Alle inzendingen over filosofie

Ik weet ik je moet laten gaan Maar het is zo fijn te doen alsof je bij me bent Al is het maar voor een moment Dan kan ik er weer tegenaan De ongrijpbare lichtheid van dit bestaan…

De zon is wakker, klopt aan mijn raam, een lach een gedachte: 'Ik ben het leven niet. Het leven leeft in mij!' Dwalend door mijn geest als een dolend kind, uitschrijvend op papier: ´Teveel geworden terwijl ik ben!', schrijvend over verwondering, pure verbazing van het ´zijn´ soms wel of niet begrepen. De klank van woorden…

ik ren en ren en ren iedereen voorbij en alles en iedereen die stilstaat wordt gepasseerd door mij ik ren en ren en ren en als ik bij de finish ben realiseer ik me dat ik win maar ook dat ik weer sta aan het begin * *voor de duidelijkheid voor sommigen, dit is natuurlijk een metafoor voor het leven, ‘the circle of life’.…

We maken ons om veel dingen druk, die nodig zijn voor ons vermeend geluk, we stomm'len haastig door de wereld, 't leven, en trappen, wat begon te bloeien, stuk. ------------------------------------------ uit: Wij en Gij (kwatrijnen) (1947)…

onder wolken van lood tekende ik sporen in het zand in smeltende hitte schreef ik een goddelijk woord ik vluchtte voor beelden van de krokodil doofde de vlam verbrandde mijn ziel vouwde een zingende vogel van papier fluisterde mijn traagste gedicht ik spelde mijn naam op de schutting uit de binnenste muren kwam geen enkel geluid…

Wat doen we hier eigenlijk, vragen we ons niet af zolang het huppelen van wijsjes uit de luidsprekerboxen voortgaat, in de bomen hangen ze onzichtbaar, en wij maar denken dat het vogels zijn die kwinkeleren – wat doen we hier? Eerst eens voelen of de voeten warm genoeg en niet al te pijnlijk verknobbeld zijn, dan even goed luisteren…

vragen rijzen en gaan antwoorden komen in verschillende gedaanten soms totaal onverwacht soms kun je ze slechts dromen zoals die ene vraag aller vragen over waar we vandaan komen of waarheen we mogelijk ooit zullen gaan het blijft echter een gegeven dat je op sommige vragen de antwoorden pas zult weten door ze te beleven…

je ziet het niet goed het leven van dag tot dag ligt te dicht bij je alles schuift en verandert wat blijft en wordt vergeten de vergeefsheid staat vast soms wil je zo graag dat iedereen even een andere kant op kijkt…

Bestaat er een maat voor het pak van de slang die het menselijk bestaan wil uitproberen? Leven er slangensprookjes in de plooien van zijn hersenpan stroomt er gif door smalle aderen van zijn bloed? Weet hij van haren die in slangen veranderen van babbelzieke kraaien sist hij gedichten zonder lezers? Kent hij de plaats van de strijd…

Het leven En de zwaarte Vangt zij op En ze maakt er lucht van Die ze wegblaast Met emoties Die zij voelt En deze als luchtbelletjes rond vliegen En als er één kapot gaat Dan heeft ze toch de kleuren gezien Voor haar is dat genoeg…

wij, het oog waardoor wij blind de ganse wereld denken en denken te zien: ons uitputtende beweegt het voortdurend naar links, rechts, boven, onder, naar ons heen, van ons weg en dwars door ons. wij hebben het de kunst der zwakste jagers aangeleerd: blijven kijken, blijven lopen met de speer slapjes in de handen, omdat wij wij zijn en het lijf…

Wegkenner, waarheen kan ik reizen, wijzen de runenritsers hun raad mij naar raaf of laaf ik mij met Mimirs mede? Moede Reiziger, moet mijn dolen doel dienen? Gedwaal is mijn verhaal!…

Wij zoeken 't ver:- Ik zoek het zuiver schone beeld, Dat kan verzoenen met dit leven: De vreemde vlinder die daar speelt Draagt 't op haar vleugelen geschreven - Doch als 'k mijn handen om haar sluit Wis ik die tere tekens uit! "Gij volgt vergeefs wat immer vliedt En houdt de schone schijn voor 't wezen, Door eigen onrust…

0p mijn stille plek Ergens teruggetrokken In eigen gedachtegang Hoeft niet alleen Kan ook tussen mensen Mijn eigen dromen Mijn eigen fantasieën Over mijn eigen leven Probeer ik te doorgronden Waarom één loopt met problemen De ander het leven toelacht De één is sloeber De ander draak De één is Donald De ander Dagobert Ach, ’t is…

indien wij het huis niet bouwen, werken zij die het huis bouwen vergeefs. wij zijn zij die het huis bouwen. het huis is het bouwen. het bouwen is het huis. zij zijn het die het huis bouwen. vergeefs is het werken van hen die het huis bouwen, indien wij het huis niet bouwen. zo is dat. in de grote inkomhal van het bekende golft dag na dag…

Ogenschijnlijk heeft het ene niets te maken met het ander. Ogenschijnlijk schuilt er voordeel in een vaste baan. Ogenschijnlijk zal er nog een heleboel verand'ren. Ogenschijnlijk staan de sterren hier niet zo ver vandaan. ----------------------------------------- uit: 'Vrijwel alle gedichten', 2004.…

toen zij draden spande tussen het wolkendek en de poëzie verdween het gewicht van woorden haar pen danste licht uit het lood in de zon de doden kwamen thuis alles schitterde…

Je ziet jezelf Jij ziet jezelf Maar wie kijkt naar jou? Wie stopt er niet bij de oppervlakte en Ziet een stukje verder dan je zou Hopen dat jezelf niet zakte Naar diezelfde onbegrijpendheid Als niemand ziet waar jij voor vecht Als niemand ziet dat het je spijt Dat alles niet echt Maar in je hoofd Want wat is oprecht En wat had je aan jezelf…

de mens een samenspel van atomen en moleculen laveert in het onmetelijke universum de mens een vernisje ratio balanceert op dunne draden van verbreken en verbinden de mens een druppel bewustzijn in de oceaan slingert heen en weer tussen verheffen en verlagen de mens het bange dier dat net zo lang om lichtbundels blijft vliegen…

Wij gaan en komen en de winst is waar? en weven draden en het kleed is waar? In 's hemels welving zijn tot stof verbrand vele weldenkenden; hun rook is waar? --------------------------------------------------- uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9…

De reis, de bestemming en de rust Ik ben vergeten waar ik ben Mijn geheugen daagt mij uit en sust Zo snel als een schot Die voorbij raast Het is al te laat Mijn reis niet bewust Ik ben aan het overleven zonder adem Ik stik in de rust Met afleiding als lust Ontspanning naar een leegte die mij kust donkere gedachtes maar de regenboog in aanzicht…

wanneer je wat meer in de spiegel kijkt dan leer je jezelf beter kennen…

schrijf de laatste regels in uitgebeende trage taal verzamel de moed om de kust uit het oog te verliezen zoals de vis tam en stekeblind oefent in onderaards geduld laat tranen een voor een over schaarse woorden vloeien bloed spaarzaam druppelen op het onbeschreven schrift zoals het bewegingsloze dier dat in donkerte op helderheid wacht laat…

in de winter begrijpt hij -het heeft lang geduurd- dat in hem een zomer huist het gras tillt de sneeuw omhoog -in trage kleine tijd- het licht raakt hem aan tilt hem uit de duisternis…

Ik weet als Socrates dat ik niets weet Maar sta niet in voor wat ik nog wèl weet Nog minder weet ik waar dit vers heen gaat Rewind fast forward Ariadne's draad Ik ben de binnenwereld afgedaald Der Sferentrilogie van Sloterdijk Van Bellen Schuim en Globes Woede Tijd Al zijn die laatste daar niet aan gewijd, Zijn magnum opus is niet…

Aan mijn werkwijze zo wel zakelijk als privé 'valt geen touw aan vast te knopen' maar werkt voor mij als een 'tiereplezier' Maar voor derden is het, dat onbegrijpelijk en dat respecteer ik volmondig, volledig en vraag daar dus geen begrip voor, ook geen greintje Het is wat het is ik ben wie ik ben en gij, jij, u bent ook uniek!…

de vogel hoog in de lucht de walvis die aan de oppervlakte zucht ieder wezen een boom een plant ook de mens is aan de aarde ontsproten en dus met hetzelfde overgoten met elkaar verweven want allemaal bezitten en willen we leven het moeilijke is misschien om dit bijzonder eenvoudige gegeven te doorgronden en in te zien we staan…

Heel weinig is zeker: wél dat water vloeien kan en dat er licht komt na de nacht, maar of de regels van dit klein gedicht ooit ergens zijn verwacht? Heel weinig is zeker: wél dat dagen snel voorbijgaan en dat er ooit een laatste komt voor elk van ons, maar of liefde blijft? Heel weinig is zeker: wél dat mensen niet alléén bestaan en…

schraag je moeder als ze huilt, laat het praten aan vader over. struikel over de tweede bevolking van de stad, stap in meer af roei zo geruisloos als je kan. slaak drie ademtochten voor de slaap, roep met trage wenteling bestendigheid op. breng iets onder woorden wat niet anders te zeggen valt, in een taal die misschien het lezen waard is. denk…

Kent u niet die mensen Met die uitspraken “Dat zou bij mij niet gebeuren” Maar in mijn perceptie Zijn dat heel veel mensen Waar doorgaans niets gebeurt Niks, nada, noppes Kent u van die mensen Die zich uitspreken Over intieme aangelegenheden Alsof ze zelf relaties lang ervaring hebben Ik ervaar dat als een bijzondere Een heel bijzondere…