Alle inzendingen over vriendschap

Drie vrienden gingen elk hun weg en luister wat ik van hen zeg: Een gaf zijn geld aan geld en graan, maar bij zijn graf bleef niemand staan. Een gaf zijn hart een jonge vrouw die eenzaam bleef in zware rouw. Een lei zijn hart in 't dichterwoord en eeuwig wordt zijn lied gehoord.…

Ik vind je niet meer aardig nee En ook gewoon niet langer lief Kwam te dichtbij naar jouw idee Voel mij nu een verscheurde brief We hadden wel een hele tijd Een sterke hartsvriendinnenband Na veertig jaar toegankelijkheid Ben ik door schaamte overmand Ging door de grond nadat je koos Voor afstand en een nieuw contact Gebroken ben ik,…

Zo welkom als de bie, die, aan 't ronken, wijl de last wast, terug met heuren buit uit de velden rijk beblomd komt, zo welkom zijt ge mij, gij, wanneer ge mij verzet met hetgeen uw zwervend vlerk- werk, al vliegen achter 't land, vand: mijn hoppelend herte klopt op 't aanhoren en 't verstaan, aan het ruisen van zijn stem…

Ze had hier willen uitleggen hoe het is om in jouw tuin te staan maar het leven knakte jouw stengel vergankelijkheid verwelkte jouw bloem en in de nacht wanneer de geuren tot leven komen in de zilte wind ruikt ze jouw fleurige rijkdom alsof je nog altijd staat te bloeien onafhankelijk van tijd of ratio simpel in jouw mooiste kleuren…

mijn herders in had er drie die over mij waken ze beginnen langzaam in mijn dromen naar de achtergrond te geraken toch worden ze oprecht gemist want een hechter vriendschap heb ik nooit mogen ervaren geen mens kan daar tegenop vertel me maar eens wie nee deze vrienden zullen nooit uit mijn geheugen worden gewist…

Twee meisjes zitten recht tegenover elkaar: een gesloten kring.…

De liedjes van toen waren onze wereld, daar -- zagen we elkaar.…

Bij al 't plundren, bij 't vernielen, Bij het weiden van het zwaard, Bij de duizenden die vielen Door de dwingeland der aard', Wiens gevloekte vuist niets spaart — In dees hartverpletbre dagen, Waar geen bloempje bloost aan 't blad, En, in plaats der rozenvlagen, Weemlend langs het bruiloftspad, Merg en bloed de weg bespat — Voegen…

Je zaait goudsbloemen in de badkamer voor later op de daktuin als het zomer is je schrijft me brieven bij een kopje thee zonnige zinnen die passen bij jouw humeur altijd vriendelijk in goede stemming ik heb niet veel geld te besteden maar jij strooit gratis dromen in mijn hart ik voel een bevreemdende waarheid het is net alsof ik je al heel…

Niet uit elkaar gegroeid nog even vertrouwd, veranderd /door elkaars aandacht Meegegroeid in de ander in wie we zijn Voor alles kan er een tijd zijn Voor langzame dagen /Voor dichter bij huis Voor steeds weer orde scheppen Voor nieuwe projecten en oude vrienden Af en toe een bericht zonder houvast /of het past in het moment en…

Zoals wanneer opeens de zonneschijn Door 't zwart der brede wolken heen komt breken, En schittert in de tranen, die er leken Van blad en bloem, als vloeiend kristallijn, Zó, dat het wenen lachen schijnt te zijn: Zo is, wat mij ontstemt, opeens geweken, Mathilde! ontsluit úw mond zich om te spreken, En doolt een glimlach om uw lippen, fijn:…

Ze is een vriendin, al jaren lang, is ook iemand van ‘ dierenopvang ‘ Had al een aantal hondjes, oh ja echt waar, tot ze hoorde: dat er twee in de problemen zaten: een paar! Ze treuzelde geen moment, geen enkele keer Dacht: dan verzorg ik er gewoon twee meer! Maar na weken van proberen en integreren bleek 1 hondje weinig bij te leren. Was bang…

En ik schreef hem: Jij bent een anker Om even op adem M'n verhaal kwijt Welke storm er weer langs hoe hoog golven opspatten En ik meende het Hij had het over oortoestellen, hoe die niet voldeden maar ook een voordeel niet overal op in hoeven gaan…

Wanneer het donker wordt en je bent helemaal alleen en je weet niet naar waar toe te gaan, Weet dan dat ik er voor je zal staan. Als je je depressief voelt en je wil alleen maar wenen en alles vergeten en je lichaam als 1 grote leegte aanvoelt, Weet dan dat ik er voor je zal staan. Ik zal je troosten, bemoedigende woorden toefluisteren, ik zal…

Als gij mij ééns slechts kon vertrouwen, En Uwe vleuglen saam wou vouwen, Om aan mijn dis, bij fruit en wijn, Mijn gast te zijn, Dan zou mijn huis geheiligd wezen, En na Uw heengaan zou ik lezen In ieder ding, als in een boek, Van Uw bezoek. Hier rustten zijn handen, zou ik weten, Wanneer ik, aan mijn maal gezeten, Het linnen witter blinken…

Op slot Bommelstein is het aangenaam bekomen na wilde belevenissen heer Bommel en Tom Poes rusten beiden in de huiselijk ingerichte zaal de zware Olivier leunt behaaglijk in een grote zetel met gerieflijke steun zijn jonge vriend zit tegenover hem op een stevig zitkussen het geheven glas wijn weerspiegelt zacht maanlicht laat roerig…

Wanneer ik afstand met stilte kan overbruggen is mijn zwijgen tijdloos en de hunkering naar jouw aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie omdat ik leef met jouw ratio bestaan er geen grenzen aan werkelijkheid van horizon er is een verder weg dan hier in de heuvels achter de oceaan waar ik mijn brieven…

Wanneer het pijn doet zaait vriendschap een zaadje hoop wonder van zorgen O Mooie vrouw, ik heb jou opgeslagen in mijn breekbare-en-kwetsbare om nooit meer te vergeten We maken ups en downs mee tegelijk scheidt er geen enkele muur van ons omdat onvoorwaardelijk en vertrouwen juist dingen zijn die we ook delen met elkaar. Hoe ik jou voor…

Nu we samen Wankelend de vergetelheid en Vergankelijkheid ingaan en Dat na jarenlang ons dronken Te hebben gedraaid, derwisjen Waardig We door dode talen zijn gekropen Gezeten hebben aan het sterfbed van Spreuken en gezegden, vinden we In het gedicht alsnog een schuilplaats Terwijl de Dood het bord afspeurt Naar de toets met delete…

zal ik nog eens verhalen over hoe ik en jij langzaam overgingen in wij zwim en zwam uit Zwammerdam samen op toneel, onze passie was geboren ballet, muziekinstrument bespeeld daar waar ik ging, daar was jij een geheimtaal gemaakt alleen voor jou en mij wie zou ons nou kunnen begrijpen zo dichtbij elkaar zijn, dat konden alleen wij samen naar…

Niets hadden we nodig, we botsten gewoon en lagen door elkaar als dat zo uitkwam, een nest vrienden die elkaar weten te vinden hoe ver we ook uitgevlogen zijn Engelen geworden, wie had dat gedacht! Onze zielsverbondenheid zo vertrouwd op het eerste gezicht bij elk weerzien - eeuwig jong is dan mijn kuikenhart, mijn huid van vlees en bloed…

de ruimte krijgt opstandigheid overstijgt woorden kunnen wachten gevoelens zich verzachten tot neutraal gebied hopend dat de ander ziet het belang van communiceren niet ontwijken maar balanceren vraagt een bepaalde vaardigheid en een zekere waardigheid die recht doet aan beiden…

Oude vrienden gebruiken maar weinig woorden, alles is immers toch al een keer gezegd. Het is de vraag of ze zelfs dat nog goed hoorden, het gehoor werd beetje bij beetje al slecht. Oude vrienden sloffen door de jaren heen, achter hen stapelen zich de herinneringen. Hun vriendschap houdt hen fris op de been: Een biertje doen hier en daar, van…

Een scheurkalender blaadje in de brievenbus met minuscuul handschrift dat er een leuk gedicht op staat, ik lezend terwijl hoofd nog vol van jou, je fantasie over tent, een vrouw, beha en bandjes, tepels, haar vent jij vragend of ik ook wel fantasie, nou, wel vertellend hoe 'k vroeger wachtte op iemand die niet kwam, wachtte aan bar…

In ’t donkere bos hebt gij mij gevonden, Mij, mat van wonden, En mijn lippen lachten nog over mijn zonden. Op uw blanke tel hebt ge mij geheven, Mij, bleek van leven, En mijn ogen haatten u om uw geven. Door een groene wei hebt ge mij doen rijden, Mij, flauw van lijden, Nauw zocht ik uw schouder mij bijzijden. In uw wit paleis hebt ge…

t.g.v. de sterfdag van mijn vriend Albert Weijman, bioloog, dichter en levensgenieter (9 apr. 1947 - 29 november 2021).  Hij zet de tijd stil in een hoek bij 't raam Bestijgt de helicon met filozie Een weldoordacht patroon van poëzie Vermengd met wijsheid en filosofie  Weldra zet koffie zijn geheugen aan Laat dan Idee met klanken associëren…

In Zuid-Holland, Zeeland en Brabant was het zo gegaan Dat was en is mijn bestaan Het is zo nu eenmaal gelopen Al kan ik mijn levensgeluk er niet van kopen Beschadigd in het leven Want de wetten in het leven zijn niet geschreven Het is niet anders dan je lot De Medaille heeft twee kanten Je krijgt geluk of je gaat kapot…

Als het al een te zware belasting voor je is om met mij mee te leven Hoe zwaar is dan denk je de belasting mij te leven mij te zijn Iedere dag Iedere dag Iedere dag Iedere dag…

Ach, oude vrienden: oude herinneringen -- kunnen hen kwetsen.…

Mijn vriend belt me op dat het hem niet meer gaat Om het gaan maar het hachje hij zit Overspannen te rillen met krampachtig lachje ‘Echt even op’ Met de wallen als dijken rond vochtige ogen Te ver van zichzelf weg bewogen ‘Houd je taai ik kom snel bij je langs’ Ik hang op en ga rokend naar buiten Wolken zijn stil in de bodem gegleden…