in stilte
.
hoe je zachtjes slaapt en hoe
je zelfs mijn hand niet wilt, wit
en weggetrokken in de waas van niets
rechtop steunt de stoel het oude lijfje
niet veel groter, dan het kind
dat in haar ogen nestelt
langzaam steelt de dood jouw immer grijze haren
uit de wirwar van vandaag
mijn hart bloedt
witte dochtertranen langs jouw stille wang
.
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 10 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet