Zodra ik mijn ogen opsla

Zodra ik mijn ogen opsla
is het onzichtbare mij ontglipt
en begin ik te zien wat ik zie:
herinneringen aan wat ik zag
en ooit al zal zien. Door te zien
blijf ik mij herinneren;
en hoop ik dat ik besta.
Vooral als ik naar haar kijk
wanneer zij zo haar hand door
haar haar haalt, haar elleboog
steunend op haar knie, en zij
iets tegen mij zegt.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
uit de gedichten van Hans Faverey (1933-1990)

Biografie van deze schrijver

oog herinnering elleboog

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.4 met 1369 stemmen 122.123