Alle inzendingen van miranda

Het zonnetje schijnt zijn warme stralen De lucht onbewolkt helder blauw Met de autoradio vrij hard Koers ik pijlsnel richting jou Ik zing, al is het zo vals als de nacht Timmer de maat mee op het stuur Niks dat mij nog kan beletten Als het goed is ben ik bij je binnen het uur Ik geniet van de weg richting jou Zonnebrilletje op, sigaretje…

Even geen discussie,of grootspraak Geen geouwehoer of ongein Maar gewoon even in jouw aanwezigheid Mijn kleine, verdrietige zelf zijn Dicht kruip ik tegen je aan In mijn ogen valt te lezen Dat ik me nu het liefst verstoppen wil En jij mijn schuilplaats zal wezen Mijn hoofd verborgen op jouw schouder Mijn masker een moment opzij gelegd…

ik irriteer me aan jouw tempo in dit leven Zo gejaagd als ik leef en handel zo vol rust reageer jij, werk jij, doe jij Waar ik vooruit ren, sla jij aan de wandel Ik haast me overal naar toe, het leven is maar kort zoveel dingen die ik doen wil maar veel te weinig tijd Jij die liever een half uur te laat komt dan te vroeg Wat jij relaxed noemt…

In het leven wordt niets je zomaar gegeven je zult moeten verdienen naar je kracht Pijn, verdriet en uitzichtloosheid allemaal puur extra vracht Alles zul je moeten kunnen dragen Het is je immers niet zomaar gegeven Het is aan jezelf hoe je dat doet Alle baggage zul je moeten afwegen En met al die fundamenten dus zul je iets moeten bouwen…

Het stormt in mijn lijf en leden lichaam en geest niet op een lijn De oorzaak ligt in mijn verleden Ik kan niet omgaan met de pijn Bepalend leed nooit verwerkt slechts diep verstopt binnen in het verdriet word daardoor versterkt Een eenzame strijd die ik niet win Hoe kon ik het zover laten komen dat ik volledig van emotie overloop Is er…

Te serieus voor jouw leeftijd Maar dat heeft zo zijn reden de tijd is niet mild voor je geweest je draagt een zwaar verleden Heus ik zie het aan je Die glimlach is maar schijn Je bent geraakt in het diepst van je ziel En weet geen raad met de pijn Je worstelt met je gedachten het leven is niet makkelijk voor jou En ik, ik zou je willen…

Een baby in een moederbuik Hoe kwetsbaar kan dat zijn Gedompeld in pure liefde Een mensje zo heel rein Zo schommelde jij met me mee Opdat je groter groeien zou Daarna had ik je in mijn armen gesloten Je verteld hoeveel ik van je hou Maar die kans werd mij niet gegeven Geen lieve woordjes in je oor Abrupt ben…

Eigenlijk zijn we allemaal te leen Niemand is werkelijk bezit van elkaar We vergezellen elkaar slechts tijdens de rit De rit van het leven weliswaar We delen het leven met onze geliefden ontvangen steun, toeverlaat en kracht maar alles is ons slechts tijdelijk gegeven Wij zijn het bezit van een hogere macht Hier op aarde dus samengevormd…

ik zoek tastend naar de resten van wat ooit mijn zijn was raap scherven op van gebroken ziel waarin ik tracht mezelf te vinden lijm resten stevig aan elkaar om verloren dingen terug te brengen en mijn beeld in de juiste vorm tot een geheel te kneden van wie ik ooit zal zijn…

mijn muren zijn onafgebroken daarachter zwijg ik te vertellen wat is gebeurd ondoorgrond lijkt alles als een aarde zonder bodem ongewoon stil en leeg lijkt het spiegelbeeld op iemand waarop ik lijk alleen de muur lijkt zonder alle tranen en alle pijn daarachter een beeld van ooit…

Mei blidens litte wy witte... der is in wachtsjen der is ferwachting in nij gesicht de fracht is licht de reis is swier de komst in swicht it berntsje lake waard in gedicht fan beleavjen yn de eachjes mist en yn de siken in al sêfter stream it waard beslist wy witte it wite ûnder de linebeam. --------------------------…

Het is een raar gegeven Maar toen hij zo plotseling stierf Stopte zij spontaan met leven Een soort van coma beperkte haar Uit angst voor wat komen zou Zo verspilde zij jaar na jaar Het was een fikse strijd en het werd haar niet zomaar gegeven Maar eindelijk na jaren kwam zij weer tot leven..…

De stilte lijkt gevallen Het einde van mijn geloof Hoe hard ik ook om hulp roep iedereen lijkt doof Blijkbaar spreek ik verwarrende taal niemand die me kan begrijpen Geen mens die zijn hand uitreikt Ik ga hier geheel alleen aan bezwijken Gebroken tranen slenteren over mijn wangen Mijn geloofwaardigheid volledig verloren Mijn lijf boeit…

Ik ben weer terug op het perron daar waar het einde begon Het ging allemaal zo vlug Een sneltrein zonder eindstation Hier liggen gemaakte fouten in het heden Ze zijn niet meer terug te draaien Ook al ben ik opnieuw in het verleden De coupé is leeg maar mijn hoofd gevuld Ik begrijp niet waarom het leven geen 2-de kansen duldt De trein…

Het ritme van mijn hart dat zingt een lied Bonzend en gonzend Vertaalt het mijn geluk en verdriet Soms is het een klaagzang dat weer een duet Het ritme van mijn hart heeft mijn gevoelens omgezet Het is mijn eigen levenslied Dus verstaanbare taal hoewel het ruist en het klopt Is het het omvangrijkste lied van allemaal..…

liefde is niet tastbaar geen fundament of steunmuur maar een bepaald gevoel van korte, soms lange duur Liefde doet je niet leven geeft geen bron van hoop stilt niet je eeuwige honger is ook niet te koop Liefde is een bouwsteen voor een kaartenhuis weliswaar bij de minste of geringste weerstand valt het uit elkaar Liefde valt niet te…

Behoed mij voor de fout die ik maken ga Volledig ontoerekeningsvatbaar Als ik je vraag Alsjeblieft ga Luister niet naar mij wanneer die tijd zich voordoet negeer gewoon mij woorden Want het komt heus goed Sla niet op de vlucht mijn liefde spreekt verkeerde taal Ga niet bij me weg al eis ik dat helemaal Volledig ontoerekeningsvatbaar…

Ik ben bewaard door een engel daar op de intensive care want hoewel mijn hart wilde stoppen was mijn ziel nog niet zo ver even werd het donker Waar ik zweefde tussen hoop en vrees maar de engel verzekerde mij dat hij de kant van het leven wees ik volgde zijn weg en langzaam kwam ik bij Ik kon het niet geloven die engel was er echt voor…

Zo is mijn woestijn: een stilte met het geluid van een geweten in de groene kathedraal van de jeugd had ik nog geen besef maar nu ik ouder ben klinkt de schoonheid in het zuiver zijn van wat is: de dood heeft er geen thuisland en de vreemdeling geen grenzen.…

Hoe is het, klinkt de vraag Zoals altijd, antwoord zij Het antwoord verscholen en vaag Mensen lopen weer voorbij Arm meisje, zo vol zorgen En niemand die dat ziet Eenzaam naar een nieuwe morgen Vol pijn, angst en verdriet Terwijl haar ogen stralen is haar ziel zwart gekleurd Donkere gedachten dwalen Voor altijd somber gehumeurd…

Ze vroeg me haar te helpen smekend keek ze mij aan haar wanhopige blik kon ik niet verdragen en ik heb haar laten gaan Ze is ziek, zo ziek en moe van al dat vechten ze heeft zo moeten knokken loslaten is een van haar rechten Zij keek me aan met grote ogen Ogen vol verdriet Ik heb haar wel los gelaten maar mij loslaten kan zij niet…

Soms zie ik in de verte het geluk dat op mij wacht Het pad er naartoe is nog lang ik had niet anders verwacht Het leven is niet makkelijk Gevuld met harde lessen Het gaat met vallen en opstaan je kunt de boel niet flessen maar zolang ik in de verte dat lichtpuntje blijf zien kan ik niet verdwalen en houd ik moed bovendien Ik wijk niet…

Vraag me niet mijn ogen te sluiten voor alle ellende en verdriet vraag me niet mijn gevoelens te verstoppen want negeren, dat kan ik niet Vraag me niet mijn mond te houden over de harde werkelijkheid Vraag me niet te doen alsof Alles goed is in deze tijd Ik moet hier even doorheen deze appel is erg zuur laat me maar even alleen…

Niemand die haar kan doorgronden Mysterieus in heel haar zijn likt zij haar eigen wonden Vecht zij alleen tegen de pijn Zij brengt iedereen in verwarring niet om de dingen die zij zegt Maar om de weg die zij ging En de kracht waarmee zij vecht Zij kan iedereen doen geloven dat zwakte niet bestaat zij komt alles weer te boven het is de…

Schommelend in zijn stoel Zit hij tevreden en voldaan Alles gedaan wat moest Helemaal klaar om te gaan Wachtend in die stoel Denkt hij terug aan die oude tijd Toen hij nog jong en atletisch was, Een lang verloren feit In harmonie met zichzelf Bijna aan het einde van zijn bestaan Denkt hij glimlachend terug Dat hij het niet anders had…

Ze had nog volop praat gisteren nog zat ze lol te trappen nu is het te laat om te lachen om haar grappen Ze had zoveel plezier Ja ze had het leven lief nu is zij niet meer hier gestolen door een lelijke dief Het begon met wat pijn Je kent dat wel, zo hier en daar Nu kan ze hier niet meer zijn is haar leven 'klaar' En ze wilde nog…

Ik droom weleens van een wereld die nooit kapot zou gaan Ik droom dan over natuurschoon, Over mensen die elkaar bijstaan Ik droom dan over vrede dat oorlog niet bestaat Ik droom dan over liefde, vriendschap die nooit over gaat Ik droom weleens over engelen In het donker met mijn ogen dicht Ik droom dan over gelijkheid Over een wereld…

Dag mooi meisje vol met zorgen Zet je gedachten eventjes opzij morgen is er weer een nieuwe morgen geef je angst voor één moment aan mij ik wil de zorgen met je delen Maakt dat je niet een beetje blij? ik wil je er niet van bestelen Maar wellicht maakt het je even vrij Mooi meisje vol met zorgen je oogt zo kwetsbaar, klein en teer Als…

Zomaar een meisje bij mij in de klas vriendelijk, vrolijk en spontaan Niemand die kon weten dat jij zo ziek was Meid wat kwam de klap hard aan Als ik nu terug denk aan die tijd Dan is het een gegeven Een tiener levert een oneerlijke strijd Je hebt echt moeten knokken voor je leven Terwijl wij allen feesten en lachten Was er voor jou…

Ik zou dagen om je kunnen huilen weken, maanden, jaren Tranen zouden onhoudbaar vloeien maar ik wil er wat bewaren Bewaren voor juist die momenten dat ik je het allermeeste mis Dus voor een soort van noodgeval pas als de helse pijn opnieuw voelbaar is Tranen zouden blijven stromen Want dat je weg bent is een feit Maar hoeveel pijn me dat…