, die kruipend gedierte schiep, en zag dat het goed was. Dieren ongedierte noemen is laster. Laster jegens Darwin, want ondieren zijn evolutiekampioenen. Superdieren, die slimmer zijn dan wij. Dieren ongedierte noemen is onkunde. Kennis leidt mensen naar respect. Voor de Schepper…

Ik lig in bad te lezen. Bijna dagelijks doe ik dat. Al zevenendertig jaar lang. In dit huis. Ons huis. Mijn lief zet koffie. Zo alledaags, zo gewoon. Dan, hoor ik haar stap op de trap. Zo ongewoon, zo bijzonder. Want, morgen kan de laatste keer zijn. De laatste stap, de laatste koffie. Dat, besef ik vandaag als nooit tevoren. Ik kijk haar…

Je ligt onder de tafel en zucht. Aan de ketting. Baasje en vrouwtje aan het bier. Je kijkt me hoopvol aan. Ik kijk begrijpend terug. Jij hebt heimwee. Heimwee naar de wolf die jij ooit was. Ik heb heimwee. Naar de aap die ik eens was. Laten we samen gaan jagen. Even weg uit jouw hondenleven. Even weg uit mijn mensenleven. Jagen, jij en ik…

Ben ik goed genoeg? Die vraag bestond niet, in den beginne. Die vraag stellen, die vraag beantwoorden, is opnieuw een vraag. Om angst. Om depressie. Om geweld. Ben ik goed genoeg? Die vraag sterft gelukkig, vroeger of te laat, aan het einde van ik.…

Elke dag beleef ik opnieuw. Eerst lees ik in de Donald Duck, gevolgd door krantenkoppen. Vervolgens een stukje boek. Ik was mijn haren. Daarna drijf ik nog wat na. Met gesloten ogen. Langzaam adem ik in en uit. Na een uurtje spring ik uit bad. Vlieg ik uit mijn mijmering. Zo begin ik steeds weer mijn dag. In het water. Ik begon al in mijn…

Kleinzoon ben ik. Grootvader ben ik. Even oud als jullie. Laten we vrienden worden. Laten we sigaren roken. Elkaars levens delen. Grootvaders onder elkaar. Grootvrienden.…

Jodenhaat en wrede vervolging. Overal afbraak om je heen. Opbouw was je antwoord. Opbouw van jezelf. Geloof in vriendschap. Geloof in liefde. Je kon jezelf wel redden. Toch ging je mee naar Auschwitz. In een treinwagon de dood tegemoet. Samen met hen die moesten gaan. Onsterfelijk moedig. Oneindig lief.…

Tijd is fictie. Door mensen bedacht. Zinnig om je leven mee te organiseren. Zinnig om onze geschiedenis mee te beschrijven. Onzinnig om je leven mee te beleven. Ervaren kun je alleen in dit moment. Lezen over gisteren kun je alleen nu. Denken over morgen ook. Dood de tijd. Hoe? Ervaar met al je zintuigen! Wanneer? Nu! Wie kunnen dat? Levenskunstenaars…

Donald is mijn beste maat. Mijn mensgeworden eend. Mijn therapeut, mijn steun. Mijn toeverlaat. Elke week opnieuw, een leven lang. Gelukkig is het bijna morgen. Ja! Dan ligt er weer een Donald, een nieuwe Donald in de gang.…