Alle inzendingen van peTer

Zelfs als een aspirerend taalgemaal geen inspiratie heeft, nog niet, ver weg, zit in de letterstroom een goed verhaal te wachten als een merel in de heg. Want een gemaal, zo'n draaiend waterding -het is geen echtgenoot die ik bedoel- -al draait-ie rondjes om zijn lieveling- houdt door gestadig werk zijn maalgevoel. Dus laat de hersens…

Een zebra uit Zimbabwe stond heel erg op zijn strepen. Het trotse dier had het niet zo op de gnoe begrepen. "Zo'n wildebeest loeit als een koe dat vreet en piest en schijt. Als het aan mij lag, dan was ik die gnoe veel liever kwijt." Eerst dacht de gnoe nog bij zichzelf: "Laat die streep maar razen. Een zebra denkt altijd zwart-wit…

Kiek Theun, doar leit ien vaarken op het daak ie liekt wol 'eppie in de sunneskien so in syn uppie, komp es Annechien ie slyt syn letste uur op syn gemaak Tracht magere Hein als deez big te ontsnappen dan blijft hij als Tantalus naar je happen…

Ik ben een kruising van Kelt en Romein. Een flinke scheut Spaans, wat Duits en Latijn. Ik ben een bastaard stirred maar ook shaken, een mix van veel kleuren een cocktail van streken. Krijg je de kriebels van Aaron en Aryan? Van Talmud en Tora van Veda en Koran? Weet dan één ding. Je dankt heel je leven aan vreemden die 't jou…

Ik schilder de binnenkant van mijn kast alle deukjes netjes opgevuld Waar de herinneringen zijn opgekrast vanuit de tijd van mijn onschuld Ieder nerfje kent zijn verhalen De meeste te kort om te onthouden Met een lichte streek mag ik bepalen Welk nerfje wordt opengehouden Ik heb de drang om alles vol te kladden iedere slechte kras vol te…

Hier zijn de duigen van een leven, aangetast door vuil en kou; een roes van bloed en spieren, vliezen die als schalen hersens droegen en hun idealen, zijn verdwenen in de grond. Tuig waarin de tocht een liedje fluit; koets van been onder de zoden vastgereden, ooit geledigd en vernietigd door de nacht; ribben klemmen als een deur. Daar…

Heb nooit durven denken dat jij langs zou komen wist eigenlijk zeker dat jij niet bestond jij was van mijn denken, mijn hopen, mijn dromen jij deed mijn bloed en mijn zaad sneller stromen maar je was maar een film. Totdat ik je vond. Totdat je langskwam, me kuste, vertelde dat j'op me gewacht had, mijn spoor had gezocht en toen je vertrok…

De norm van fatsoen Door wie is die bepaald Waar moeten wij aan voldoen en wordt dit ooit gehaald Fatsoen van kleins af aan mee gekregen Wie heeft dit goed gedaan Geen opleiding wordt hiervoor gegeven Iedereen doet elkaar maar wat aan Fatsoen moet je ook verdienen wie geeft ontvangt het terug Bij alle momenten die zich aandienen alleen…

De wereld is een smeltkroes van cultuur ieder heeft zijn eigen zegen Gemaakt in een perfecte architectuur werd ons bestaan vorm gegeven Iedere gemeenschap staat op zichzelf maar zijn wij niet allen gelijken Als je goed kijkt, zie je het vanzelf dat we allemaal niet veel afwijken Maar de mens is verdeeld in kleuren en geloven Menigeen heeft…

Vandaag dragen wij jou ten grave Een omstreden strijder voor het geweten Jij schopte tegen de heiligen en het brave Nooit liet jij je een keurslijf aanmeten Nederland zal nooit meer dezelfde zijn Verscheurt is Nederlands trots Het gedogen heeft geleid tot pijn Terreur brak de poldermodel rots Zoals we de dagen nu moeten passeren Vervuld…

Het einde van jouw epiloog kon je niet ontwijken Strompelend overzag je zijn gruwelijke daad Verwarde toeschouwers die omkijken Een knallend einde aan het verraad Jij verleefde jouw eigen manier Wees op alle onrechtmatige zaken Wat moet je gedacht hebben jouw laatste kwartier Want niets leek jou te raken Eerst begreep ik niets van jouw doen…

Nevel ligt als een fijn zijden laken op de struiken De schemer verliest onnavolgbaar het gevecht De zwangere lucht van bloemen beroert het ruiken De natuur houdt zijn adem in, voordat het iets zegt Het leven ontwaakt in zijn allerdiepste pracht De zon schijnt glinsterend op ruggen van druppels Langzaam verdwijnt het duister van de nacht Het…

Hoedster des Moederlands Praktiserend geweten des Vaderlands De schijn van een verloren glorie Hollands Uit een vervlogen en toekomstige tijd zo Nederlands Rijen dik trokken uw geliefden langs het bordes Ieder trots en fier op het laten zien van hun liefde Uit die warme genegenheid straalde uw succes Gevoelens voor u en de Oranjes vol vaderlandsliefde…

Je hoed naar voren geschoven, jouw ogen bedekt Een schichtige blik werp je voor je neer Met glinsterende ogen, soms grof gebekt Breng je het publiek in extase, telkens weer Schuilend achter een Venetiaans gelaat Soms schreeuwend van de daken Geranseld door het leven vol leed, verdriet en smaad Maar niets en niemand kon jou wat maken Mijn…

Woorden van troost zijn niet te bedenken Ieder afscheid komt onverwacht Je wilt het tegenhouden en afwenden Maar het is niet in onze macht Geen woord kan het gevoel van verdriet omvatten Alle cliché’s ten spijt Een mens verliest uiteindelijk al zijn schatten Wat rest is een eeuwig obstakel wat ons scheidt Het verdriet, de pijn voelt onwerkelijk…

Vertrouwd als getrouwd of als heel goeie vrienden liggend als lepeltjes, snurkend, die twee Een voice over rept van zijn vroeger, het hare van net, toen ze nog elkaars vreemdeling waren, hun verdriet en de pijn, en wij delen mee in liefdes die kwamen en zomaar verdwenen De camera pant nu; en wij zien ze praten Die humor, de pijn, grappen…

Niet goed te beschrijven: Wij, een stoep in de stad, omdat jij veel te zeggen had En ik die luisterde en bad dat dat en jij zo zouden blijven De ochtendzon knipoogde naar jou, even van mij, naar mij, die intens blij geen tekst had, anders dan: Jij en jij en jij die je ogen droogde De trein veel te snel, te vlug weg van jou (Ik ben zelf…

Soms glimlach je om ons - ik weet het wel- om al dat stoer en mannelijk vertoon. -Wij zijn het toch die deze wereld bouwen en al wat jij doet is zo doodgewoon, zo elke dag hetzelfde, kleine dingen: koffie en pap en grote stapels brood en soms- heel even maar- herinneringen aan wat het leven vroeger bood... Ach kom, dat gaat voorbij, de zorgen…

Is het gepraat van kaarsen, laag over het arduin van kathedralen, het paars van de waakvlam om een aangebroken lichaam. De slagtand van de koplamp in het melkvlees van de nacht? Op woorden, in een kamer, de vlek die het ineens verstaanbaar maakt? Is het over sneeuwland de vonk die alles doet ontbranden? Over mijn dorp van kometen de regen…

ze wil dat we haar straks komen afhalen, ze wil door ons worden thuisgebracht ze wil dat we haar daarna heel zacht over haar wang en haren strelen ze wil dat we echt van haar houden, ze wil dat we - al was het maar een nacht - voor haar alleen de aller-echtste pracht van die wondermooiste droom afspelen ze wil dat we haar thuis gaan brengen…

Kunnen we niet opnieuw beginnen, bij nog niet weten hoe ze klinkt, haar stem als ze me vraagt hoe ‘t ging haar lief geaarzel voor haar zinnen En laat me morgen dan vergeten wat ik te gretig nu al weet verbazing, geen herinnering maar met de maat van morgen meten Ik wil morgen naar samen terug terug naar een ‘voor ons begin’ naar een niet…

Ze kent de band van bij hem horen ze voelt de angst voor zonder hem ze sprak hem net, mist weer zijn stem maar roept: met hem ben ik verloren. Of beter nog: hij kan me binden maar ik wil door nu, zonder touw van zijn mijn man zijn, ik zijn vrouw van het alleen niet kunnen vinden Ze kent de pijn van elke morgen het lege huis, het lege bed…

Op een bankje in het park, de zon al laag met honger die het denken verslapt: een blik, opgeschrikt maar traag zich opwaarts richtend van het gras tot boven de bomen, ziet het hart van de stad - zonder huizen, met amper wegen - niet van mensen zijn, maar overvliegend, in tientallen, als honderdtal – wat brieft daar over, 100 procent…

Gelukkig heb ik op tijd opgehangen, (hoewel: die nummerherkenning?) Ik merk dat ik jullie regelmatig bel, En hoor creatieve voicemail-verhalen Ik kan mijn muziek die bij dit gevoel hoort, makkelijk vinden Maar vind zo moeilijk jullie, de vrienden en vriendinnen Zijn die muziekjes zo oud of het gevoel zo te vertrouwd? Hoor nu zo bij het leger…

'k Wilde met jou in zee, maar het weer zat niet mee en een droom droom je niet van tevoren Maar ‘t was zo’n mooi idee: Een grasveld voor twee en de stilte die ‘k door jou zou horen Jij was mooi bloot voor mij en ik dacht er veel bij Ik dacht bos, luchten, gras, jou in’t koren Dacht: kom dichter bij mij, maar omdat ik het zei werd mijn droom…

Dacht dat met die klap echt de deur dicht zou zijn maar zie nu dat je jas er nog tussen zit ik vind me kleinzerig, maar die tocht doet me pijn, maakt dat ik vecht, hoop, verlang en bid Dus wees nu maar eerlijk en hard, zet een stap en nog een en meer uit mijn leven Negeer me als ik je zeg da’k niet snap waarom je niet blijft, desnoods even,…

‘op een verjaardag’ over kluiten aarde waadden we het zwarte water tegemoet als tere insecten onze klauwen om het blote zwerk geslagen geboeid zongen we luider dan het kikkergeboefte in het vingergewas je brandde een lusachtig teken in het vuile sop we stegen op en streken neer langs versgesneden lis je droeg je verjaardag op aan…

Mijn lief is verliefd Zegt straks haar woordjes voor die ander En ik kan vergeving schenken Want dat vindt ze fijn Ik hou van haar maar Mijn lief is verliefd Mijn lief is verliefd ’t Was misschien niet te voorkomen Of dom te denken dat wij altijd Maar ’t doet zoveel pijn Die hij en haar daar Mijn lief is verliefd Mijn lief is verliefd…

Ik zeg mijn lidmaatschap op Of beter nog: ik deserteer Wil niet meer horen bij de troepen, waarvan ik het uniform ooit droeg Ik doe niet meer, ik wil niet meer Ik stap uit het leger van de dommen en ook uit dat van de verslaafden Verlaat dat van de berekenenden Laat mijn stem bewust verstommen, ben doof voor hen die mij laafden Vind het…

Je was er niet, dus ik je zachtjes strelen dacht je nog mooier dan je bent dacht je wild en willig, ongeremd kon naar believen orgasmeren ik dacht, want ik had niets omhanden, jou in door mij gewenste standen bedacht de nooit geweeste keren Je had verdriet, dus ik je fantaseren ‘k was zoveel zachter dan ik kan was je vriend, vriendin, je…