Alle inzendingen over vriendschap

Wanneer het pijn doet zaait vriendschap een zaadje hoop wonder van zorgen O Mooie vrouw, ik heb jou opgeslagen in mijn breekbare-en-kwetsbare om nooit meer te vergeten We maken ups en downs mee tegelijk scheidt er geen enkele muur van ons omdat onvoorwaardelijk en vertrouwen juist dingen zijn die we ook delen met elkaar. Hoe ik jou voor…

Nu we samen Wankelend de vergetelheid en Vergankelijkheid ingaan en Dat na jarenlang ons dronken Te hebben gedraaid, derwisjen Waardig We door dode talen zijn gekropen Gezeten hebben aan het sterfbed van Spreuken en gezegden, vinden we In het gedicht alsnog een schuilplaats Terwijl de Dood het bord afspeurt Naar de toets met delete…

zal ik nog eens verhalen over hoe ik en jij langzaam overgingen in wij zwim en zwam uit Zwammerdam samen op toneel, onze passie was geboren ballet, muziekinstrument bespeeld daar waar ik ging, daar was jij een geheimtaal gemaakt alleen voor jou en mij wie zou ons nou kunnen begrijpen zo dichtbij elkaar zijn, dat konden alleen wij samen naar…

Niets hadden we nodig, we botsten gewoon en lagen door elkaar als dat zo uitkwam, een nest vrienden die elkaar weten te vinden hoe ver we ook uitgevlogen zijn Engelen geworden, wie had dat gedacht! Onze zielsverbondenheid zo vertrouwd op het eerste gezicht bij elk weerzien - eeuwig jong is dan mijn kuikenhart, mijn huid van vlees en bloed…

de ruimte krijgt opstandigheid overstijgt woorden kunnen wachten gevoelens zich verzachten tot neutraal gebied hopend dat de ander ziet het belang van communiceren niet ontwijken maar balanceren vraagt een bepaalde vaardigheid en een zekere waardigheid die recht doet aan beiden…

Oude vrienden gebruiken maar weinig woorden, alles is immers toch al een keer gezegd. Het is de vraag of ze zelfs dat nog goed hoorden, het gehoor werd beetje bij beetje al slecht. Oude vrienden sloffen door de jaren heen, achter hen stapelen zich de herinneringen. Hun vriendschap houdt hen fris op de been: Een biertje doen hier en daar, van…

Een scheurkalender blaadje in de brievenbus met minuscuul handschrift dat er een leuk gedicht op staat, ik lezend terwijl hoofd nog vol van jou, je fantasie over tent, een vrouw, beha en bandjes, tepels, haar vent jij vragend of ik ook wel fantasie, nou, wel vertellend hoe 'k vroeger wachtte op iemand die niet kwam, wachtte aan bar…

In ’t donkere bos hebt gij mij gevonden, Mij, mat van wonden, En mijn lippen lachten nog over mijn zonden. Op uw blanke tel hebt ge mij geheven, Mij, bleek van leven, En mijn ogen haatten u om uw geven. Door een groene wei hebt ge mij doen rijden, Mij, flauw van lijden, Nauw zocht ik uw schouder mij bijzijden. In uw wit paleis hebt ge…

t.g.v. de sterfdag van mijn vriend Albert Weijman, bioloog, dichter en levensgenieter (9 apr. 1947 - 29 november 2021).  Hij zet de tijd stil in een hoek bij 't raam Bestijgt de helicon met filozie Een weldoordacht patroon van poëzie Vermengd met wijsheid en filosofie  Weldra zet koffie zijn geheugen aan Laat dan Idee met klanken associëren…

Als het al een te zware belasting voor je is om met mij mee te leven Hoe zwaar is dan denk je de belasting mij te leven mij te zijn Iedere dag Iedere dag Iedere dag Iedere dag…

Ach, oude vrienden: oude herinneringen -- kunnen hen kwetsen.…

Mijn vriend belt me op dat het hem niet meer gaat Om het gaan maar het hachje hij zit Overspannen te rillen met krampachtig lachje ‘Echt even op’ Met de wallen als dijken rond vochtige ogen Te ver van zichzelf weg bewogen ‘Houd je taai ik kom snel bij je langs’ Ik hang op en ga rokend naar buiten Wolken zijn stil in de bodem gegleden…

Lieve, hoort gij hoe het bruist door het loof van de boom onzens levens, En hoe het duizelend blad ruisend bezwijmt om ons heen? Voelt gij de stam, die ons schudt en de takken, die boven ons buigen? - Lieve, geef gij mij de hand - ons laat het leven alleen. Over ons ijlt reeds de schemer, met al zijne nev'lige armen Wist hij het dode verleên…

van mijn gedachten ben jij steeds de ruiter, jouw stilte is een web waarin ik sluimer en al jouw spreken is veelzijdig zwijgen. laten wij langzaam in elkander stijgen. laten wij taal van elke klank ontruimen en zo volbrengen wat wij steeds verzuimden: een reis aanvangen naar hetzelfde zwijgen waar echo’s in gedempte woorden dreigen. dit…

Op 't hoekje van de Hooigracht En van de Nieuwe Rijn, Daar zwoer hij, dat hij zijn leven lang Mijn boezemvriend zou zijn. En halverwege tussen De Vink en de Haagsche Schouw, Daar brak hij, zes weken later zowat, De eed van vriendentrouw.…

De goudvissen zwemmen honderd rondjes in hun kom. Wij lachen samen wat, een voor een. Aan de muur hangt een kleed van geweven pampagras met vogels in raffiakleuren. Iemand heeft ze ooit horen zingen, maar we zeggen niets. Voor je het weet wonen er woorden in de leegte. ------------------------------------- uit: 'Hollands Maandblad',…

Pastelkleuren van de regenboog passen bijzonder goed bij het krap zittende ondergoed setje waarin je half ontbloot danst op de boot je billen, welgevormd, wiegen mee met de ophitsende muziek tussen alle pracht en praal ben je een opvallende schoonheid ga nu maar helemaal los na de maandenlange frustraties omdat je niet goed jezelf…

Ik besta, ik wil door vrienden gezien worden -- echt, zoals ik ben.…

Onkruid bestaat niet zegt een lieve tante uit het rivierenland ze noemt ze wilde planten en je knikt ja wiegt jouw stevige stengel in de zilte winderigheid laat onverwacht jouw stekels zien lokt vogels met jouw rijpe zaden onkruid bestaat niet beaam je nu volmondig en de hongerende wind neemt jouw stuifmeel mee.…

Ook al mag je mij, straks zal ik weer alleen staan -- zodra je mij kent.…

Er zat zoveel tedere liefde tussen de momenten van lust dat ik me afvroeg waarom je niet was gebleven in het bed van de nacht nachtvlindervriend stille dromer van genot en nu er niets anders dan droeve stilte is tussen onze ontmoeting en het naderende heden voel ik de tranen van mijn intieme hartstocht dwalen naar de door de mens verlaten…

Voortreffelijke boeken kocht ik. Zij willen graag mijn koop belonen. Maar ongelezen wachten zij, Want steeds verwijlt mijn geest het meest Bij jullie - Schonen. ----------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten (1958)…

Je probeert de lelijkheid te pareren van boze mensen in het zomerse park sublimeren in kwetsbare schoonheid alleen in jouw ondergoed op de bank je ziet de vogels foerageren de bomen aan de waterkant de heldere zon breekt door sombere wolken verdwijnen ik wandel in jouw stem ik zwem in jouw gedachten alles sterkt me in wie ik ben ik neem…

IK wilde ik kon u iets geven tot troost diep in uw leven, maar ik heb woorden alleen, namen, en dingen geen. Maar o alzegenend licht, witheerlijk, witgespreid licht, daal op haar en laat haar nooit zijn zonder uw zalige schijn. Zij is zo stil en zo zacht als gij en niet onverwacht zijt ge voor haar -- zó is het water voor een…

Jij was niet in mijn landschap toen ik aarzelde en zon scheen je kwam ook niet bij rivieren toen twijfel toenam ik liep over de brug overdonderd door werkelijkheid uit jouw droom, klom ik alles nam toe in intensiteit jouw schaduw zag ik wolken tellen er viel stilte over landerijen ik ademde, jij was in ademnood in mijn droom die…

kijk maar, er wordt geleefd zoals er wordt gegeten in deze kamer ruikt het naar bananen de bezoekers laten zich op sleeptouw nemen door verzinsels, de bewoners komen niet meer bij van het lachen geschiedenis vermengt zich met geklets, bloemrijke verhalen die ware gebeurtenissen/lotgevallen aan het oog onttrekken of de verteller weet dat-ie…

En waart gij nimmer zelf gekomen, En had geluk slechts kunnen zijn Van teerst gemis de waterklare pijn En tegen d' achtergrond der bonte dromen Lichtschaduw van uw verre schijn, Uw zon die nimmer boven kimmelijn Rees uit oneindigheids verstilde stromen, - Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten Der gouden dagen, der juwelen nachten…

Rood is de verre horizon door gefluister van wind noodlot gevangen in jouw ziel in jouw stille taal bloeien chrysanten bruin in een kroeg omgeving stelt zich voor aan vriend, droom en ratio moeders en vaders gestorven beweging neemt iets terug van denken, voelen, tasten doorgaan, almaar doorgaan een vlotte seconde hier vandaan ligt…

Hoe die twee op de boot Hoe ik met die twee op de boot Hoe we samen in het schuitje zaten En hoe we daarna tussen vogelgefluit en geluid Hoe een zee geel om ons heen Hoe we langs 't strand in de stilte Geen kip en geen kraai en geen kwal Hoe we dan later weer in hetzelfde schuitje zaten…

ook al doorzie ik hem niet helemaal net zo min als hij mij in totaal toch is er die heerlijke klik die onvoorwaardelijke vriendschap die hierdoor ontstond dat voelde jij net zo diep als ik een onverbrekelijk verbond geen groter vriendschap ooit ontvangen dan die van mijn hond…