Alle inzendingen over buhne

Het doek gaat op en neer op de bühne van de beeldspraak zonder naam, acteur van onverrichter zaken, de antiheld achter de coulissen, een ontmaskerde ridder zonder faam, goochelt met teksten in overvloed, ruikt de hete adem van z’n souffleur, tovert gouden bergen uit zijn hoed, door geveinsde verontwaardiging, het dunne koord van het…

(koor af) donker de bühne getande rotsen doemen op in het weinige licht één enkele goudkorrel die straalt in de donkerte……

Het ligt begraven in de oude eeuwen, herken de gebreken van onwetendheid, geschreven grond met het zwarte krijt van hoogmoed, nooit moedwillig want morgen valt weer malse voorjaarsregen en worden etsen van de wonden uitgewist, zal door een woordtapijt de bühne verder onder sneeuwen, dagelijks sneller dan verwacht onbevredigd in de…

hoorde de tonen verspringen van wit naar zwart met ladders die verbindingen zingen in het auditieve vak waar wij meer visualiseerden poogden zij inhoud en vorm te integreren tot een geweldige shout zij brachten geen ballads of upgrades uit nostalgisch sound met het uitblijven van swung keken zij uit naar de show die jij had op de bühne…

koor heel vlot dat werkt als applausmachine in de songwereld werkt dit perfect om je wel te voelen moet je met drugs en alcohol je vullen je in anonimiteit hullen tot het moment van de geboorte van je ster schiet je slechts incidenteel op concurrenten want collega’s ken je niet dan springt hij met wapperende haren naar voren op de Bühne…

Dit is de reden waarom veel muzikanten ‘s avonds dronken van de bühne stappen en regelmatig met een kater wakker worden. Het is de liefde voor het vak.…

Achter de Schipholse ordehekken Stond een horde Bietelgekken Omwege hun eerste arriveren Ze horendol te venereren En de zoetgevooisde heren Die in het fruit en veetelende Blokker Na een urenlang schwärmend anticiperen Overrompelend van leer trokken Brachten hun hartveroverende muziek Op een bühne in de veilinghal ten gehore En toen dromde…

of op het podium een voordracht neerzetten iets dat vertoeft in van haver tot gort waar tijdens de handgreep rond de microfoon op de bühne, ik korte intrigerende poëzie of als proza in lengte tracht te pletten dat ook nog blijvend smaakt naar een oneindige chocolade Kwatta reep en een aura moet hebben die de luisteraars aan je doet boeien…

Kan niet voldoen Aan de eisen die Jullie aan mij Stellen - had er Niet moeten zijn Zegt mama vaak Tegen mij - en Papa die mij Twee keer in De week opsluit In de kelderkast En mama's boosheid Met klappen en Schoppen onderstreept - En zijn het niet de Blauwe plekken die Ik wekelijks krijg, Maar de slopende Verhoren…