Netgedichten

netgedicht (nr. 85.497):

jongen op een brug

alleen staat een jongen - op steen
waaronder gestaag water stroomt
zijn blik een vraag - zonder stem
die voorzichtig van toekomst droomt

de brug - gespannen tussen toen
en wat later nog komen zal
hij kent de wereld enkel nog
zoals een kind de stilte kent

de lucht ademt verandering
hout kraakt van oud verdriet
in het tussenlicht blijft hij staan
zijn onschuld zucht verlangen

de wereld verandert elk moment
waar tijd als een timelapse snelt
bevriest hier in het ogenblik
een jongen, brug, het grote gaan

een echo uit een andere tijd
fluistert wat eens was zacht
zonder het te weten draagt hij
het leven op een voet van glas

de jeugd is kort en tijd beweegt
waar beeld en brug blijven staan
het is stille kunst die ons beweegt
met zijn ogen vooruit te kijken

... Jongen op een brug – een gedicht als stilstaand moment in de stroom van de tijd.
Geïnspireerd op een iconisch beeld verbeeldt dit gedicht het kantelpunt tussen jeugd en volwassenheid, tussen weten en vermoeden. Een ode aan verstilling, herinnering en de kracht van een blik vooruit. ...

Zie ook: https://deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
8 mei 2025