vergaan

de eindeloze melancholie van een maand
die sterven gaat, verloren in de vage glorie
van wat losgelaten blad

een dorre bloem buigt mee met oostenwind
ze wiegt haar tranen naar de zee

ze wiegt de dagen naar de overgang van meer
dan schelpen strooien op een oeverpad
met gras en lege ogen

waar de winter duizend vlokken weeft
besef ik, dat je leeft

in alle witte meeuwen en de vogelkelen die
de dag bezingen, rond een stervensuur vol hoop

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 30 september 2010

acm.visserquicknet.nl

Biografie van deze schrijver

gemis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.9 met 7 stemmen 572