Alle inzendingen van peTer

Menigmaal komt de dood als een nachtelijke wolf Die ongezien zijn donkerdiepe graf al dolf Voordat ook wij, de levende nog-niet-doden, Zelfs maar dachten aan de opgetaste zoden…

in de plensregen is ‘n jong merelvrouwtje op zoek naar pieren…

Je houdt je gebruinde gezicht schuin omhoog Je kijkt Nee, je kijkt niet Je hebt je ogen bijna helemaal gesloten Je kijkt naar de verre binnenlanden van je ziel Waar regio’s elkaar…….. Te vuur en te zwaard Je slaakt ‘n diepe, diepe…….. Met geloken mond roep je zacht, zonder woorden de goden aan Wat gaat dit worden? Wat zal ik…

na al die angst, on- rust en verwarring ben ik helder en sereen…

avondwandeling de drukkend zware en zwaar vervuilde stadslucht mengt zich met de honinggeur van lindebloesem hé, 4 statiegeldblikjes!…

Tegen Oostenrijk was ‘t gisteren “der Tag der offenen Tür”…

in de ochtendzon dansend op een hoge steel stralend biggenkruid…

Ooit zag ik echt een paardenbloem. Langdurig en intens. Haar ontstaan, omhoogkomen, zwellen, opengaan. Haar stralenpracht. Ooit zag ik een paardenbloem, van de wereld door zoveel levenskracht.…

als je de pijn van het afgesneden zijn voelt in zijn volle venijn drink dan uit mijn mok als je de pijn van het afgesneden zijn voelt in zijn volle venijn leg dan je hoofd op mijn kussen als je de pijn van het afgesneden zijn voelt in zijn volle venijn trek dan mijn wintertrui aan en laat het schurende schrijnen…

panisch gestommel een rat in de kamerkast at bankafschriften…

vaders zijn net als kinderen stoer en sterk van buiten zacht en bang van binnen met hilarische onhandigheid ravotten zij van dag tot dag met luiers, hamers en beitels uren zoet zijn zij te houden met het bouwen van hutten waarin zij dan spoken kunnen zij zijn de prins op het paard die alle draken doden kan die als beren op de weg komen…

na al deze storm ben ik ineens in haar oog haast heilige rust…

van de kerstkaarten en de nieuwjaarswensen bouw ik nu een warme, glazen woning, waarin ik aandachtig goede gedachten en klein en groot geluk kweek voor elk en voor de koning, alsmede een groot glas tedere chocolademelk met bloemenhoning.…

een haiku is het geschenk van de natuur door de dichter gestoken in het kostuum van de taal…

zestien jaar - wat een mooie tijd op de drempel van volwassen zijn niet meer kind en nog geen man een nieuw leven vang jij nu aan je eerste liefde geeft betekenis aan het dromen over morgen terwijl je naast elkaar liggen mag samen lachend elkaar verstaand met net nog het examen gedaan is nu dan het wachten op de dag die als student of…

troost is het mededogen waarmee jij kijkt naar mijn diep verdriet troost is het zachte wonderlijke licht dat in het broek schijnt voorbij een rij populieren troost is mijn onlangs overleden zus die op een zwaar moment ineens achter me staat en haar handen op mijn schouders legt troost is de wind die op een milde winteravond…

Langzaam aan geeft mijn lichaam zich over en opnieuw, als nieuw, terug. Ik ben het omgekeerde kind dat tastend, zoekend zijn weg vindt in een landschap vol lover en tover. [In dit helderwit gedicht reis ik als een lichtgewicht zeer gericht van zeis naar zicht.] Ik transformeer van stier naar mug, van gestaald graniet naar tegelgruis…

De stilte heeft geen woorden nodig. De stilte maakt woorden overbodig.…

mussen en kauwtjes bezetten al de straten langzaam opent zich nu een dieprode klaproos van wat verder weg een doffe spechtenroffel de magische geur van akkerhoningklaver in een vlindertuin wat avondkoekoeksbloemen op een dakgootrand twee luid tjilpende mussen in een kruldistel de eerste paarse knoppen het witte scherm van honderdbladig…

het meisje dat stralend de dagen begroette met de dromen en het hart vol jeugdige gloed werd een bloeiende jongedame, sterk en vrij die nu een vrouw, moeder en oma vol liefde is als moeder ben en blijf je een eindeloze bron die op alles een antwoord en oplossing heeft als oma ben jij het hart van ons mooie gezin met aandacht voor de kinderen…

in de deemstering vliegt een ekster m’n oude lijsterbes binnen tracht takjes af te breken voor z’n eigen nest dat bijgewerkt moet worden bouwvakker ekster…

avondwandeling de maan hoog aan de hemel sterk vervuilde lucht de geur van een gele roos kwakende kikkers…

moeders koesteren troosten en leiden maken de wereld mooier veiliger en eerlijker vooral met de kracht van liefde die kostbaarder dan goud bij elke stap, keuze en daad gevuld met warmte en zorg alle tijd en aandacht hebben moeders als schilders voor het doek hebben oog voor de passie de gaven en de talenten die gevoed moeten worden…

wat kan ik nu nog vragen van dit broze lichaam dat me te vaak verlaat en dat lief en langzaam tot op de laatste draad wel lijkt afgedragen?…

de opdracht was: schrijf ‘n klein gedicht ik begin net pas en doe de deur al dicht…

ontluikend lover koestert zich in ochtendlicht van teder satijn…

als de nacht valt kijk ik omhoog zie hoe de hemel lacht naar ons hier beneden ieder lichtpuntje fluistert zacht wat eens was zal altijd blijven aan de overkant van tijd gekleurd door herinnering zweeft elke dag boven ons de echo van jouw liefde…

jouw jaardag ziet terug op wat was kijkt vooruit ook naar wat komen mag gehoopt of verwacht jouw jaardag reflecteert hoogtepunten naast lessen ook van verlies en tegenslag die daarbij horen jouw jaardag is het feest vieren van groeien en leren wie jij bent en doet voor de mensen om jou heen jouw jaardag is een dag van samenzijn…

Vrijwel volledig verdreven uit de verste vezels van haar lichaam haar gelaat een ernstig gekerfd vensterraam bijna afgestorven van geluk koestert onder het wollen gebint de moeder haar kleinood als een meer dan kostbaar kind. Kwetsbaarheid baart tederheid. Laten we stil zijn.…

door en door doortrapt moordmachine sobibor onvatbaar verdriet…