biografie: Jean Pierre Rawie
Jean Pierre Rawie [Scheveningen 1951 - ....]
In 1954 verhuist de familie Rawie van Scheveningen naar Winschoten.
Rawie studeerde vanaf 1970 Slavische en Romaanse filologie aan de Universiteit van Groningen.
Rawie debuteerde in 1976 als dichter met een gezamenlijke bundel 'De match Luteijn - Donner' met Driek van Wissen (de tekst inclusief diagrammen vind je op www.basic-chess.nl) en heeft sedertdien een tiental zeer goed verkopende bundels uitgebracht. In de jaren zeventig publiceerde hij onder het pseudoniem Albert Zondervan samen met Driek van Wissen verzen in het satirische Groninger studentenblad 'De Nieuwe Klerke', waarvan ze beiden de drijvende krachten waren.
Hij vertaalde uit het Russisch naar het Nederlands verzen van onder meer Aleksander Blok en Fjodor Tjoettsjev.
In 1989 ontving hij voor zijn oeuvre de Wessel Gansfortprijs van de Provincie Groningen.
Werk:
Het meisje en de dood (1979)
Intensive care (1982)
Kwade trouw gevolgd door Liederen in opdracht (1986)
Oude gedichten (1987)
Winter (1989)
Woelig stof (1989)
Het pamflet (1991)
Onmogelijk geluk (1992)
Geleende tijd (1999)
Wij hebben alles nog te goed (2001)
Verzamelde verzen (2004)
Handschrift (2017)
Illustratie © Henk Veenstra, 2002
Inzendingen van deze schrijver
36 resultaten.Moment
gedicht
2.5 met 653 stemmen 
97.182 Soms hoor ik onverwacht weer achter
gewone woorden die je uit
een zoveel zuiverder en zachter,
adembenemender geluid,
dat ik opnieuw naar je moet kijken
of ik je nooit tevoren zag.
Laat al die jaren maar verstrijken;
zolang ik dit bewaren mag
kan jou en mij de tijd niet deren:
weer voor...
'In wijsheid schuilt veel droefenis.'
gedicht
4.0 met 5 stemmen 1.761 'In wijsheid schuilt veel droefenis.'
Het Schriftwoord blijkt maar al te waar:
wij worden wijzer, ieder jaar
met minder monden rond de dis.
Wij spreken er niet over waar
wat dierbaar was verdwenen is,
maar koesteren een stil gemis
dat allen weten van elkaar.
En elk jaar schuiven wij weer...
Credo
gedicht
2.5 met 160 stemmen 59.357 Ik heb je terugkeer uit de tijd
met zoveel ongeduld verbeid,
met zoveel stelligheid bezworen,
dat als er voor dit rijk gemis
in wat ik schrijf geen plaats meer is
ook ik niet voortkan als tevoren.
Wanneer ik ons van het geloof
dat mij in leven houdt beroof,
kan niets je aan de dood ontwrin...
Adieu
gedicht
3.0 met 42 stemmen 17.990 Ook deze liefde deed ik uitgeleide,
en weer was het: Adieu, mijn hart; aanstonds
is het gedaan met jou, met mij, met ons,
en schuiven tijd en ruimte tussenbeide.
Ach, hoeveel treinen heb ik weg zien rijden
van andere, van eendere stations?
Ik draai mij om en mompel binnensmonds
wat wij elka...
Herfstwandeling
gedicht
3.0 met 49 stemmen 26.882 Reeds vroeg ontstegen aan het bed
waarin ook zij wel heeft gelegen
wier doen en laten toen mij tegen-
woordig vaak nog aan het denken zet,
ging ik de herfst in. Allerwegen
stond boomskelet na boomskelet
van alle allerliefsten het
verkoold geraamte in de regen.
Wat is dat toch ontzettend ...
Adressen
gedicht
4.1 met 35 stemmen 11.165 In het verhaal van mijn twee steden
is het vooral in deze stad
dat mij meteen weer is ontgleden
wat ik het meest heb liefgehad.
Mijn Amsterdamse perioden
meet ik als vanzelfsprekend af
aan onvergetelijke doden
om wie ik onvergeeflijk gaf.
En altijd loop ik in den blinde
door de bekende ...
Maar iets
gedicht
4.0 met 75 stemmen 14.692 Mijn moeder die haar lange laatste jaren
in een tehuis voor oude mensen sleet,
had na verloop van tijd steeds minder weet
van dingen die daarvóor haar leven waren.
Ze was haar man vergeten, lief en leed
dat zij om zijnentwille mocht ervaren,
de kinderen die zij had moeten baren
en dat ze d...
Ten leste
gedicht
1.5 met 1175 stemmen 90.375 Ik weet niet welke weg je neemt;
de sterren gaan hun baan ten einde
en straks is mij het dichtstbijzijnde,
het langst gewetene weer vreemd.
Maar wat bestond aan zon en maan
en wisseling van de getijden,
het was alleen opdat wij beiden
elkander niet zouden ontgaan.
Wij worden nu nog slech...
Begraafplaats
gedicht
3.8 met 43 stemmen 33.285 De mannetjes die hier wat werken
doen alles maar op hun gemak,
ze harken de paden en perken
en scheren de sierheesters strak.
Ze weten van elk van de zerken
het nummer, de rij en het vak;
ze zouden het zeker bemerken
wanneer er een dode ontbrak.
Dat zal ook wel nooit meer gebeuren.
De m...
Weerzien
gedicht
2.0 met 80 stemmen 28.588 De trein die mij naar mijn voorbije liefdes voert
heeft net als vroeger weer aanzienlijke vertraging.
Het geeft niet wie er wie bij toerbeurt achternaging,
haast altijd waren de verbindingen beroerd.
Een tijdlang heb ik zelf gedacht dat het zo hoorde,
dat je elkander mist om bij elkaar te zij...
Zo'n dag
gedicht
4.0 met 2 stemmen 6.273 Aan wie ik ook maar dacht vandaag was dood,
terwijl de landerijen en de steden
gestaag langs het beslagen treinraam gleden
en het om beurten miezerde en goot.
Al menig lief is langer overleden
dan dat ze mij verdriet of vreugde bood.
Ik reis alleen en mis mijn reisgenoot,
met wie ik elke wi...
Ritueel
gedicht
4.0 met 6 stemmen 8.526 Ik houd het kleine ritueel in ere,
opdat je elk moment terug kunt keren.
Iedere dag, wanneer het avond wordt,
maak ik de tafel klaar: een extra bord,
bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas,
alsof je enkel opgehouden was.
Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene
waardoor ik ben, voor ...
Kwatrijnen
gedicht
3.6 met 10 stemmen 6.392 Het ijzelt, en de struiken zijn van glas.
Wij lopen samen door het witte gras.
Er zijn van die momenten dat ik wilde
dat alles nu maar bleef zoals het was.
-----------------------------------
uit: 'Verzamelde verzen', 2006.
Klaaglied
gedicht
3.5 met 15 stemmen 7.521 Ik klaag, want alles wat zo mooi begon
ging langzaamaan naar de verdoemenis,
wat immers niet meer te verbloemen is
hoewel ik soms gedaan heb wat ik kon.
Wel hebben wij elkander op het laatst
bedonderd en constant te veel gezopen,
dus dat het heel ellendig af zou lopen
lag voor de hand en he...
Dichter
gedicht
5.0 met 1 stemmen 5.094 Je maakt het mensen toch niet naar de zin,
en streeft dat ook niet langer na. Niet langer
is wat je schrijft gericht op een ontvanger.
Je bent je eigen einde en begin,
en leeft en sterft alleen. Geen dubbelganger
neemt straks je plaats wanneer je doodgaat in;
geen keer op keer verloren hart...
Voorgoed
gedicht
3.0 met 11 stemmen 16.134 Dit is de herfst, dit zijn de mooiste maanden,
maar ze ontgaan ons zoals ieder jaar,
want wij zijn blinden in een wereld waar
het blijvende niet geldt, alleen het gaande.
Wij tastten in het duister naar elkaar,
een oogwenk dat wij ons onsterflijk waanden,
en zijn niet dan elkanders nab...
Raadsel
gedicht
4.0 met 7 stemmen 11.381 De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag.
Een jaar is zo voorbij, terwijl de uren
elk wel een eeuwigheid lijken te duren,
en morgen wordt als gister en vandaag.
De mens is niet gelukkig van nature,
en kwelt zichzelf met steeds dezelfde vraag
waarop geen antwoord is. Je zou zo graag
iets ...
Ten geleide
gedicht
4.0 met 3 stemmen 5.913 Wij, die in weerwil van de tijd
het onverdraaglijkste verdroegen,
vanaf dat wij de weg insloegen
die naar voorbij de einder leidt,
beseffend dat wij, juist omdat
wij haakten naar het allerhoogste
wat is gezaaid niet zullen oogsten,
wij gaan het ongeweten pad
tot aan het ongeweten eind,
...
Sterfbed
gedicht
4.0 met 7 stemmen 27.443 Mijn vader sterft; als ik zijn hand vasthoud,
voel ik de botten door zijn huid heen steken.
Ik zoek naar woorden maar hij kan niet spreken
en is bij elke ademtocht benauwd.
Dus schud ik kussens en verschik de deken,
waar hij met krachteloze hand in klauwt;
ik blijf zijn kind, al word ik eeuw...
Uitvaart
gedicht
3.9 met 12 stemmen 11.491 Zo'n tien jaar terug voor haar gevallen;
het duurde maar een maand of drie.
Toen kwamen drank en jaloezie
en achterklap de boel vergallen.
Op zich geen grond voor nostalgie
- zo ging het vroeg of laat met allen -
maar het is vreemd nu ik de smalle
doodkist in deze aula zie.
Iets wat ik ...
Opdracht
gedicht
2.6 met 13 stemmen 7.306 Het lijkt maar weinig wat ik zag
op deze najaarsmiddag.
Ik liep wat doelloos door de stad
omdat ik niets om handen had,
en heb in een plantsoen gezien
een meisje van een jaar of tien
dat bladeren tezamen bond
die zij onder bomen vond.
Misschien dat het een opdracht was,
een herfststukje...
Dichter
gedicht
2.3 met 20 stemmen 7.030 Je maakt het mensen toch niet naar de zin,
en streeft dat ook niet langer na. Niet langer
is wat je schrijft gericht op een ontvanger.
Je bent je eigen einde en begin,
en leeft en sterft alleen. Geen dubbelganger
neemt straks je plaats wanneer je doodgaat in;
geen keer op keer verloren har...
Kringloop
gedicht
2.0 met 49 stemmen 16.561 Wij hebben ook vannacht weer niet geslapen,
wij hadden wel wat anders aan ons hoofd:
we leken even voor elkaar geschapen,
en alle leugens werden weer geloofd.
Toch hebben we zeer van elkaar gehouden,
het is gekomen als het is gegaan;
verder blijft alles altijd bij het oude:
de Moor kan gaan...
Eerherstel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 3.449 Van onze hartstocht en van onze brouille
wordt verder met geen woord door mij gerept;
beroerd genoeg dat jij er lol in schept
mij steeds weer met je toeren te vermoeien.
Je bent wel min of meer gehandicapt,
maar wat je nog aan kwaad kunt doen, dat doe je,
al is het op den duur wat moeizaam r...
Rondeel
gedicht
2.0 met 35 stemmen 10.682 Mijn wonder jij aanminnige vriendinnen,
ik heb mijn nachten wel met u doorwaakt:
gij waart gemeenlijk zo innemend naakt
en liet u zo welwillend voor mij winnen.
(Uw warme lijfjes tegen 't witte linnen,
de legerstede die tevreden kraakt;
mijn wonderlijk aanminnige vriendinnen,
ik heb mijn na...
Kleine liefdesverklaring
gedicht
2.0 met 149 stemmen 32.129 Ik ben al bijna dood, en ik
zal nooit aan mensen wennen;
zo meen ik ook geen ogenblik
je werkelijk te kennen,
maar soms, tezamen in het huis
en in één bed tezamen,
met het behoedzame geruis
van regen langs de ramen,
heb ik wel eens een kort moment
gedacht dat ik doorgrondde
hoe ondoo...
Kerkhof
gedicht
2.0 met 54 stemmen 26.285 Een herfstdag tegen Allerzielen,
het was niet anders dan het was
de zon, de bladeren die vielen,
het hek, de zerken en het gras.
Ik had een tijdje rondgezworven
voor ik haar graf gevonden had,
want er wordt toch nog meer gestorven
dan je zou denken in zo'n stad.
En half beschaamd en hal...
Bevlogen
gedicht
2.0 met 38 stemmen 15.444 Ik weet niet zeker of het zwanen waren,
een najaarsnanacht dat hun vleugelslag
in duizendvoud over het huis heen lag,
om pas tegen het daglicht te bedaren.
De hele dag liep ik als uitverkoren,
of ik door engelen was aangeraakt.
Maar hoeveel lege nachten zijn doorwaakt
waarin sindsd...
Spinrag
gedicht
3.0 met 18 stemmen 10.957 Je had iets aan de heg staan te verschikken;
ik haalde de herfstdraden uit je haar,
en wist: dit is één van die ogenblikken
die ik in mijn herinnering bewaar,
tegen de tijd.
Maar straks, als wij al weg
zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben,
straks rukt wellicht in deze zelfde heg
d...
Spinrag
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.557 Je had iets aan de heg staan te verschikken;
ik haalde de herfstdraden uit je haar,
en wist: dit is één van die ogenblikken
die ik in mijn herinnering bewaar,
tegen de tijd.
Maar straks, als wij al weg
zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben,
straks rukt wellicht in deze zelfde heg
...
Meer van deze schrijver...
