Netgedichten

netgedicht (nr. 79.222):

Geen god en tijd

ik was op weg
stopte en ging
naar binnen
omdat er
geen buiten
meer was
door een deur
die ik niet meer
hoefde te sluiten

voor mij
strekte zich
talloze uitheemse
disformaties uit
waarvan sommige
nog iets vertrouwds
hadden in kort geleden
gebouwd maar
met focus op een
andere wereld

waar niet alle
dimensies bezet
waren die asychroon
voorbij zweefden als
wolken in een droom
ik hoefde niet
te gaan dat werd
voor mij gedaan
in een oogopslag
of bij handjeklap

ik ademde
synthetische lucht
waaruit alle
leven was gevlucht
een geurloos product
dat vier moleculen
zuurstof had maar
zonder nat in een
vreemde wereld die
geen god en tijd bezat