inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.471):

Ten leste

Ik weet niet welke weg je neemt;
de sterren gaan hun baan ten einde
en straks is mij het dichtstbijzijnde,
het langst gewetene weer vreemd.

Maar wat bestond aan zon en maan
en wisseling van de getijden,
het was alleen opdat wij beiden
elkander niet zouden ontgaan.

Wij worden nu nog slechts door tijd
en ruimte van elkaar gescheiden,
maar sta mij aan het eind terzijde
als ik de einder overschrijd.

Wij hebben alles nog te goed
wat ons het leven heeft ontnomen:
uit welke verten ook, wij komen
elkaar ten leste tegemoet.

Schrijver: Jean Pierre Rawie
Inzender: L., 14 april 2021


Geplaatst in de categorie: vriendschap

1.0 met 1178 stemmen aantal keer bekeken 89.395

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Hanno
Datum:
10 augustus 2016
Heel herkenbaar!
Naam:
tijs
Datum:
8 januari 2005
Email:
crypton52msn.com
Dit is een heel mooi gedicht. Een heleboel gedichten zijn een hoop gezeur, maar dit is echt een heel mooi gedicht.
Naam:
kim
Datum:
25 november 2004
Email:
kimvnmsn.com
Ik vond dit zo'n mega mooi gedicht...
Naam:
Ydetta
Datum:
15 maart 2003
Email:
robydhacom.nl
Met de gebruikte taal, zo'n gedicht: mooi!
Naam:
Jacobine
Datum:
5 maart 2003
Email:
jacobinejajpthijsse.nl
Geweldig gedicht!
Mijn leraar vindt dit ook heel mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)