Alle inzendingen over verdriet

Soms gebeuren er dingen in je leven, onterecht, onverwacht en lijkt je wereld te vergaan Terwijl iedereen om jou heen wel gelukkig lijkt te zijn heb jij het gevoel alleen te staan Je vraagt je terecht af, waarom ik?, waarom nu? wat gaat er nog meer aan ellende komen... Het kleine beetje hoop dat je nog bezat is vervlogen wat rest zijn slechts…

Dagelijks ben je in mijn gedachten, elke nacht in hartstochtelijke dromen, maar hoelang ik ook zal wachten, ik weet dat het er nooit van zal komen. Jij eet mijn verlangen, en drinkt mijn tranenval, ik voel mij gevangen, in mijn eigen niemandsdal. Wie helpt mij te verblijden, wie geeft mij weer kippenvel, wie wil mij bevrijden, van dit…

Ze noemen me een "nabestaande"; alsof JIJ niet meer bestaat en ze spreken in verleden tijd alsof 't niet meer over JOU gaat Ze denken dat je 'r niet meer bent; dat het sterven jou heeft gedood en als ik zeg dat 't niet zo is, stamelen ze wat en worden rood Maar jij lééft nog in mijn gedachten; op de plaatsen waar jij hebt gestaan…

daar was je een glimlach op je gezicht de pret in je ogen gezelligheid dat was verplicht hier ben je vermoeidheid op je gezicht geen liefde meer in je ogen boosheid op je gezicht ik dacht je te kunnen geven wat jij lang niet had gehad je eerlijk kunnen beloven dat ik er voor je was met heel mijn hart de tijd heeft mij geleerd dat…

Ze noemen me een "nabestaande" alsof jij niet meer bestaat en ze spreken in verleden tijd alsof 't niet meer over jou gaat Ze denken dat je er niet meer bent dat het sterven jou heeft gedood en als ik zeg dat 't niet zo is stamelen ze wat en worden rood Maar jij lééft nog in mijn gedachten op de plaatsen waar jij hebt gestaan in…

gedans in mijn dromen hoopvol is de nacht stilte gaat verloren is het einde zacht bitter zijn mijn tranen ondraaglijk de pijn zal een engel waken waar licht verdwijnt en het land van duister mijn dromendans heel zachtjes leidt door stilte heen…

Wanneer pijn en verdriet niet meer te vertalen zijn, geef me dan stenen tranen. Ze zullen breken op een onbewerkte tafel en de woorden koud uitbraken. Wanneer rauwe woorden niet meer te genezen zijn, geef me dan een stenen hart. Het zal kreunen op het harde hout en mijn ziel voor eeuwig vrijlaten. Wanneer mijn gierende ziel niet…

Zwemmend in de pijn van mijn verdriet Het maakt niets uit waar je bent Want er is toch niemand die je ziet Die pijn zit zo diep van binnen Eten heel mij troost mij laat het genot mij troosten Opdat het voor heel even van mijn verdriet mag winnen…

De trein loopt het station binnen. De stad flitst voorbij en gaat z'n eigen gang. Ik sta op - van woede buiten zinnen - en hou me vast aan de metalen stang. Op dat moment mis ik iets: klanken vol herinneringen tonen die opkwamen uit het niets muziek om bij te zingen. En dan weet ik weer wat ik mis... het tikken van mijn ring op het…

Het regent zachtjes, de straten zijn verlaten Ik kijk uit het raam, mijn gedachten zijn hetzelfde Het is donker en bewolkt, nat en eenzaam En niemand dan ik zelf heeft hier schuld aan Zullen mijn gedachten stoppen met deze droefheid En zielige verhalen Zal het stoppen voor mijn hart verandert in steen Zal mijn ziel zich bevrijden Voor…

Waarom zijn er steeds weer mensen van wie ik lage cijfers krijg die geen commentaar durven geven wél beoordelen met 'n vier of vijf. Is het wellicht jaloezie of die zich thuis vervelen laat ze zelf gedichten maken kunnen we gevoelens delen. De meeste gedichten zijn waar ook velen uit m'n duim gezogen maar leg in alles wat ik maak mijn…

Langzaam is het kapot gegaan... en eerlijk is eerlijk, we hebben er samen aan meegedaan Het leek alsof het nooit kon gebeuren... maar we zitten zonder de ingredienten, van manenschijn en rozengeuren Nu moeten we tegenover onzelf bekennen het is over, tja....t word wel even wennen Jammer dat we het niet eerder zagen misschien viel er…

als het lied der nachtegalen een kinderhart belooft dat de engel in zijn dromen naar een toekomst oogt waar tijden niet bestaan lachen overheerst zijn ene wens vervult die laatste traan laat gaan in de armen van geluk schenkt wat is ontnomen waar het lied in zijn dromen lang verleden is…

Dan slaat de klok ik tel zeven of telde ik acht ik verdwaalde vannacht in mijn slaap gewekt door geluid ik droomde huid perzikzacht de rest van de nacht droomde ik elk beeld brozer terwijl duisternis eeuwig en diep ik droomde dat ik sliep helaas... het leven is hard…

Verwrongen staal belemmert zicht sterren stralen in dood glas Blikken knipperen in een richting die gekozen was maar niet bereikt Bloeiende bermen vergroeien met sporen een boeket en een kruis laten een leven achter…

de nacht belooft haar tranen het ontwaken van de dag waar duisternis moet wijken in de zoektocht naar een lach haar droom raakt de sterren voor even breekt de pijn het huilen van een kind kon haar toekomst zijn waar wensen verhult verborgen vragen haar leven in hoop engelen raakt en regenboogkleuren haar traan weerspiegelt geschilderd…

aan de rand van een afgrond achter het hekje kijk je me nog een keer aan nog maar een stap vallen naar het onbekende heel ver weg ik hou je vast, heel stevig je wil het niet je zegt het is daar mooi laat me los, ik ga je trekt steeds harder ik hou je niet meer ik kan niet meer geef me even rust maar dan val je…

Wanneer jij kreunt en steunt en ik mijn gezicht afwend van jou, is dat niet uit onverschilligheid, maar puur omdat ik van je hou. Zie je, ik kan je pijn niet verdragen dus probeer ik te ontwijken dat ik jou, dierbaar als jij me bent, in de ogen moet kijken. En die woorden die jij spreekt en waar ik uit op moet maken dat jij mijn kwetsbaar…

Ik ben als een blaadje in de wind. Tuimelend door velden en bossen ga ik op zoek naar de lente. Maar ik blijf aan tranen gekleefd en daal neer op de wangen van een kind. Ik ben als een vlinder. Fladderend tussen bloemen en struiken ga ik op zoek naar de zomer. Maar ik sterf voor de dag om is en zijg neer in de haren van een kind. Ik ben…

Ik kus de wind mijn ogen dicht liefde maakt blind ik zie je gezicht Ik proef de regen mond wijd open ik kom je niet tegen maar zie je wel lopen Ik voel de kou die krijg ik cadeau waar ben je nou ik mis je zo...…

En daarom wil ik een waterdruppel bewonen in de schoot van een trage rivier even ongeboren blijven. Eenmaal in zee, me zorgeloos wentelen in zilveren dagen van rust - wachten op de dingen die komen gaan. Is er een kans dat het zonlicht in mijn waterdruppel breekt en ik weer terug ben, onbevreesd weer al mijn kleuren ken?…

Lopend door de straten van mijn gedachten, probeer ik te herinneren hoe ze hiervoor waren geweest, toen er nog geen barsten en scheuren waren en er geen schokken werden gevreesd. De zon is verruild voor grijze wolken, de glimlach is omgebouwd tot traan, puinhopen hoop achtergelaten op straat, te bang om het verraderlijke in te gaan. Daar…

Ik slaap niet meer, mijn ziel is leeg, stiekem sluipt de nacht weg, ik keer niet meer weer. Naakt in mijn lichaam zet ik het raam open, de wind roept me vreemd, het laatste licht wil mij doden. Ik leef niet meer in de schaduw van mijn zelfkant, vermorzeld vertraag ik, ‘k heb mezelf niet meer in de hand. Door de waanzin van verzet…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

Ik vertel je de ballade van m’n leven.. vol zelfbeklag en weemoed.. als je luistert, kun je horen dat ik heimwee heb naar iets wat nooit zal komen ik heb gelachen en gehuild gedanst en stilgestaan ik leef m’n leven zoals alleen ik dat kan.. m’n verdriet heb ik weggestopt onder het motto 'voorbij is voorbij' en m’n vreugde… m’n vreugde…

Mijn huid drinkt niet langer meer het spugen van jouw mond. Het aanraken van jouw handen heeft mijn wangen alleen maar verwond. Mijn lippen drogen uit door jouw afwezige woorden. Jouw remmende oppervlakkigheid heeft mijn ogen in de verte gebroken. Blank zijn mijn tranen in jouw hardvochtige gebaren. Het zien zal ik bewaren om onze band…

Hartverscheurend zijn zijn tranen twee armen om mij heen "Ik mis papa!"zijn zijn woorden snijdend door mijn ziel ik voel me zo gemeen! Verdrietig zijn zijn vragen twee armen om mij heen "Zou papa ons missen?" brandend in mijn ziel ik voel me zo alleen! Troostend zijn zijn woorden twee armen om mij heen "Mama, ik hou zoveel van jou…

Ik herken het verdriet geschreven in jullie ogen Ik voel jullie pijn gegraveerd in jullie hart. Ik weet van jullie strijd het vechten met je gevoel het doet me zo'n pijn ik had voor jullie een ander doel. Zo graag had ik het anders gewild jullie deze pijn willen besparen Zodat je alleen maar de fijne dingen van je jeugd zou kunnen bewaren…

als alle hoop soms lijkt vervlogen, als je werd teleurgesteld, gekwetst misschien, bedrogen: geef nooit op! als het te veel is om te dragen, als je niet weet hoe je verder moet, als je bent uitgeblust, of lamgeslagen: geef nooit op! geef niet op voordat die laatste mijl werd gelopen. sta nooit toe dat zoet met bitter mengt…

Als een bloem zo mooi en pas ontloken, zo heb ik jou gekend voordat je was gebroken. Een leven vol liefde heb je gekend, en werd door hem met van alles verwend. Tot eens op een dag hij niets meer kon geven, een ongeluk overkwam hem er kwam een eind aan zijn leven. Nu voel jij je gebroken als een steel geknakt, doordat de dood…