Netgedichten

netgedicht (nr. 79.275):

jij zeepkistte

wist dat
het orkest
door jou
werd gedragen
zag in de slagen
van je armen
het vertragen
door pols en hand

hoe beweging
in de ooghoek
verband legde
met het
instrument om
de partijen te
synchroniseren
in samen spelen

jij zeepkistte
met lengte en
reach het gareel
niets is voor jou
te veel om de
tsunami van
klanken in goede
banen te leiden

na het afslaan
van de laatste noot
is ook de triangel stil
tot het orkest
in applaudisseren
opstaat als heerlijke
hommage aan
hun eigen dirigente