Hartenkreten

hartenkreet (nr. 25.599):

pijn

ik lig op de bank voor de televisie
en verveel de kanalen af,
van 1 naar 2 en van 2 naar 3,
ze flitsen aan mij voorbij.
voor me ligt een zak chips en een stuk brie
en ik geniet van de rust in mij.

maar wat is rust als ik aan jou moet denken
zo ver weg en toch dichtbij,
geen eten of drinken of een huis vol warmte
nee: dood en armoe gaan zij aan zij,

ik kijk weer naar de televisie,
waar welvaart voorbij schiet in vogelvlucht,
waar eetprogramma's je dikker maken
in een steeds groter wordende klucht,

ik zie jou ogen op 't scherm,
tranen vloeien weer volop,
niks geen chips of lekker toastje,
een handvol rijst misschien
en wellicht een slokje water..
je samengevouwen handjes
ze zijn nog nauwelijks te zien.

de brie die smaakt me overheerlijk
en zo ook de rode wijn,
of is dit allemaal een façade
en is 't allemaal maar schijn,
en drukken we zonder 't te weten
onze gevoelens aan de kant.
wenden we onze gezichten af
van al weer die doffe ellende
in elk derde wereld land.

dat is nog wel zo veilig
je ogen sluiten voor altijd,
lekker voor je zelf kiezen,
dat pakt niemand je nog af,
en ach die armoe en ellende
is iets waar ik nog nooit om gaf?……