Alle inzendingen over filosofie

in de winter begrijpt hij -het heeft lang geduurd- dat in hem een zomer huist het gras tillt de sneeuw omhoog -in trage kleine tijd- het licht raakt hem aan tilt hem uit de duisternis…

Ik weet als Socrates dat ik niets weet Maar sta niet in voor wat ik nog wèl weet Nog minder weet ik waar dit vers heen gaat Rewind fast forward Ariadne's draad Ik ben de binnenwereld afgedaald Der Sferentrilogie van Sloterdijk Van Bellen Schuim en Globes Woede Tijd Al zijn die laatste daar niet aan gewijd, Zijn magnum opus is niet…

Aan mijn werkwijze zo wel zakelijk als privé 'valt geen touw aan vast te knopen' maar werkt voor mij als een 'tiereplezier' Maar voor derden is het, dat onbegrijpelijk en dat respecteer ik volmondig, volledig en vraag daar dus geen begrip voor, ook geen greintje Het is wat het is ik ben wie ik ben en gij, jij, u bent ook uniek!…

de vogel hoog in de lucht de walvis die aan de oppervlakte zucht ieder wezen een boom een plant ook de mens is aan de aarde ontsproten en dus met hetzelfde overgoten met elkaar verweven want allemaal bezitten en willen we leven het moeilijke is misschien om dit bijzonder eenvoudige gegeven te doorgronden en in te zien we staan…

Heel weinig is zeker: wél dat water vloeien kan en dat er licht komt na de nacht, maar of de regels van dit klein gedicht ooit ergens zijn verwacht? Heel weinig is zeker: wél dat dagen snel voorbijgaan en dat er ooit een laatste komt voor elk van ons, maar of liefde blijft? Heel weinig is zeker: wél dat mensen niet alléén bestaan en…

schraag je moeder als ze huilt, laat het praten aan vader over. struikel over de tweede bevolking van de stad, stap in meer af roei zo geruisloos als je kan. slaak drie ademtochten voor de slaap, roep met trage wenteling bestendigheid op. breng iets onder woorden wat niet anders te zeggen valt, in een taal die misschien het lezen waard is. denk…

Kent u niet die mensen Met die uitspraken “Dat zou bij mij niet gebeuren” Maar in mijn perceptie Zijn dat heel veel mensen Waar doorgaans niets gebeurt Niks, nada, noppes Kent u van die mensen Die zich uitspreken Over intieme aangelegenheden Alsof ze zelf relaties lang ervaring hebben Ik ervaar dat als een bijzondere Een heel bijzondere…

Waarderen Zonder te willen begeren Als het kleine met je ogen speelt Natuur haar liefde deelt Het kleine detail waarderen Soms met een beetje determineren Schoonheid word je gegeven Als je probeert details te beleven Het verplaatsen in het kleine Leven in het reine Het kleinste detail als schakel Het grote denken is te vaak het obstakel…

Ik heb weer iets geleerd Iets ervaren wat ik nog kende Het begrip Voelen En dan doel ik niet op fysiek want dat (ongewenst) gedrag is voorbij Ik ken nu het begrip: geestelijk Voelen, voelen, voelen Aanvoelen, doorvoelen En voelen op afstand, zelfs op grote Ja het werkt als je echt hecht voelt Ook de pijn voelt, zeker die van een ander…

ik was nog jong, een dromende tiener in de klas en zag toentertijd al wijsheid als doel niet dat ik wist wat dat was, misschien die steeds herhalende vragen of waren het voorbeden met gevoel? al vroeg las ik geschriften, die ik amper begreep en zocht naar zinnen overeenkomstig mijn aard ik dikte die aan met koolstof, een potlood die er toe…

Het is waar, mijn beste, inderdaad ongelogen de waarheid de weg en het leven Wie was het ook weer die deze behartigenswaardige trits toverwoorden als magische drieslag hanteerde (was niet op aard een kindeke geboren?) Dat alles, mijn beste, is kort en goed in een notendop simpel gezegd hooguit maar enkelen gegeven Hoevelen…

Wij eindigen zoals wij zijn begonnen: Kaal en onmondig en sentimenteel. Alles wat leeft keert weer naar de oude bronnen Van 't paradijs. En dan? Ach, weet ik veel.…

Ergens is het pad zoekgeraakt dat slingerend door de heuvels leidt, uit de wereld lijkt weggeschreven, uit scheefgegroeide zelven gewist toen oorverdovend vergeten. Doorschuiven en inchecken, onder dat reddeloze beetje zonneschijn, op geen stap teruggekomen, het gelijk steekt boven de huizen uit, uit onbehoorlijk hout gesneden, niemand weet…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en wilde wederom de horizon verklaren…

Door constant vooruit te kijken Vergeten we het moment en missen we veel In het moment zijn geeft rust en ruimte De mooiste momenten zijn in het Nu…

Het begin De beweging van het het zaadje Toenadering zoekend naar het eitje en daarna De verbinding en het delen waardoor groei mogelijk is Het leven: Beweging Toenadering Verbinding Delen Groeien Zijn als de natuur zo puur dat is Leven…

Als ik iets of wat niet zie zitten ga ik staan kom in beweging ga ik vooral wandelen in de natuur De meest positieve manier om lichaam maar vooral geest te prikkelen zoals met deze hartenkreet aan de cultuur…

Hoeveel servetten gaan er in een laken is er een code die je niet kunt kraken waar zijn de scholeksters gebleven en wat weten de wolken over regen? Kan tijd rijpen, rekken of rotten en gaat hij ons iets leren hoeveel risico's kun je spreiden kun je stilte fotograferen? Waarom mislukt de eerste pannenkoek goede voornemens raken vaak zoek…

als alle atomen en quarks uitgeraasd zijn en nergens connectie kunnen vinden omdat ze te ver uitgedijd zijn en zelfs hun antideeltje niet meer reageert, alleen wat zwarte gaten stralen wat zwakjes na in het oneindige niets. wat dan? heeft God zich schaakmat gezet? of heeft hij remise gespeeld met zichzelf door oneindig herhaalde zetten…

Leef nu Los van verleden en toekomst Verleden is voorbij en toekomst zijn verwachtingen Maar Leven doe je nu…

Ai zeg, gij stugge Wijsgeer, Wat smaalt gij op mijn zangen En noemt hen laffe dwaasheid? Ik zing alleen van Liefde, Van Fillis vriendlijke oogjes, Van ted're minnekusjes, En is dit laffe dwaasheid? Zwijg stil, gij stugge Wijsgeer, Natuur gaf u geen harte, Geen tedervoelend harte, Gij…

Je kunt wel alles denken dat je wie weet wat, dat de wortel getrokken uit je bestaan een mooi rond getal geeft, het product van je wezen een hogere macht is maar: waar kiemt de liefde, waar wortelt je lust, door welke trage lagen sijpelt het sap van de groeiende onmacht, wie legt van je zijn de bleke uiteinden bloot.…

Een glimlach dwars doorheen de grijze wolken die regen zeggen, straks of al heel gauw; Vanmorgen was nochtans de lucht nog blauw en zouden lichte liederen mijn ziel bevolken. Maar och, je treurt toch niet om wat nog komen kan, maar evengoed verdwijnen als de sneeuw bij zon; je kijkt toch verder, waar het al begon en weet toch ook dat droefheid…

Vieze vlieg, Ik vang de schalkse blik waarmee je me post-mortem probeert te laten sidderen je laatste kwajongensstreek Exhibitionistisch verstild in je doodssilhouet "zie mij eens zo versteend" macaber museumstuk in mijn vensterbank Wees toch eens origineel en sterf niet massaal in theatrale doodssprint tegen mijn raam…

alles begint in de duisternis ze verandert elk wezen laten we haar ernstig nemen ze opent je ogen en toont de volle breedte van de wereld zij laat je een hoek van de hemel zien waar de dag wacht op zijn begin ze biedt het licht waarin de ziel haar woorden vindt laten we haar ernstig nemen de duisternis je struikelt zo de…

Ik blijf maar dromen van donker naar licht tussen twee oevers ligt een nieuw gedicht Soms vind ik terug wat ik ben kwijt geraakt een flard van een droom die na jaren uitkomt Als de werkelijkheid geen werkelijkheid is hoe kan ik dan denken dat dromen echt zijn?…

melancholisch en dreigend leven we aan de rand van het ravijn onder het oppervlak van het water groeit de duisternis de tijd als leven in een rechte lijn? geen zomervogels hier…

‘Helaas! helaas! hoe vlieden onze dagen, Hoe spoedt zich ieder uur met onze luister heen! Hoe flauwe vreugd, hoe bittre plagen, Hoe min vermaak, hoe veel geween! O dierbaar perk van drie tot zeven jaren, Als ieder voorwerp 't oog bekoort, het harte streelt: Och, of ze zonder einde waren, Als alles lacht, als alles speelt! Beminlijk…

hier begint het: het bitterzoete verlangen zet ons onder stroom het aanraken zonder aan te raken een bitterzoet reiken buiten jezelf afwezigheid in tijd en ruimte zonder ogen valt genoeg te zien hier begint het…

Mijn leven is nagenoeg gevuld met al wat mij heeft gebracht 't blijkt met gevoel en ongeduld omhuld met een brede blik en te veel woorden Weinig heb ik vooraf bedacht men beweerde eens, dat alles zo hoorde zelfs als de tegenwind het geluk verstoorde waar het denken nochtans daar zin aan wilde geven Om de vruchten van het bestaan te (her…