Alle inzendingen over houden van OR moeder OR ziekte

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Het doet pijn en verdriet, als je je moeder zo achteruit ziet gaan. We zullen er voor je zijn, maar wij vragen ons af of je dat begrijpen zal. Lieve moeder, we maken ons zorgen..... één ding moet je weten, wij houden van je. Liefs, Je kinderen.…

Eén keer per jaar ben je de klos, slingers, wijntje, taart, je feest er maar op los. Laat ik nu eens heel eerlijk zijn, mijn god wat doet het vreselijk veel pijn. Als je weet dat je kinderen niet op je feestje komen en je toch stilletjes blijft dromen... Mensen om je heen die je graag willen feliciteren, jouw 40-e verjaardag willen eren...…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

Hei sit alenug ma tu zuipe bei ut swembat fan et hottel, as me moeder en me sus leggu te baken op ut strant. Op fekansie vurveel ik mu eigu alteit kepot, dan mis ik me frientjes uit de strat bes wel, dus. Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

de vrouw met harde stem verschool zich in een zwarte bril daarachter stond ze stil haar mens-zijn uit te dragen zomaar op een dag gingen haar ogen overstag ze werden zacht en spraken open, over hoe een lach tot dan toe over donkerbruine glazen viel haar bril werd oud door haar nieuwe sprak het goud van eerlijke erkenning de gewenning…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De oorlog had iets vredigs zoals ook de vrede op oorlog lijkt die niet wordt uitgestreden: in Rotterdam wordt nog gevochten maar in Sloot gaat iemand aan een andere ziekte dood.…

Was je mijn moeder, ik zou van je houden en trots op je zijn Was je mijn vrouw, ik zou van je houden en trots op je zijn Was je mijn dochter, ik zou van je houden en trots op je zijn Je bent niets van dat alles, je bent meer dan dat mijn lief en daarom zal ik van je houden en trots op je zijn.…

, en dat we nooit zullen vergeten dat ze onze moeder is, en lang mag uithouden en dat ze weet dat ik en andere van haar houden…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

[Dit schreef ik voor lieve mensen] Lieve moeder Lieve moeder, wij houden zoveel van jou. Blijf nog een poosje bij ons. Zonder jou, daar moeten wij niet aan denken. Je bent er voor ons, altijd, en je geeft zoveel liefde. Nu je het moeilijk hebt met je gezondheid zijn wij er voor je. Lieve moeder, wij houden van je.…

Ze leden aan de moeder aller kwalen: de sterf'lijkheid - en die had toegeslagen. Er is iets, dat m'n levensvreugd bederft: de angst, dat ik hun ziekte heb geërfd.…

moeder van mijn tere kind, verteerd door liefde maar ook verdriet, zal haar einde tekenen grillig en zwart…

is nu, vandaag is nu, morgen is nu slechts onderbroken door korte verhaaltjes uit een onvoltooid maar lang verleden tijd die zich blijven herhalen in het absolute nu als krassen op een oude langspeelplaat de bladzijden die ik nog graag met haar zou willen lezen zijn vastgeplakt en opgesloten in haar onvoltooide levensboek ik heb een moeder…

waar ben je soms ken je ons steeds vaker niet moeder je bent er maar ook weer niet…

Je ogen van pijn en hoop, in de verte starend, vervullen mijn hart met de diepe droefheid en de tederheid van 30 jaren, onuitgesproken, mijn moeder.…

Onze ogen nat van tranen zoeken een beeld uit onze kinderjaren waarin jij ons te leven leerde en met ons je vreugde deelde.…

kom vlug je moeder sterft stram sta ik naast het bed de witte verpleegsters die mijn moeders polsen voelen haar gezicht beweegt nog even ik hoor de zwakke ademstootjes alles is voorbij mijn hand op jouw voorhoofd moeder jij leeft toch nog jij slaapt de gebeden van de priester hoor ik het snikken der zuster het verdorde palmtakje moeder…

‘s Avonds stromen de buren samen in de kapel van het oude gehucht, waar wij onze moeder ontgroeiden maar gevangen bleven in haar hart. Hier is het licht der vele kaarsen, de troost der 50 weesgegroeten gemompeld door de eenvoudigen. Hier is de liefde van ons volk.…

Dan verlaten wij het huis waar onze moeder nooit meer wonen zal. Een vreemd gebouw ineens, tot in de stenen veranderd op deze 21ste juni van het jaar onzes Heren 1972.…

Het oude kerkgebouw waar jij zovele malen kwam in diep geloof door weer en wind ondanks de kinderzorg. De priesters de gebeden de gezangen die ons de troost van eeuwen schenken. De hoop dat jij het leven hebt bereikt dat zin geeft aan ons aards bestaan. Maar desondanks de tranen van verdriet en diep in ons een wrange pijn een wonde in…