inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.034):

Binnenvuren

Dit is het wat de schemering mij bracht
verbijstering om de dag, haar korte duren
het willen overdoen van verloren uren
het willen tegenhouden van de nacht
een laatste vogel zingt, en in zijn droeve toon
hoor ik de weemoed van mijn eigen klacht:
'k heb niet geheeld wat ik te helen dacht
ik was niet schitterend maar doodgewoon
op wijsheid in mijn hart heb ik vergeefs gewacht
nu hef ik dus mijn handen niet om loon
maar leg mijn oogst neer, simpel en gering
en buig het hoofd, en vind mijn eerste rust
in overgave aan de schemering
waarin het dovend licht de diepe schaduw kust
- en word mij bij het duisteren bewust
van mijn nog niet gedooofde binnenvuren.

--------------------------------------------------------
Uit: 'Door schemering en dageraad', 1997.

Schrijver: Catharina Visser
Inzender: IH, 24 januari 2020


Geplaatst in de categorie: vriendschap

2.0 met 266 stemmen aantal keer bekeken 158.965

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Eef
Datum:
27 februari 2009
Lees eens het boek 'NACHTVUUR'
daar past het perfect bij. Ik moest 3 gedichten vinden en dit is (nogmaals)perfect! Merci.
Naam:
christa
Datum:
5 februari 2006
Prachtig gedicht.
Mooie metaforen voor innerlijke processen.

Naam:
Miep
Datum:
24 maart 2005
Email:
hillegonda1989hotmail.com
Heel herkenbaar! Echt tof om je eigen gedachten zo mooi verwoord tegen te komen...
Naam:
Kees Keizer
Datum:
20 februari 2004
Email:
k.keizer1chello.nl
Een melancholisch mijmeren bij het vallen van de avond. Prachtig in rijm en sfeer; inhoudelijk sterk!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)