825 resultaten.
merels in het gras
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 136 .
de eeuwige jeugd bezat vandaag wat veren
grijzer, tussen bruin, want eeuwigheid bezit wel jeugd
doch ook de ouderdom
ik hou van ze, van hoe ze tussen groen
wat wormen rapen en de dag bezingen met hun stem
zo wonderlijk in mooie klanken
en zo tijdloos, zoals slechts muziek kan zijn
die voortgebracht wordt door iets puurs
zonder pijn…
zomerkralen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 112 ze regen zich aaneen, als kristallen
die de zon gebroken langs de wereld legden
heel subtiel viel licht langs ankers
zwaar verbonden met het water dat slechts schepen draagt
omdat het moet
een blauwe groet en honderd uren wind
geblazen onder luifels waar de warmte koelte vindt
knusse buitengeuren tussen kooklucht
en de smaak naar…
zoals stenen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 138 liet ik gedachten keilen over water, het was vuil
maar
de oppervlakte schoon
ze droeg er lelies die hun onschuld bloeiden, rijker
door de vroege zon; het klaarde op
en overal liep leven
kleine vogels zochten tussen blad en boom
ze zongen dat de dag er was
en ook
dat alle zomers nu nog geuren
in mijn slaap
slechts een enkele…
koningin
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 146 dwars over land, in gratie, mooier dan de bloemen
die zo onderdanig kleine tronen boden
ze bleef maar dwalen
haar kleine voeten raakten slechts de zoetste grond, verfijnd
geurig
langs kleuren en de schaduwen van vogels
vloog ze, als een ademtocht vol leven
en heel even
gaf ze ons een glimlach, want heel even bleef ze,
als een mijmering…
het bittere brood
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 209 ik proefde zware tijd, gevuld met zwart en zoute dagen
en mijn bloemen bloeiden niet, er lag verdriet
op elk gouden blad
leegte vulde langzaamaan het gat
dat voortkroop door de nacht
en waar de ochtend leven gaf- bracht
het daglicht de teneur
van
immer hol gestelde vragen…
( in memoriam: Sascha)
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 817 zuiver hart
zoals jij haar kloppen laat – steeds – in alles
zo verloopt de wereld tot een eindeloze geste, mooier
in een waterplas
gevat in dat wat liefde heet
jouw weergaloze boodschap fluistert wit
in lichte vlinders en de zon vertaalt mijn hart
warm,
geborgen in de tijd dat blikken samenvielen
ach, ik ben je nimmer kwijt -want…
maandag
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 117 er dwarrelden wolken rond de maan
ze lieten hun gezichten zien en glimlachten
vanouds
als draagsters van de lucht
waar ooit de sterren samenspanden
trok het licht mijn ogen mee tot ver achter de duisternis,
omzoomd met zachte gevoelens
er dwarrelden vogels door de lucht
de wind droeg hun vleugels, toen ze stormenderhand
de bomen vroegen…
zomerzoom
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 het lichtende groen
vertaalt het koude sterven
rond oude kruinen…
tussentijd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 237 ik zag hoe de wolken elkaar kusten
de lucht was blauw; de zon verstreek langs witte hoogtes
beneden op de grond stond de tijd
alleen gelaten door mijn hart
verloren tussen bomen liepen slechts mijn dromen
over hoe het was geweest- ik mis je zo
ik mis
de glans van wie je was, van wie je bent
van wie je steeds zult zijn
het blijft- en…
als woorden niet meer van mezelf zijn
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 240 schipperen kan alleen
als twee kanten wal dragen, waar water botst
en verlegen lelies bloeien
langs het kroos verlaat de dag
de ongeboren zon
tussen het verwarde riet groeit de valse twijfel
of de karekiet wel houvast vindt
hij zingt er wel
maar toch
laat me roeien in mijn houten boot, ze draagt me goed
de riemen slijten slechts voorzichtig…
gedicht met een knipoog
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 194 *)
strenge voordeuren
het is koud tussen de huizen, de stegen ademen
slechts hier en daar een warme bloem
voet na voet bedelt mijn bus wat smartengeld
verzameld voor een hoger doel, vergaard uit losse hoeken
en een zak vol stof
deuren zwijgen tot stilte leeft
een snelle blik vergeeft en mijn voorzichtig vragen
laat
wat ogen…
een kusje op mijn hand
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 486 je was vrolijk, want de zorg deed goed
en wat ze zeiden liet jouw hart in sprongen leven
binnen wartaal groeide zomaar wat vertrouwen
dwars door de vergetelheid
een kusje op mijn hand
vanuit de woordenschat die toch verborgen ligt ontstond
ineens een warme zin; je wilde dat ik bleef
je wilde vast ook van me houden
want
mijn hart vertelde…
jong leven
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 326 toen jij geboren werd verscheen er
in die dag een licht, heel zacht, heel teer
geglansd langs randen van geluk werd
mijn moederschap mooier
hoe moeilijk je soms was
hoe lief
je speelde blindelings op het trottoir; zo zeker
ondanks de ingeknotte grief
in half geloken ogen
binnen de ellips van een wereld die onzeker was
vond ik jouw…
duizendmaal duizendblad
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 167 elk gevouwen bloempje draagt een zomerdag
de blaadjes torsen reeds de koelte van het najaar
mijmerend rond september
frisser zelfs,
nu vogels kelen smeren met zongerijpte bessen
een delirium vol zoet geluk, dronken vreugde
en zot
door dwarrelwind
in waaibomenhout, heen en weer
geworpen door een nawee die nog voorjaar weet
de bermen…
herfst
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 193 zacht zuchtend, de wind
zomersterven ruist vredig
stilte tot stormen
hergeboorte wemelt rond
afgevallen bladeren…
stervensbegeleiding
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 440 nu licht weer weifelend naar binnen stapt
lijkt het, of de tijd zijn urenloze sprei rond dagen wentelt
ik ga mee, vergeet de kaarsen, buig
mijn hoofd naar levenloze ogen; onvergetelijk
kruist mijn blik
haar handen, waar hemelsleutel
levens bloeit
die roze weldaad schijnt voorzichtig
door de waanzin van verlies
ik verkies
de eeuwige…
STILTETAAL
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 345 ze rollen af en aan, langs de tijdlijn van dromen
langs een ogenblik van slaap
een murmeling glipt door zachte lippen
als een woord dat nooit gesproken is, harteloos
toch lief
als een stille brief vol letterloze klanken
zucht de nacht rond ademen
de beelden die ze geeft dragen hun geheim
veelzeggend
in leegtes vol besef ontwaakt een…
HET RODE VERLATEN
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 668 morgen roept oktober
rond de ochtend kleuren nachten valer
eenzaam, gestorven in dat loze uur van wachten
vanuit het oosten raast de herfst al eender
met een open dag
de blik door het raam verraadt herkenning
en gespitste oren vangen reeds de oude roep
uit vroeggeboren nevels
overal
waar afscheid blaast
leg ik rode bladeren neer…
vergaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 431 de eindeloze melancholie van een maand
die sterven gaat, verloren in de vage glorie
van wat losgelaten blad
een dorre bloem buigt mee met oostenwind
ze wiegt haar tranen naar de zee
ze wiegt de dagen naar de overgang van meer
dan schelpen strooien op een oeverpad
met gras en lege ogen
waar de winter duizend vlokken weeft
besef ik, dat…
zesentwintig
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 237 de eenhoorn draagt nog sprookjes tussen zijn oren
in het schijnsel van de afnemende maan verdraait
een wolk zijn waarheid
donkerder
waar een zevenmijlsgevoel te grote stappen telt,
gegeven door het levenslange beeld van spiegels
die slechts één kant kennen
ooit zal de zon vertellen hoe het water valt
dan spiegelt er een beeld in vijvers…
roest
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 123 .
met wel duizend tegelijk bezongen ze de boom
zo leek het
en zo torende hij
luidkeels hoger in de blauwe herfst
de kilte brak in honderd stukken
een wagenwiel vol goud verdraaide allengs
alle hoeken
in het oude gras
langs hun glanzende stipjesjas
gleed de dag ineens omlaag
de hond pakte de stok en ik hielp zoeken
tot de…
langs.. (haiku)
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 167 langs elke uithoek
stormt hij krachtig naderbij
windrozen bloeien…
Japanse kers
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 212 ik was er onderdoor gelopen
haar uitgestrekte naaktheid liet ze, maar
haar stam droeg water
ik zag hoe schors zich vormde, tot het
grillige verloop van takken die ze
zweven liet
uiteinden zwollen
als tepels, door winterkou verhard
daaronder groeide lente
waar de magere dag mijn lijf verdraagt
verdraag ik zelf het wegen
van haar witte…
kleur rijk
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 100 kleurend op een vrij palet
vertoont een kwast zijn oorsprong
de schildersleerling schrijft zichzelf
in lege oogkarkassen
een mengeling vol zoet en grauw
dat eeuwig blauw
wordt uitgesproken rond de dageraad
vandaag vergaat vergankelijkheid
contrasten raken grenzen kwijt
als ton sur ton
gaat krassen
.…
weggevlogen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 461 ik had je op mijn hand gelegd
probeerde toch die warmte even
maar jouw kleine leven–
kwam er niet voor terug
ik weet nog hoe je wandelde
je vleugels strekte en heel zacht die
ruisgeluidjes maakte
langs de vezels van de mat
in vierkant licht uit koude deuren
liep je enigszins verdwaasd en bracht
wat lente in mijn hart
maar nu je zomaar…
schuiven
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 200 gestolen nacht
doorsnee donker rondt de buitenwacht
sluipend koude wind
gierend tussen ‘t open raam verschijnt hij
in mijn wapperend gordijn
zijn zuchten schuift mijn hart opzij,
adem proeft als pijn
huid als boter
langs plafonds spint filigrein
’t is daar mijn kind, waar ik wil zijn
jij maakt mijn hemel
groter
gedichtendag…
in stilte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 368 .
hoe je zachtjes slaapt en hoe
je zelfs mijn hand niet wilt, wit
en weggetrokken in de waas van niets
rechtop steunt de stoel het oude lijfje
niet veel groter, dan het kind
dat in haar ogen nestelt
langzaam steelt de dood jouw immer grijze haren
uit de wirwar van vandaag
mijn hart bloedt
witte dochtertranen langs jouw stille wang…
wisseling
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 120 .
de herfst dwarrelt in gebroken blad
een gouden waas vervalt
tot bruine aardetinten, grondig opgenomen
door de kou
binnen brandt een kaars, ze vlamt
wat roet langs oude ramen
vuiler
nu de dag weer kort
als ik weet wat er aan schort
verlaat ik de depressie die het najaar vult
met nare dromen
..
kastanjes rapen rond een uur…
esperanza
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 141 toen werd hoop geboren en hun hart sprong op
de dag opende in duizend kelen
juichend, tussen al het leed vergat de tijd
minutenlang de nacht
één voor één vergt het daglicht reeds het donker uit
geloken ogen, want ze mogen nu
weer open zijn
daar sluiten armen liefde in
warm gekoesterd, aan haar veel te lang
te leeg
gebleven…
pseudoniemen
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 2.551 hoe jij namen leven laat
één voor één karakters geeft, als mens
dromer
en als verlichte geest gekleurd
langs vijvers zweeft, de lelies blank
of roze licht
hoe je altijd zoekt naar juist dat ene mooie
diep vanuit jouw binnenkind
de wereld ziet
als vorstkastelen
al jouw pseudoniemen komen uit je hart
opgetekend als dezelfde mens…