Alle inzendingen over lichaam

Obesitas, obesitas, ik wou, Dat ik wat dunner was. Ik zie het vet weer rollen, Als ik de obesitas met Mijn lijf zie sollen. De spiegel duidt mijn onderkin; Mijn imposante lijf, Alsof het om een zonde ging. Zijn rondingen en het achterwerk; Het maant een biechter naar de kerk. De Weight Watchers zetten je op dieet, Plaatsen je op een…

Het dak van de oecumene opende zich en oogverblindend licht zoog ons naar de grenzen van het universum tastend op zoek naar het pad van de waarheid die zich als een luchtspiegeling openbaarde en in een trage symfonie langs trok hoger en hoger zagen de bergen en zeeën onder ons kleiner en kleiner worden verdwijnen in het niets en achter…

Toen we nog gewoon vissen waren en zweefden door het water of voor ons uit lagen te staren toen dachten we niet aan later als we geen vis meer zouden zijn, maar wezens met twee benen om te vallen, twee wangen om te blozen, twee ogen om te wenen, toen moeten we gelukkig zijn geweest in het water, ons vlug voortbewegen zonder vallen en zachtjes…

het was mij niet verteld hoe ik met een schok ervoer wat het is om blind te zijn de staarlens in mijn oog werd onder fel licht verwijderd daarna werd het donker ik zag geen licht, ik zag geen kleur minuten leken lang vóor er weer licht terugkwam zien is méer dan beelden op mijn netvlies ik kijk, vind bezieling…

Waarom zouden wij de mens niet kleiner maken? Klein, maar groot genoeg voor de wereld om hem heen. Een kleine mens op schaal gekozen, Die zijn weg gaat minder hoog te been. De kleine mens op een grotere aarde, Die zich op een morgen bewust zal zijn van zijn postuur. Groot geboren, maar opeens gekrompen, Moet hij zich opnieuw bezinnen op zijn…

het prille van lente schroomt de bleke huid t shirts en de korte mouw lijken haalbaar voor de vrouw maar de spiegel rekent onverbiddelijk af met witte top en korte rok zonder gebruinde benen kleur krijgt langzaam weer de overhand waar somber het straatbeeld lang domineerde de donkere massa breekt in speels en licht bewegen nog even…

Ik ga mijn weg door de duisternis. Op de tast zoek ik jou. Vecht mij door het grauw. De kamer van mijn gedachtenis. Ik betaal mijn tol. Met mijn gedachten en herinnering. Jouw verbeelding is mijn zegening. Daarmee houd ik mijn zoektocht langer vol. Nu eens werkt mijn brein non-stop, Wanneer jij wandelt door mijn gedachten. Dan weer voel…

Al wordt ik steeds maar ouwer, Ik krijg ook steeds meer power. Om tijdens mijn pensioen, Gewoon dingen te doen, Ik voel me ook trouwer. Maar ik besef vooral één ding, Dat de bel voor de laatste ronde al ging.…

Wat is dit nou eigenlijk? Waarom moet ik hier zoveel waarde aan hechten? Wat heeft het betekend? En waarom wordt ik geacht er bang voor te zijn? Omdat mensen bang zijn? Want dat heb ik besloten niet meer te zijn tevreden ben ik zeker niet maar ik weet in ieder geval wie ik aankijk Waarom weet je het niet? Waarom zie je niet gewoon hoe mooi…

Omdat zijn riemen waren opgezet, Lag hij een tijdlang in het nagelbed Om de tijd te slijten, Mocht hij driemaal daags nagelbijten, Tot de riemen in de olie werden gezet. Ze hebben niet voor niets op schrift gezet; “Je moet roeien met de riemen die je hebt”.…

Op mijn dooie gemak, zeg maar dooie akkertje, struin ik langs het water kijkend naar de schepen, de vissers, de meeuwen, de golven. Op mijn rustige dooie gemak vervolg ik mijn akkertje. Langzaam huiswaarts kerend, mijmer ik, peins een beetje meer, zie mijn huis in de verte, HOME SWEET HOME Nog steeds op mijn dooie gemak en ditto akkertje…

Schamen ze zich dan niet? Niet meer……… één dikzak op speelplein in jaren vijftig tikkertje, altijd de klos wervelende spillebenen drinken uit kraan eten gewoon thuis soep aardappelen pap moeder kookt jaren vijftig gezond achteraf vlag gaat uit welkom vooruitgang daar is Mek Donald! strakke leggings vallen uit auto waggelen naar binnen…

Van min zes ben ik naar min vier gegaan. Dat baart me zorgen. Als ik zo doorga is alles straks, op mijn oude dag, scherp omlijnd. Dat kan niet goed zijn. In de huidige constellatie weet ik bijvoorbeeld wel dat er een stoep is, maar niet waar die begint. Dus ik kan jou wel zien, maar niet wie je bent. 's Avonds zet ik mijn bril af en maak de…

Eindelijk hadden ze het onder de knie De behandeling door flebotomie. Toen kregen ze het in de gaten Hoe ze een ader moesten laten Vaak heerste er aporie. En als men niet opschoot, Bloedde je doodgewoon dood.…

Proportie stoelt op het feit Van aanwezige evenredigheid. De grootte en de maat Is waar het vaak om gaat Gelijkgestemdheid. Ook voor ons eigen lijf Is proportie buiten kijf.…

Dwalend in gedachten gaan mijn ogen voort naar al wat leeft. En wat mij toelachte op de helling van pijn en vrees. Ergens in een hoekje waar ik een boek lees. De stilte overheerst mijn hartslag lijkt monotoon. Is af en toe van slag van immer wonderschoon.…

Waar het mijne niet van weg kon komen omdat de liefde mij intens verbond bevlogen door de warmte van uw mond het moment alleen nog wilde dromen voelde de tijd verschanst in zomernacht vlogen de uren ons nimmer voorbij volkomen rust en stilte zij aan zij van verre zongen sterren fluisterzacht kleuren veranderden in vuurbloemen waar tonen…

Fijnstof is erg ongezond. Ook wanneer ik me scheer, moet ik steeds weer niezen. Dat is ook een ramp, meneer. Snorrestof is schadelijk. Bijna niemand die dat weet. Lijfstof is onbekend gebied. Bekend zijn scheet en zweet. Snorre- en schaamstof. Okselstof en navelpluis. Stop toch dat wilde scheren. Ban lijfstof uit uw huis!…

Dat wil je niemand horen zeggen hoewel ik het zelf al heb gezien omdat ik af en toe in de spiegel kijk die het weerspiegelt en toch voel ik mij prima ondanks het slechte weer met regen en storm in een glas water ik moet iedere dag naar buiten op de wandel met mijzelf bewegen is goed voor een mens maar ik beweeg me overal waar mijn…

Het is weer jouw verjaardag vandaag en de vroege uren verstrijken gestaag maar ik ben terug in die nacht, hield toen alleen bij jou de wacht, luisterde naar hoe je adem klonk, in een kamer die naar ziekte stonk, mijn laptop op mijn schoot, doorwerkend voor mijn brood, want je moet toch iets. Er was in die kamer verder niets dan het…

Ik ben stukken jonger dan ik ben onderuitgezakt mijn oudheid ken jong van geest waarin ik mijzelf verwen te dikke buik verdring voor dunne den ik laat mij in de waan van het gewen tussendoor de echte waarheid onderken in werkelijkheid veel ouder dan jonger ben ondanks ik dichter naar ontslapen ren.…

Regelmatig komt het me voor, dat ik iets pakken wilde, onderbroken door telefoon of voordeur bel, ben ik kwijt wat ik pakken wilde ff snel. Men zegt altijd; ga terug naar waar je eerst stond, voor je eraan dacht, maar daar zit 'm net de kneep, Ook dat is iets wa'k niet meer weet!…

Hij meet de afstand tussen mijn kruis en de grond. Hij legt zijn centimeter om mijn hals als een strop. Zijn vingers betasten de stof. Ik hou mijn armen stijf uiteen: een vogelschrik in de binnenkant van kleren. De naalden prikken door de voering heen. Ik word opgemeten als een partij land. Zijn vrouw stelt mij te boek. Hij dicteert haar…

Haren uit je oren Ze groeien als nooit tevoren En oh wat een pech Op je hoofd gaan ze allemaal weg Verstand komt met de jaren Maar verdwijnen ook je haren Behalve die uit je oren Die groeien als nooit tevoren…

Hoe lang gaat dat duren Een bekkenblessure ? Na enig medisch handelen Kun je weer rustig wandelen, Het geneest van nature. Dan kun je na rekken en strekken Weer gekke bekken trekken.…

Met het wassen van de maan bezit jij de kracht om te verbeelden zoals de zee haar spiegel overstijgt, grenzen voorbij gaan aan het heden buitensporig trekken beelden zachtjes eensgezind hun schreden, de glans van lang beroet verleden langs de duistere hemelwand, Zilverblauw valt het sterren strass waar blinkend maan verankerd was in de…

Aromaten zijn stoffen Die het reukorgaan laat ontploffen. De specifieke geur Opent de deur Naar de reukadviseur. Maar zit je neus vol met snot Dan zit die deur op slot.…

Al speurend langs mijn lijf, ben tenslotte een normaal wijf, zijn er dingen meer dan genoeg, die me verbazen, niet laat, eerder vroeg. Begin bij mijn tenen, langs hielen omhoog, mijn kuiten, knietjes, dijen, zijn in de loop der jaren flink gaan uitdijen. De grilligheden van het leven, zeg maar. Bij mijn billen aangekomen, die ik…

nu schuilt de storm in rouwjurken, eindelijk na lange dagen van verborgen woorden met de daver op het lijf, gespleten haren in de nek over wankele treeplanken langs gedrogeerde lijnen niettemin, meeuwen op wacht boven vuilnis op het plein in bekommering over ingedaalde hersenschimmen of mijn morgenlicht, nakende als wezen van…

Het zout parelt op mijn verhitte huid Zwoele dagen met sprankelende emoties gekruid. Ontembaar verlangen om dergelijke zeldzame uren te delen Opborrelende gevoelens zo pittig en heet; een climax om te stelen. Zintuigen observeren nauwlettend alles wat leeft en heerst Vingers tasten en proeven; dit resulteert in een magisch feest. Na een…