Alle inzendingen over corona

soms overvalt het ons, wordt het ons teveel in de quarantaine van eenzaamheid met het laatste corona nieuws tussen de oren willen we niet meer denken aan de duistere boom met de ruwe schors binnenin het hol van de vleermuis die steeds heen en weer fladdert vanuit 't hol dodelijke tochten rondom de aarde met de lood zwarte…

Ik merk dat ik toch wel wat somberder word met zoveel zicht elke dag op Covid-19 gestorvenen ik merk dat ik meer en meer naar binnen keer met zoveel onzeker nieuws van onzekere deskundigen ik merk dat het opgeruimde, opgewekte wel weg is ondanks het dagelijks ‘huis, tuin en keuken’ opruimen ik merk dat ik af en toe ook angsten heb, bang…

De dood vermenigvuldigd Groeit uit van hand tot hand Leven redders worden gehuldigd Een volk verbijsterd, niet verslagen 't Zwaard; de anderhalve meter afstand Om eensgezind met elkaar Corona te verjagen Och de prevelende lippen, och hoe gênant Eenzaam in 't heengaan geslagen Door de Covid negentien plagen De dode ogen 't grijze…

Zo geruststellend de helle klank van gleiswerk 's middags bij de vaat. Buiten straalt de lentezon, woedt corona ongemerkt.…

Wat is er allemaal niet gebeurd zeg maar de afgelopen 40 jaar van 30 april 1980 'geen woning, geen kroning’ tot a.s. 27 april 2020 ‘geen koningsdag, maar woningsdag’ er is veel gebeurd maar intrinsiek weinig veranderd inzake de waarborging van een woning voor iedereen we hebben nu Zijne Majesteit Koning Willem Alexander, de zoon van…

stom zwijgen de klokken van de tijd misschien kunnen we beter sterven als een zwaan aan het water de blauwe oever de Jordaan waar we leerde vliegen om weer op te staan…

Laat ik het tot mezelf beperken, dat is wel zo respectvol naar de organist en facebooker Geert Bierling die met enige schroom schreef over het Corona-Narcisme (zie toelichting) en dat heeft ie geweten aan de reacties te zien het was niet te stoppen en heeft mij ook zo geintrigeerd en tot nadenken en schrijven gezet de organist wiens geluid…

toch was het goed de intelligente lockdown strenge regels waarschuwing cimbalen voor de dood met een roos die open bloeit in de onsterfelijke harten vasthouden tot de avond ochtend wordt…

Een fragiel klein grijs vrouwtje op een veel te lang wit bed Met de dood voor ogen kijkt ze door de ruit van 't zuurstofmasker dat haar redt De hoop nog niet verloren alles wordt in touw gezet Wij mensen krijgen wel verdriet als we onze familie en vrienden die bij ons horen Wekenlang niet zien maar 't besmettingsgevaar is groot daarom…

Armoedig deze tijd van het nieu- we virus; SARS, COV2, CORONA Feit en fictie, een constructie wie nu win(s)t De toekomende tijd, zal het ons leren, maar wel ten koste van veel. En wie? Libera et povera; vrij, maar arm Noch gebonden, noch rijk; IS ER LEVEN OP PLUTO, heel misschien de maan*...? *Vrij naar 'België' van Het Goede Doel uit 1982…

als het dekbed voor een mooie zomer door de lente weer wordt klaargelegd waaien als windmolens de gedachten van ergernis via berusting naar hoop mij door het hoofd en het gemoed waar het nieuwe leven vrolijk dartelt als de pasgeboren lammetjes in de wei braken immers gestadig ons de media de berichten die ons bang benauwen van de levens die…

De dood heeft ook mij in het vizier zijn handen lokkend wijdt geopend, zwarte lelies als een gulzig dier, een stofkam die de zwaksten treft die door de wereld waart, selectie in een overtreffende trap, de vraag is, is dit eerste of laatste stap als metafoor, idioom van een slechte droom, al lang geleden voorspeld? Wat rauw valt op…

toen het tijd was stond hij op met bovenmenselijke kracht een verhaal, een hogere macht een steen werd verlegd zo wordt er gezegd toen het tijd was haar dienst en zorg ten einde met bovenmatige inzet op kwetsbare patiënten gelet stond zij erop met Pasen terug te komen om stenen te verleggen…

Op vleugels van ongelijk stort ik neder, op vleugels gezalfd met olie stijg ik weer op kom naar je toe met een veer in het Woord leg ik mijn hand in het Woord is het goede stroomt de liefde de barmhartigheid maar ook de pijn van het vervolgde volk mijn broeders en mijn zusters de haat die ons verwondt om het breken en delen…

Binnen is het, buiten adem Van de luchtweg die spelonkend De vleermuis in recordtijd aflegt, Nauwelijks nog uit te houden. Nog eenmaal ondersteboven En gierend ontsnapt en ruist het En geheel onkundig rekent het De hele wereld tot zijn grot. Met een onversperbare vlucht Werpt het zijn schaduw, sleurt de nacht, Duikt op in het geringst…

Het coronavirus houdt de wereld in zijn greep. Elke dag komen er zieke en overleden mensen bij. Je houdt je hart vast, de mens wordt in het nauw gedreven door dit ongelofelijke virus. Je moet er bedachtzaam mee omgaan en de juiste afstand van elkaar bewaren. Mensen zijn bang en verdrietig, wij mogen gelukkig buiten iets ondernemen,…

Het draagt een mand van verdriet op het strand ontfermen golven zich over de broze lijnen van de overvloed uit de diepten van de eenzaamheid,het leven bedolven in onuitputtelijkheid. Het draagt de mand van onverzettelijkheid het lijden begraven we in vruchtbare grond van aller dromen en met het mos waarmee de onschuld van de tijden zijn…

De hemel boven al, en overal op aarde de grens voor ieder mens, om niet te overschrijden De kinderen van China horen van patenten en van grote mensen centen, het financieel gewin, leren hoe ze moeten vaccineren De waaierende dood, uit de schoot van Wuhan troost weerspiegelt de hemel in 't uur van de dood Een krans met bloemen…

112 Wordt platgebeld We letten op elkaar We helpen de overheid in tijden van gevaar Hij heeft z’n ster niet op Daar zit er een op zolder Ze moeten snel op transport! Voordat het erger wordt…

Deze tijd speelt in een sfeer van angst de zon maakt ruim baan virussen komen en gaan niets is nieuw onder de zon angst verdooft het brein wat niet zou mogen zijn in een democratie waar vrijheid en mensenrechten op een hoog vaandel staan; tot hoe ver wordt onze privacy gegarandeerd? waar is het begin, maar wat meer is waar gaat dit eindigen?…

Zonderling gedraagt zij zich, Corona Incognito als ongetemde roos Mysterieus en zonder blik of bloos In wilde drang haar weg gaande sub rosa Als schicht boort zich haar blik in mijne ziel Haar zoete glimlach en haar gouden lok Lang is de mijne, doch háár korte rok Is niet waarvoor de satan in mij viel Het zijn haar buitensporig grote…

ons mooie strand en levendige dorp heeft uitgestorven straten de zee is kalm alsof ze vredig zo verlaten haar golven van gemoed kan laten stromen uitgerust aan een rustige kust ons stille strand blijft onvermoeibaar wachten niets veranderd wat is verankerd in ons hart zo dromend langs de lijn weten we waar we trots op zijn…

Een middel om te leven heb ik niet En evenmin een doel om voor te leven Tenzij ik weer een versje heb geschreven Een vers van mijnen in oorlogsgebied Zware terreuraanslagen van vapona Onbevlekt ontvangen olvarit Een overdaad aan mondvoorraad om niet Bestrijdingsmiddelen tegen corona Een zone zeer gedehumaniseerd Een vacuüm van anderhalve…

Neem plaats in de wachtkamer of op de brancard fasten your seatbelts want er heerst gevaar er komt turbulentie de lucht wordt zo zwaar 'k Wil klappen voor zorgdragers dragers van zorgen broeders van zieken en zusters van morgen Plegers van lijders genezers die zweren dat geen der patiënten een bed zal ontberen Te langen…

de dagen zijn nog niet voltooid, ze dralen van nieuws naar onvoorstelbaar nieuwe tijd een kind speelt weer op straat, een step, een bal, het lijkt een plaatje van weleer, zijn er nog knikkers? lucht komt weer op adem, Corona maakt de wegen vrij Gaia schudt haar veren de wilde gans stijgt op tegen de rots en wordt door hemelse thermiek…

Laten we de geur van de rode roos niet vergeten door de bijtende geur van de desinfecterende middelen Op al onze wegen.…

Oorverdovende stilte Maakt van ons, Een ander mens. Emoties, Vechten Leren, Leven met afstand Van een ieder En elkaar. Medemens waarderen Dichter bij gevaar Zorgen om jou, mij Samen, maar toch apart Leven met Corona Ministers strijden Voor ons bestaan. Angst, verstijfd, verward Eenzaam, stil, en hulpeloos Vrijheid ontnomen In…

heimwee naar elke morgen het ontbijt de vaste tijd voor lunch, de thee, diner naar elke dag tegen de wind naar school, dromen van de nieuwe leraar Frans naar fietsen in een lange rij kletsen tot de schoolbel klinkt en dan aan ’t werk naar zorgen over teveel suiker, slanke lijn, en of hij me ziet het was nog vrede en we wisten…

Machteloze monologen van minister-president manen mensen mensen in de meer en meer gemutileerde maatschappij Malverseren ze massaal, mateloos en multimediaal, de merendeels met mondkapjes gemuilkorfde monitoren Moeiteloos muteren microcellen van 't monster Mensbedreigend en mysterieus…

het water slaat schuimig de glimmende puntige keien van de rotsen, hongerige meeuwen vliegen voorbij boven de onwankelbare bergen de rode stekende en de barmhartige liefdevolle witte zon tot de einder de zilveren golfjes verlicht het hoopvol vergezicht met 't hemelicht op blauwe zeeën opgenomen in de zuivere lucht met balsem van de genezende…