Zodra ik mijn ogen opsla
Zodra ik mijn ogen opsla
is het onzichtbare mij ontglipt
en begin ik te zien wat ik zie:
herinneringen aan wat ik zag
en ooit al zal zien. Door te zien
blijf ik mij herinneren;
en hoop ik dat ik besta.
Vooral als ik naar haar kijk
wanneer zij zo haar hand door
haar haar haalt, haar elleboog
steunend op haar knie, en zij
iets tegen mij zegt.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
uit de gedichten van Hans Faverey (1933-1990)
Inzender: A.M., 10 mei 2021
Geplaatst in de categorie: vriendschap
als ik het een cijfer moest geven had ik een 7.5 gegeven!
Een 8 waard!
Ik geef het een 8!
prima