Alle inzendingen van wil melker

ze blokte wist haar verworvenheden te stapelen tot de wijsheid van een onneembare muur die ook tegen leugens en bedrog bestand bleek te zijn haar rechtlijnigheid blokkeerde de groei van rond en zacht in belangrijke mate juist door haar atletisch figuur kwam zij ook al minder empathisch over met haar sociale vaardigheden…

ze blokte wist haar verworvenheden te stapelen tot de wijsheid van een onneembare muur die ook tegen leugens en bedrog bestand bleek te zijn haar rechtlijnigheid blokkeerde de groei van rond en zacht in belangrijke mate juist door haar atletisch figuur kwam zij ook al minder empathisch over met haar sociale vaardigheden…

jij had ook een rugzakje maar daaruit pakte jij nooit de geijkte zaken wel verrassingen die met een lach tevoorschijn werden getoverd jij wist precies voor de mensen om je heen de juiste sfeer te creëren waarin hun talenten weer op zouden bloeien om in samenwerking met anderen de mooiste dingen gestalte te geven jij deelde…

de grafieken van opwarming en klimaat- verandering verdwijnen als de eerste vleugjes winter en kou verschijnen dan zijn sneeuw en vorst weer troef ook al is het jongste ijs nog stroef de garderobe wordt snel aangepast met wollen trui en dikke warme das donkere nachten somberen in weinig perspectief zo wordt de mens een dief…

zij zat in de schaduw van het overvloedig gouden licht dat naar buiten viel door de ramen van het grote huis rook de fijne spijzen die op de tafels geserveerd stonden zag de rode twinkeling in jaren oude wijn nog waren er geen gasten maar het was een drukte van belang zij had nog wat zwavelstokken voor licht en warme hand…

er zitten lacunes in de lucht waardoor ademen moeilijker is en horen bijna onmogelijk is geworden daar waar emoties altijd jeugdig vleugden lijkt het ontbreken van jouw aanwezigheid te resulteren in moeizaam gehijg jij was al eten en drinken voor mij maar zonder jouw adem voelt je afwezigheid als het einde na een onverwachte…

nog stond het groen te bomen over kerst ook zij die jarig worden en hun dagen vieren in de huiskamers met de geur van dikke snert sfeerlicht rond kribbe en stal met de namaak beesten en af en toe een verdwaalde knal behaaglijk binnen terwijl het luiden van kerkklokken buiten bevriest in het roepen om samen te komen met…

we zagen de wereld dompelen in het vage van wit licht gespikkelde mist vleugen zon kwamen steeds weerom zonder opklarend door te breken om ons de somberte te laten vergeten alleen het vorst- gerijpte oppervlak gaf ons de illusie dat het winterse ons heeft platgelegd omdat rijden te gevaarlijk was…

ik wist dat je ging schaatsen in je wit kristallen pak strak aan je lijf om nergens aan te haken en toch snelheid te maken als een flits voorlangs het riet dat zo zijn eigen tonen zwiept in een krakend lied in jouw cadans langs deze rij het kleurgezang met wuiven van de gouden kant voor je uit op het zwarte ijs jouw…

nog heeft de kou haar hart niet bereikt in een lijf vol verzet waar gebed heeft gefaald afgeschaald voorbij het minimum met uitzicht op ooit maar ondertussen komen reserves de bodem tegen nog kijken ogen hun heldere blik zeg jij gaat niet gebeuren maar kou is het venijn dicht bij je ziel is jouw verdriet hartverscheurend…

nooit heb ik het opgegeven ben de grote stenen in mijn hart gaan lezen heb mij hun structuur eigen gemaakt verzameld in magische ogenblikken opgeraapt uit hun mystieke kringen in zeer spraakmakende en educatieve ontmoetingen waar kinderlijke zachtheid met universele empathie in volwassen sfeer kwamen was verweer onmogelijk…

zij was haar lach alles daar omheen ademde plezier gaf warmte af bij haar voelde jij je nooit alleen want als de afstand groter werd was er altijd die blik met de knik van genegenheid als binnenkomer voor heel veel gezelligheid op elkaars golflengte samen naar stilte die geladen was met begrijpen dat kijken eigenlijk woordloos…

ik heb ze zien acteren narcisten zonder ziel wat zij ook proberen er is een lek in het algoritme om tegen aan te hikken steeds hetzelfde marionettenbeeld dat van die ander die zichzelf totaal vergeet in het jagen naar de titel verdwaasde gek maar er is niemand die dat van zichzelf vindt ja de stukjes namaak de geplakte resten…

ik zag je dansen met bliksem- voeten strijkers ontsteken en een beschaafd gedonder maakte de herrie die bij je paste wind streek cumulus wolken met kleuren uit het bos vol losse noten bladerden er op los want zonder bui als dirigent werd er niet op elkaar afgestemd bleef onweer meer een chaotisch gebeuren waarin jij…

ik zag je met gevolg door de wolken zwieren licht spatte in duizend kleuren uiteen die regenbogen vierden jouw ogen horizonden de flauw gebogen verten toen jij de teugels even flink liet vieren slechts een vage mist wist waar jij gebleven was toen jouw stoet eenmaal gas gegeven had…

zij wist als geen ander met haar blik dromen te kleuren hoewel zij al met liefde zijn toegedekt en de pijn snel vermindert waar woorden tekort hebben geschoten om voorzichtig emoties aan de oppervlakte te brengen en om ze het daglicht te laten zien omdat zij al zo lang in het donker verkeerden zonder mogelijkheden om voorzichtig…

ik schoof gedachten tot herkenbare woorden voor iedereen maar waar het kruimelde en brak werd het met het vlak van de hand van tafel geveegd restanten die toch de spanning en sfeer hadden gesmaakt van het vergaderstuk dat door iedereen tot maaltijd was gemaakt van producten uit het land van herkomst met de versheid van de…

ik kan het niet laten even achterom te kijken en dan dat wegwerp gebaar te maken in pure onmacht natuurlijk ben ik gewend aan wat ik zie maar toch is er nog altijd de stille hoop voor een vlot herstel van dit gebied in de brand was de immense hitte van het vuur allesverzengend withete emoties waren loeiend in hun laaiend…

uitermate klein zij had een stukje wereld in de hand gekleurd door elementen en de tijd onomkeerbaar in het boek dat communicatie scheidde het onderzoek was al gedaan het hoe en waarom bleek een toeval verhaal er waren geen degeneratie protocollen en alles was fundamenteel uitermate klein zo bleek ook de microscoop…

in jouw winkel is alles te koop maar de prijzen zijn niet bekend wel jouw glimlach voor ons als consument die ons meteen warm welkom heet wat jij hebt geëtaleerd transformeert tot product en draagt in vorm en uitstraling jouw talent dat bij mij al een behoefte heeft herkend samen lopen wij de paden na van onze overeenkomst…

de diepe zucht gaf lucht ontspande de huid van je gezicht met lichte schrik werd je wakker als onderdeel van het protocol ontwaken ik zag je klimmen uit catacomben vol diepe rust naar een werkelijkheid waarop jij nog niet was voorbereid maar als eerste was er de lach de wereld weer zien gemaakt als laatste filmscène…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Zij liet mij Uit alle hoeken Van de kamer Zichzelf zien Lichtte op Met figuur Gezicht en Voorkomen In complimenten Aan de genen Van haar ouders Het reproductieve Gen lijkt in haar Vingers te hebben Gezeten of zouden Resultaten de Fundamenten Kunnen zijn voor De grote zoektocht Naar zichzelf Die blijkbaar nog Niet is afgerond…

ik heb geprobeerd jouw puzzels te leggen het is me niet gelukt jij wilde niets zeggen jouw opvallend bewegen trok wel snel ieders aandacht door souplesse en richting keuze tegengesteld aan die van andere neuzen die voor binnenhalen kozen totaal opgaand in jezelf op een extatische manier zonder enig communicatief contact…

ik heb veel om mij heen gekeken gezien en beleefd van het echte leven dat was wat ik wilde in die tijd maar ik heb weinig gevonden dat echt inhoud gaf dat de moeite waard was 0m ook na te streven voorbeelden bakten lucht waren mooi weer praters vertrokken als zij het te moeilijk vonden sloten aan bij de groep gelijkgestemden…

zacht haalden donkere tonen emoties uit de vreemd gestemde muziek waarvan de melodie een kruidige geur verspreidde die refreinmatig wisselde van intensiteit de woorden waren voor ons niet te verstaan maar de draag- wijdte in lichaamstaal sprak ons aan in samenzang we lieten ons meevoeren naar eeuwen geleden zagen in…

ik hoorde in haar schreeuwen de holle klank van wanhoop uithalen van vragen om aandacht door gehoord willen worden in een menselijk bestaan niet alleen als partner maar ook in het verwachten van het samen delen van de existentie in het hier en nu zonder een hypothetische claim van gelijke verdeling naar juist de persoonlijke…

als schotsen en scheven komen zij het landschap binnen gedreven dwars en tegendraads maken een lachertje van zon die normaal stralend staat boven zoute zee en luchten vol zoetwaterregens die vluchten in de vallende half doorzichtig gordijnen en verwaaiend zand van het strand meevoeren naar het duinse helmgrasland dat…

het begon met kleine interventies absences en niet meer goed geconcentreerd kunnen zijn de draad oppakken die je even kwijt was in de vluchtigheid van plezier en lach de vervlakking van de hele maatschappij zelfs het houden van heeft zijn lat relatie of kiest voordeur delen een kleine bloemlezing uit de groene wei waarin wij niet…

zij voelde rond en warm oneindig lief in universele streling zonder oponthoud door breuk vouw of kreuk overzichtelijk tot in lengte van dagen omdat tijd geen deel uitmaakte van maar in rond besloten was zonder begin en einde door ons niet te evenaren omdat wij met ons lichaam helaas niet altijd zo goed konden rondkomen werden…