inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.825):

Credo

Ik heb je terugkeer uit de tijd
met zoveel ongeduld verbeid,
met zoveel stelligheid bezworen,
dat als er voor dit rijk gemis
in wat ik schrijf geen plaats meer is
ook ik niet voortkan als tevoren.

Wanneer ik ons van het geloof
dat mij in leven houdt beroof,
kan niets je aan de dood ontwringen:
je bent een handvol woelig stof,
een schep bedorven aarde, - of
je bent de zin van alle dingen.

Alleen wat soms in een gedicht
bestaat aan wankel evenwicht
kan het behoud zijn van ons beiden,
kan maken dat van woord tot woord
ik jou, jij mij nog toebehoort,
tot onze parallellen snijden.

------------------------------------------------------
Uit: 'Wij hebben alles nog te goed', 2001.

Schrijver: Jean Pierre Rawie
Inzender: RJ, 9 april 2022


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 162 stemmen aantal keer bekeken 58.655

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ronald van’t Veer
Datum:
16 juli 2022
schap moet schep zijn

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)