Netgedichten

netgedicht (nr. 41.396):

Eerherstel

Van onze hartstocht en van onze brouille
wordt verder met geen woord door mij gerept;
beroerd genoeg dat jij er lol in schept
mij steeds weer met je toeren te vermoeien.

Je bent wel min of meer gehandicapt,
maar wat je nog aan kwaad kunt doen, dat doe je,
al is het op den duur wat moeizaam roeien
met die verrotte riemen die je hebt.

Natuurlijk is het niet alleen jouw schuld:
je bent nu eenmaal uit zulk hout gesneden
en meent het soms, op jouw manier, oprecht.

Toch hoop ik dat je eens beseffen zult
hoe zeer ik gruw van ons gedeeld verleden,
waarover dus geen woord meer wordt gezegd.