verjaardag(en)...
Eén keer per jaar ben je de klos,
slingers, wijntje, taart, je feest er maar op los.
Laat ik nu eens heel eerlijk zijn,
mijn god wat doet het vreselijk veel pijn.
Als je weet dat je kinderen niet op je feestje komen
en je toch stilletjes blijft dromen...
Mensen om je heen die je graag willen feliciteren,
jouw 40-e verjaardag willen eren...
En jij wilt in een hoekje kruipen,
je tranen op de grond laten druipen.
Hoe leg je dat na 2 jaar nog uit
er zijn zo veel onwetende mensen waar je op stuit.
Je hebt toch maar 6 maanden verdriet...?
Zo denken ze, maar je hart is dood en dat zien ze niet.
Mijn zoon en ik....tegelijk jarig op dezelfde dag,
maar elkaar niet kunnen knuffelen
omdat iemand vindt dat dat niet mag.
Voor mijn gevoel blijf ik 38, twee jaar eraf,
zolang heb ik mijn kinderen niet gezien......
levenslange straf!
Geplaatst in de categorie: verjaardag