Namen
Door geen medemens wordt ze herkend, nochtans
heeft ze vele gezichten. Eén voor elk kind
dat ze niet kreeg. In een doos die werd gesneden
op maat van haar verdriet, legt ze elke nacht
hun uitgepuurde namen en omvat hen in haar slaap.
Haar huis, zonder man of scherpe randen, wacht met
haar, of heeft gewacht : die nacht, moegetrild van
haar verlangen ontbrandt de eerste ongeboren
letter, in razernij en dan is alles
daar : de as en de voltooiing,
de man die kruisen slaat
en zegt
altijd al,
altijd
Geplaatst in de categorie: wereld